نویسندگان این پژوهش که نتایج آن به تازگی در ژورنال Epidemiology and Community Health منتشر شده می‌گویند کسانی که بیشترین ارتباط را با همسایگان خود دارند، خطر حمله قلبی در آنها تا 70 درصد کاهش می‌یابد.

این پژوهشگران، از سال 2006 / 1385 به مدت 4 سال وضع سلامتی 5 هزار فرد بالغ آمریکایی 51 تا 105 ساله را که دارای مشکلات قلبی شناخته شده‌ای نبودند، بررسی کرده اند. در شروع این پژوهش، از شرکت کنندگان که متوسط سن انها 70 سال بود؛ خواسته شد تا در مورد همسایگانشان توضیح بدهند.

در این پیمایش، پاسخ شرکت‌کنندگان به سوال‌هایی در مورد هفت نکته پیرامون رابطه با همسایه‌ها و اجتماع انها بررسی شد.

از شرکت کنندگان پرسیده شد که که تا چه حدی حس می‌کردند که بخشی از این اجتماع هستند، و اینکه ایا وقتی دچار دردسر می‌شوند، افراد زیادی برای کمک به آنها خواهند آمد یا خیر، و این که چقدر به افردی که دورو برشان هستند اعتماد دارند و همسایگانشان به چه میزان با آنها دوستانه رفتار می‌کنند.

از 5276 نفری که در این تحقیق شرکت کرده بودند، 148 نفر در طول دوره 4 ساله دچار حمله قلبی شدند. بعد از در نظر گرفتن دیگر عوامل اثرگذار بر نتیجه، همچون سن، نژاد، جنسیت و سطح درامد، محققان چنین نتیجه گرفتند افرادی که به این سوالات پاسخ مثبتی داده بودند، خطر سکته قلبی در آنها کمتر از دیگران بود.

پژوهشگران دریافتند که در مقیاس هفت نکته‌ای آنها، هر نمره بالاتر در ارتباط با همسایگان موجب کاهش 17 درصدی خطر سکته قلبی در افراد شده است.

این بدان معنی است که اگر نمره یک، معادل بالاترین خطر بروز سکته قلبی باشد و خطر سکته قلبی برای چنین فردی 100 درصد باشد، با نمره 2، این خطر به 83 درصد و با نمره 3 به 68 درصد کاهش می‌یابد و اگر همه 7 پاسخ مثبت باشد این احتمال به تنها 32 درصد کاهش می یابد که در مقایسه با نمره 1، احتمال بروز سکته 68 درصد کمتر است.

حتی با در نظر گرفتن عوامل آماری اجتماعی، رفتاری، بیولوژیکی، و روانشناسی و همچنین حمایت اجتماعی از فرد نیز، این روند صادق خواهد ماند.

نویسندگان این مقاله که از پژوهش‌گران دانشگاه میشیگان هستند، به رغم این که تحقیق بیشتر در این رابطه را خواستار شده‌اند، می‌گویند که این یافته‌ها بازتاب دهنده نتایج تحقیقات پیشین بوده که ارتباط بین سطوح بالاتر حمایت اجتماعی و بهبود سلامت قلب و کاهش خطر سکته را نشان می‌دهند.

آنها هشدار دادند که نمی‌توان از این تحقیق نتایج قطعی در مورد دلیل و اثر این پدیده را استنتاج کرد، اما ارتباط شبکه حمایتی اجتماعی قوی متشکل از دوستان یا خانواده با سلامت بیشتر افراد بدان معنی است که داشتن همسایگان مهربان و مورد اطمینان می‌تواند به افزایش این اثر کمک کند.

انها می‌گویند: «حمایت اجتماعی دریافتی (میزان دسترسی فرد به حمایت اجتماعی) با سلامت بیشتر قلب در ارتباط است.

همبستگی اجتماعی همسایه‌ای می‌تواند نوعی از حمایت اجتماعی باشد که در بیرون از حوزه دوستان و فامیل در محیط اجتماعی همسایگان قابل دسترس است».

این تنها ورزش و رژیم غذایی نیست که روی سلامت قلب تاثیر می‌گذارد، حتی محیط فیزیکی و اجتماعاتی که ما در انها زندگی می کنیم نیز می‌توانند بخش مهمی در سلامت قلب باشند. برای مثال، ما می‌دانیم که زندگی کردن در محله های فقیر و بدون همسایه و یا کمبود فضاهای باز سبز می‌تواند روی سلامتی ما تاثیر منفی داشته باشد.

این تحقیق یک گام فراتر رفته و نشان می‌دهد که عکس این موضوع هم درست است، و زندگی کردن با همسایگان خوب که مراقب شما هستند می تواند با کاهش خطر سکته، بر سلامتی شما تاثیر مثبت بگذارد. با این وجود، چندین محدودیت مهم برای این تحقیق وجود دارد، و در نتیجه تحقیقات بیشتری باید در این زمینه صورت گیرد تا طیف گسترده‌تری از اقلیت‌های نژادی و قومیتی را دربر بگیرد.