خانم مژگان عزیزی، 31 ساله که سابقه ی کار در بافت و کهنوج را داشته از سال نود و دو در بیمارستان امام حسین منوجان کهنوج کرمان استحدام شده و شروع به کار کرده است. ایشان بدو استخدام متاهل بوده و بعد استخدام بارادار می شوند. نظر به زورگویی سیستم درمان و قانون گریزی به ایشان با وجود ریسک سقط اضافه کار اجباری داده شده و علیرغم اصراراهای ایشان همکاریی صورت نگرفته است. ایشان در ماه ششم بارداری دچر حین شیفت دچار لکه بینی شده و متاسفانه جنینشان سقط می شود.این بیمارستان کلا هفت نیرو دارد و شامل بخش اطفال و داخلی و اورژانس است و سرپرستار یکی از بخشها دریافتیش زیر یک میلیون و دویست است با حدود دوازده سال سابقه ی کار بقیه را که دیگر خودتان حدس بزنید.لازم به ذکر است که قانون ارتقای بهره وری در این مرکز دانشگاهی اجرا نمی شود وکارانه ای به پرسنل نمی دهند و حتی این بسته های اخیر راهم به ایشان نداده اند. بدتر از همه حتی اضافه کاریهایشان را هم نمی دهند واجبارا اضافه کاری به ایشان می دهند اما پرداخت به پزشکان کاملا به موقع است!!!!!!!!!!!!


شب ششم آبان ایشان مثل بسیاری از پرستاران علیرغم اینکه وظیفه اش نبوده به همراه راننده ی آمبولانس همراه مریض به کهنوج اعزام و در راه برگشت به دلیل حادثه ی رانندگی دچار سانخه و آتش سوزی شده ومتاسفانه مظلومانه جان باخته است.

ایشان شهید راه ظلم و ستم نظام بهداشت و درمان ووزارت پزشکان به پرستاران است.

اما در همین راستا جناب میرزابیگی که هرگز پیگیر چنین ظلمهایی نمی شود و نیست به منوجان رفته و در مراسم ختم ایشان شرکت کرده که از ایشان تشکر می کنیم. اما کاش به جای این شو ها و... پیگیر حقوق به حقه ی پرستاران باشند. این حوادث برای همه پیش می آید اما دقت کنیم که وظیفه ی پرستار بالین همراهی بیماران خارج از مرکز نیست و تکنسینهای اعزام باید این کار را بکنند.

نمی خواهم بیش از چیزی بنویسم که بگویند مرگ همکارشان را دستاویز اهداف صنفی شان کرده اند که البته اگر چنین هم باشد لااقل از پایمال شدن خون همکارانمان جلوگیری می شود و مرگ همکارانمان حداقل به زندگی سایرین می انجامد

روحش شاد و قرین رحمت الهی باد...