شاید حتی اگر قرار می‌شد که چنین برخورد‌های سختی با عباس کیارستمی به خاطر اظهارات ضد میهنی‌اش بشود، اولین کسانی که وساطت او را می‌کردند همین صاحبان گفتمان دفاع مقدس بودند، همین‌ها که آقای کیارستمی با لحنی آمیخته به تمسخر و تبختر نوازش‌شان کرده بود، همین کسانی که روزی برای خُنک ماندن یقه‌ی کیارستمی‌ها زلف‌هاشان را به آتش سپرده و مایه‌ی جوانی در پایه‌ی چراغ زندگی همه‌ی ایرانیان ریختند؛ همین‌ها بازهم برای آسایش کیارستمی وساطت می‌کردند.

مگر روزی که آن‌ها به معرکه‌ی خونین دفاع می‌رفتند، کسی‌ شرط گذاشته بود که این جانی که بخشید می‌شود را فقط به حساب زنده ماندن آن‌هایی جاری کنید که ما را تایید و حمایت می‌کنند و بقیه‌ لطفا بر اثر گلوله و ترکش بمیرند؟!

خیلی‌ها با رزمنده‌ها بر سر مهر نبودند ولی آن سلحشوران با اتّـباع از صفت رحمانیت خدا جانشان را در راه آسایش همه‌ی ایرانیان حتی همان بی محبت‌ها در کف گرفتند و رفتند.

ما نگفتیم اعدامش کنید، نگفتیم مجروحش کنید یا هر بلای دیگری سرش بیاورید اما جناب آقای ایوبی در صفحه‌ی مجازی خود در تقدیم به تمام کسانی که از او واکنشی می‌خواستند از قول شمس تبریزی چنین می‌نویسد که (خدایا مرا طاقت جرح نیست و ترا حاجت شرح نیست).

حجت الله ایوبی پیش از این هم سعی داشت با غبار آلود کردن فضا، کیارستمی را از تیررس انتقادات نجات دهد، او گفت که آن اظهار نظر جنجال برانگیز نقل قول یک کامنت بوده نه صحبت خود کیارستمی اما باید پرسید اولا مگر کیارستمی آن کامنت را از موضع تایید نقل نکرد؟ ثانیا صحبت‌های آقای کیارستمی از یک جایی به بعد بود که وصل به نقل قول از آن کامنت می‌شد و او پیش از آن هم افاضاتی از خودش داشت که جای تأمل دارند.

با این همه آقای ایوبی! ما نگفته بودیم که مجروحش کنید تا شما هم بنویسید (مرا طاقت جرح نیست) ما فقط گفتیم اظهار نظر صریح کنید، گفتیم موضع روشن و شفاف بگیرید، گفتیم از مرز‌های فرهنگی هم مثل مرز‌های جغرافیایی باید دفاع شود و نباید گذاشت کسی که از فرانسوی‌ها عنوان شوالیه را گرفته، بیاید و با سرداران فرهنگی دفاع مقدس بجنگد و نباید متصدیان عرصه فرهنگ که امانتداران این مصطبه‌ها از جانب مردم‌اند، با چنین بهانه آوردنی که (این یک دعوای شخصی بین دو کارگردان سینما است) نسبت به دفاع از اصولی ترین ارزش‌ها منفعلانه عمل کنند. ما فقط خواستیم که صریح و روشن موضع بگیرید؛ همین .

اما آقای رییس! شما تلویحاً دارید از کیارستمی و اظهارات توجیه ناپذیر او دفاع می‌کنید، کاری که خود آن مرد مغرور حتی ذره‌ای حاضر نشد زحمتش را متقبل شود، یعنی کیارستمی نه تنها توبه، بلکه حتی خود را توجیه هم نکرد اما شما که اینطور از او دفاع می‌کنید، آیا حواستان هست که به دفاع‌گران جان بر کف مملکت‌تان پشت کرده‌اید؟
 
آقای ایوبی! شما جنگ را هم دیده‌اید و روزگاری خون برادران شهیدتان آغوش شما را گرم کرده بود اما چه چیز باعث این سردی امروز شده؟ هوای پاریس یا جیر جیر صندلی‌های جدید؟!
اما جناب آقای جنتی! از این‌ها که بگذریم و روی صحبت‌مان را با شما اگر باز کنیم، این گلایه نامه رنگ دیگری می‌گیرد.

شما پیش از این در موضع گیری‌ها، ارزشی تر از اغلب معاونان و منسوبان خودتان برخورد کرده‌اید و حالا منتظریم تا ادامه‌ی همان مشی و شیوه را از شما ببینیم.

آقای جنتی! آن زمان که عباس کیارستمی می‌رفت تا دربار‌ه‌ی سگ‌های خانگی شاه فیلمی دورهمی و سفارشی (برای فرح دیبا) بسازد و چون معلوم شد، هیچی بلد نیست کار را از او گرفتند، همان زمان شما در جبهه‌ی سوریه به عنوان یک چریک مقابل صهیونیست‌ها می‌جنگیدید. ما از شما توقع دیگری داریم.

یادداشت از: میلاد جلیل زاده/