تا سال 2050 فضانوردی با آسانسور انجام می‌شود + تصاویر
آسانسور فضایی وسیله‌ای است که دارای کابل مخصوصی است که از آن به عنوان زیرساختی برای حمل و نقل اتاقکی ویژه با ظرفیت یک یا چند نفر یا حتی گروهی از افراد به کار گرفته می‌شود.
به گزارش خبرنگار علمی باشگاه خبرنگاران؛ در حالی که شرکت‌های بزرگ فضایی مانند ناسا، اسپیس ایکس و … پروژه‌ها و طرح‌های متفاوتی را برای رفتن به فضا مورد بررسی قرار می‌دهند، در این میان یک شرکت فضایی ژاپنی بنام اوبایاشی(Obayashi ) با پروژه‌ای جذاب و متفاوت قصد دارد تا سال ۲۰۵۰ آسانسور فضایی بسازد.
فکر ساخت وسیله‌ای که بتواند انسان را بدون دردسرهای پرتاب موشک یا شاتل‌های فضایی، به خارج از جو ببرد، مدت‌هاست ذهن کارشناسان فضایی را به خود مشغول کرده است. ایده ساخت این وسیله نخستین بار از سوی کنستانتین تسیولکوفسکی سال ۱۸۹۵ مطرح شد. وی دانشمند و نویسنده روس در زمینه موشک بود که به نظریه‌پردازی در ارتباط با پروازهای فضایی نیز می‌پرداخت. بعدها آرتور سی کلارک در رمان "چشمه‌های بهشتی" که سال ۱۹۷۹ منتشر شد، به‌طور جدی به موضوع آسانسور فضایی پرداخت و آن را بین جامعه علمی و عموم مردم طرح و بسط داد.
آسانسور فضایی چیست؟ اصولی که در کتاب کلارک آمده، بعدها توسط دانشمندان مورد بحث و بررسی قرار گرفت و در چهار دهه گذشته تقریبا بدون تغییرات اساسی باقی‌مانده است.
آسانسور فضایی وسیله‌ای است که دارای کابل مخصوصی است که از آن به عنوان زیرساختی برای حمل و نقل اتاقکی ویژه با ظرفیت یک یا چند نفر یا حتی گروهی از افراد به کار گرفته می‌شود. این آسانسور در بخشی از زمین نصب خواهد شد و در سوی دیگرش در فضا، وزنه‌ای مخصوص خواهد داشت تا وزن مجموعه را بخوبی مهار کند.
اما غول ساخت‌و ساز ژاپنی به نام شرکت اوبایاشی برای واقعیت‌بخشیدن به داستان‌های علمی-تخیلی بتازگی مدعی شده می تواند ساخت آسانسور فضایی را با توسعه نانوفناوری کربن امکان‌پذیر کند. بنا بر اعلام "یوجی ایشیکاوا" مدیر تحقیقات و تولید شرکت اوبایاشی، استحکام کششی این نانولوله‌های کربنی تقریبا صد برابر کابل فولادی است و آسانسور ابداعی می‌تواند مسافت ۹۶ هزار کیلومتر را در فضا طی کند.
گفته می‌شود خودروهای رباتیکی که توسط موتورهای خطی مغناطیسی نیرودهی می‌شوند می توانند افرادی که در آرزوی رفتن به فضا به سر می برند و محموله‌ها را با این آسانسور به یک ایستگاه فضایی جدید منتقل کنند. یک مطالعه بین‌المللی در سال ۲۰۱۲ نتیجه گرفت ساخت چنین آسانسورهای فضایی با همکاری بین‌المللی امکان‌پذیر است و شرکت ژاپنی نیز در این مورد موافق است. این شرکت ژاپنی اعلام کرد ساخت این پروژه تا سال ۲۰۵۰ به پایان خواهد رسید.
از مزایای انکارناپذیر آسانسور فضایی می‌توان به حمل آسان و بی‌دردسرتر انسان و محموله‌ها به فضا اشاره کرد، بخصوص این‌که هزینه، انرژی و خطراتی را که پرتاب راکت‌ها دارد نخواهد داشت و به جای سوزاندن انرژی ارزشمند، آسانسور فضایی این نیروها را در بالا و پایین بردن اتاقک مخصوص صرف خواهد کرد. از این گذشته می‌توان با یک بار هزینه، بارها از آن استفاده کرد و با توجه به سرعت مناسبی که دارد، دیگر شاهد وقایع تلخی نظیر انفجار شاتل‌های فضایی در جو زمین نخواهیم بود. البته ساخت این پروژه شامل هزینه های زیاد، همکاری های بین المللی و نقشه مهندسی فوق دقیق می‌باشد.
انتهای پیام/
تصویری هنری از یک آسانسور فضایی
فکر ساخت وسیله‌ای که بتواند انسان را بدون دردسرهای پرتاب موشک یا شاتل‌های فضایی، به خارج از جو ببرد، مدت‌هاست ذهن کارشناسان فضایی را به خود مشغول کرده است. ایده ساخت این وسیله نخستین بار از سوی کنستانتین تسیولکوفسکی سال ۱۸۹۵ مطرح شد. وی دانشمند و نویسنده روس در زمینه موشک بود که به نظریه‌پردازی در ارتباط با پروازهای فضایی نیز می‌پرداخت. بعدها آرتور سی کلارک در رمان "چشمه‌های بهشتی" که سال ۱۹۷۹ منتشر شد، به‌طور جدی به موضوع آسانسور فضایی پرداخت و آن را بین جامعه علمی و عموم مردم طرح و بسط داد.
آسانسور فضایی چیست؟ اصولی که در کتاب کلارک آمده، بعدها توسط دانشمندان مورد بحث و بررسی قرار گرفت و در چهار دهه گذشته تقریبا بدون تغییرات اساسی باقی‌مانده است.
آسانسور فضایی وسیله‌ای است که دارای کابل مخصوصی است که از آن به عنوان زیرساختی برای حمل و نقل اتاقکی ویژه با ظرفیت یک یا چند نفر یا حتی گروهی از افراد به کار گرفته می‌شود. این آسانسور در بخشی از زمین نصب خواهد شد و در سوی دیگرش در فضا، وزنه‌ای مخصوص خواهد داشت تا وزن مجموعه را بخوبی مهار کند.
اما غول ساخت‌و ساز ژاپنی به نام شرکت اوبایاشی برای واقعیت‌بخشیدن به داستان‌های علمی-تخیلی بتازگی مدعی شده می تواند ساخت آسانسور فضایی را با توسعه نانوفناوری کربن امکان‌پذیر کند. بنا بر اعلام "یوجی ایشیکاوا" مدیر تحقیقات و تولید شرکت اوبایاشی، استحکام کششی این نانولوله‌های کربنی تقریبا صد برابر کابل فولادی است و آسانسور ابداعی می‌تواند مسافت ۹۶ هزار کیلومتر را در فضا طی کند.
آسانسور فضایی براحتی می تواند انسان و محموله ها را به فضا انتقال دهد.
گفته می‌شود خودروهای رباتیکی که توسط موتورهای خطی مغناطیسی نیرودهی می‌شوند می توانند افرادی که در آرزوی رفتن به فضا به سر می برند و محموله‌ها را با این آسانسور به یک ایستگاه فضایی جدید منتقل کنند. یک مطالعه بین‌المللی در سال ۲۰۱۲ نتیجه گرفت ساخت چنین آسانسورهای فضایی با همکاری بین‌المللی امکان‌پذیر است و شرکت ژاپنی نیز در این مورد موافق است. این شرکت ژاپنی اعلام کرد ساخت این پروژه تا سال ۲۰۵۰ به پایان خواهد رسید.
از مزایای انکارناپذیر آسانسور فضایی می‌توان به حمل آسان و بی‌دردسرتر انسان و محموله‌ها به فضا اشاره کرد، بخصوص این‌که هزینه، انرژی و خطراتی را که پرتاب راکت‌ها دارد نخواهد داشت و به جای سوزاندن انرژی ارزشمند، آسانسور فضایی این نیروها را در بالا و پایین بردن اتاقک مخصوص صرف خواهد کرد. از این گذشته می‌توان با یک بار هزینه، بارها از آن استفاده کرد و با توجه به سرعت مناسبی که دارد، دیگر شاهد وقایع تلخی نظیر انفجار شاتل‌های فضایی در جو زمین نخواهیم بود. البته ساخت این پروژه شامل هزینه های زیاد، همکاری های بین المللی و نقشه مهندسی فوق دقیق می‌باشد.
انتهای پیام/
