مهدی افشار مترجم در گفتگو با حوزه ادبیات باشگاه خبرنگارانگفت: تا چند سال پیش تعداد کتاب‌های ترجمه در حوزه‌‌ی کودک و نوجوان زیاد بود، اما با تغییر نگاه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در حال حاضر حدود نیمی از کتاب‌ها در این حوزه تالیفی هستند.  

 
وی بیان کرد: در زمینه‌ی ادبیات داستانی نویسندگان آثاری را بر اساس داستان‌های فولکلور، شاهنامه و مثنوی مولانا نوشتند، اما در زمینه علمی هنوز اتکا به کتاب‌های خارجی است، زیرا در کشور ما کار تحقیقی روی این زمینه انجام نمی‌شود و حتی کتاب‌هایی مثل روانشناسی کودک ترجمه هستند.
 
افشار در خصوص تربیت نویسندگان کودک و نوجوان گفت: نظام آموزشی کشورمان مشکل دارد؛ برای زنگ انشاء باید هر سال به دانش آموزان مقاطع دبستان و دبیرستان 3 الی 4 کتاب برای خواندن داده شود؛‌ بعد دانش آموزان خلاصه آن‌ها را بنویسند و بعد با توجه به این داستان‌ها، خود دست به قلم شوند.
 
وی افزود: به عنوان نمونه دانش آموزان چند داستان از شاهنامه و مثنوی را بخوانند و آن‌ها را منثور کنند، حتی رمان‌های کلاسیک جهان مثل الیور‍‌تویست در کلاس انشاء معرفی شود و دانش‌آموزان بر مبنای آن یا نمونه های مشابهش در جامعه خودمان، داستان بنویسند.
 
وی اظهار داشت: کودکان ما از نوشتن وحشت دارند و آن را جدای از سخن گفتن می‌دانند؛ بجه ها باید داستانی بنویسند و در کلاس آن را توضیح دهند.
 
همچنین ایجاد رشته رمان نویسی در دانشگاه ها ضروری به نظر می‌رسد؛ چرا که با نبودن این رشته در دانشگاه ارزش بزرگی نادیده گرفته شده است.
 
وی تصریح کرد: ترجمه به خودی خود امر بدی نیست، به شرط آن که به کتاب های تالیفی نیز توجه شود؛ برای خوب نوشتن باید ترجمه داستان‌های کلاسیک و آثار بزرگ جهان را خواند.
 
با ترجمه رمان های کلاسیک نویسندگان ما معنای حقیقی رمان را دریافتند در دهه‌های اخیر نویسندگان ایرانی به خصوص زنان آثار خوبی از خود به جای گذاشتند نسل جوان ما باید با نوشتن داستان کوتاه شروع کنند و راه خود را با رمان نویسی ادامه دهند.
 
وی خاطرنشان ساخت: نباید فراموش کنیم که سابقه رمان‌ نویسی در ایران به 100 سال هم نمی‌رسد‌؛در حالی که در غرب تاریخ رمان نویسی از 400 سال پیش و با رمان "دن‌کیشوت سروانتس" آغاز شد.
 

انتهای پیام/