آثار دهه هشتاد ماهیت دفاع مقدس را خدشه دار کردند
پرویز شیخ طادی از محتوای آثار، امکانات فنی، سیاست گذاری‌های فرهنگی و تمام مسائل مربوط به سینمای دفاع مقدس در گفتگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران گلایه کرد.
به گزارش خبرنگار سینما باشگاه خبرنگاران، پرویز شیخ طادی طراحی صحنه‌ی فیلمهای حاتمی‌کیا بود حالا اما او را به عنوان یک کارگردان سینما می‌شناسیم.
شیخ طادی از جمله فیلمسازانی است که اکثر آثارش در حوزه مقاومت تولید شده‌اند و به عنوان نمونه "روزهای زندگی" در جشنواره فجر هم تحسین شد. نگاهی خاص به مسئله دفاع مقدس در پیچ تاریخی پذیرش قطعنامه دارد.
پرویز شیخ طادی کاراکتر مناسبی بود تا با او درباره‌ی خیلی از جزئیات سینمای دفاع مقدس صحبت کنیم و مطلبی که در ادامه می‌خوانید حاصل این گفتگو است.
آیا به نظر شما آثار ساخته شده در زمینه دفاع مقدس کافی هستند و آیا مجموعه‌ی این آثار توانسته تمام ابعاد آن واقعه بزرگ را پوشش بدهند؟
همه‌ی ابعاد را که نمی‌تواند به تصویر بکشد و حتی بعد از ساخته شدن یک اثر، مشخص نیست که حق مطلب به اندازه‌ی کافی ادا شده باشد، ما در فیلمهای دفاع مقدس از نظر تئوری، مطالعه و برداشت ضعیف هستیم.
ما آن اشتباهات نظری را که در سینمای اجتماعی و در دیگر حوزه‌های داریم، در فیلمهای دفاع مقدس هم داریم، نباید در پرده اوهام فیلم بسازیم اما متاسفانه در زمینه‌ی فیلمهای دفاع مقدس دچار خطای بینش شده‌ایم.
چه اقدامی باید کرد که در زمینه‌ی دفاع مقدس آثار تکراری تولید نشود؟
برای جلوگیری از تکرار اولا فیلمسازها باید خود را در ابعاد نظری قوی کنند و در ثانی روند سیاسی گذاری توسط متولیان باید تغییر کند. متاسفانه متولیان، آثاری را تقویت می‌کنند که سبب تکرار می‌شود. ما در این حوزه با گستردگی و کثرت ایده و سوژه همراهیم ولی به دلیل نبودن حرفه و امکانات کافی در این زمینه به موفقیت‌های والایی نمی‌رسیم.
آیا حمایت‌هایی که در این زمینه می‌شود کافی است؟
خیر به نظر بنده اصلا حمایتی صورت نمی‌گیرد و اگر هم حمایت کوچکی باشد از طریق جنگ و درگیری و دوست و آشنا در ادارات به وجود آمده است مکانی که برای ساختن فیلمهای دفاع مقدس استفاده می‌شود برای بازدید عموم خوب است ولی برای ساخت فیلم و کارکردن مناسب نیست.
برای مطرح شدن فیلمهای دفاع مقدس درسطح جهانی باید چه اقدامی کرد؟
از جمله عواملی که برای جهانی شدن نیاز داریم این است که زبان جهانی را بفهمیم، زبان هنر را بفهمیم، در این حوزه نیازمند تهیه کنندگانی هستیم که بر سازوکارهای پخش بین‌المللی مسلط باشند همچنین به هزینه‌های بسیار زیادی نیاز داریم و به دلیل اینکه فیلم‌ها از سطح بالایی برخوردار نیستند معمولا برای جشنواره‌ها ساخته می‌شوند.
چه تفاوت‌هایی بین سینمای دفاع مقدس دردهه‌ی شصت و دهه‌ی نود وجود دارد؟
فیلمهای دهه‌ی 60 صادق تر، مستند گونه تر و به لحاظ آن زمان نسبت به آثار و واقعیت‌ها به لحاظ موضوع و مفهوم وفادارتر بودند. یکی از ویژگی‌های فیلمهای دهه‌ی 60 این است که فیلمسازان خود را وارد فیلم نمی‌کردند. اما فیلمهای دهه‌ی 70و80 حرفهای دیگری می‌زنند وکاملا بالعکس دهه‌ی 60 است.
فیلمهای دفاع مقدس دهه‌های اخیر بیانگر مسائل سیاسی و ابراز اعتقادات و سلیقه شخصی است. و به ویژه آثار دهه‌ی 80 ماهیت دفاع مقدس را خدشه دار کردند و دیگر به دنبال فضای مستند گونه نبودند ولی به لحاظ ساختار حرفهای شده‌ایم.
به نظر شما راه‌های غیر جشنواره ای برای جهانی شدن سینمای دفاع مقدس چیست؟
ساده ترین راه برای جهانی شدن این است که در کشورهای دیگر سینما بخریم و چون جهان به خود حالت سود محور گرفته است می‌توانیم در کشورهایی دیگر سرمایه گذاری کنیم.
فکرمی‌کنید مایه‌های طنز به چه میزان می‌تواند در بیان دفاع مقدس مؤثر باشد؟
اکنون آقای ده نمکی ثابت کرد که با طنز می توانند مخاطب را با دفاع مقدس آشتی دهند، البته میزان استفاده از طنز هم در اثر مهم است.
چرا درسینمای مقدس اغلب مردان قهرمان داستان‌اند و قهرمان زن نداریم؟
به نظر من کلیت ساخت فیلم دفاع مقدس مشکل دارد و اکنون بحث ما قهرمان زن یا مرد نیست.
گفتگو از حمیده سادات ابطحی
انتهای پیام/
شیخ طادی از جمله فیلمسازانی است که اکثر آثارش در حوزه مقاومت تولید شده‌اند و به عنوان نمونه "روزهای زندگی" در جشنواره فجر هم تحسین شد. نگاهی خاص به مسئله دفاع مقدس در پیچ تاریخی پذیرش قطعنامه دارد.
پرویز شیخ طادی کاراکتر مناسبی بود تا با او درباره‌ی خیلی از جزئیات سینمای دفاع مقدس صحبت کنیم و مطلبی که در ادامه می‌خوانید حاصل این گفتگو است.
آیا به نظر شما آثار ساخته شده در زمینه دفاع مقدس کافی هستند و آیا مجموعه‌ی این آثار توانسته تمام ابعاد آن واقعه بزرگ را پوشش بدهند؟
همه‌ی ابعاد را که نمی‌تواند به تصویر بکشد و حتی بعد از ساخته شدن یک اثر، مشخص نیست که حق مطلب به اندازه‌ی کافی ادا شده باشد، ما در فیلمهای دفاع مقدس از نظر تئوری، مطالعه و برداشت ضعیف هستیم.
ما آن اشتباهات نظری را که در سینمای اجتماعی و در دیگر حوزه‌های داریم، در فیلمهای دفاع مقدس هم داریم، نباید در پرده اوهام فیلم بسازیم اما متاسفانه در زمینه‌ی فیلمهای دفاع مقدس دچار خطای بینش شده‌ایم.
چه اقدامی باید کرد که در زمینه‌ی دفاع مقدس آثار تکراری تولید نشود؟
برای جلوگیری از تکرار اولا فیلمسازها باید خود را در ابعاد نظری قوی کنند و در ثانی روند سیاسی گذاری توسط متولیان باید تغییر کند. متاسفانه متولیان، آثاری را تقویت می‌کنند که سبب تکرار می‌شود. ما در این حوزه با گستردگی و کثرت ایده و سوژه همراهیم ولی به دلیل نبودن حرفه و امکانات کافی در این زمینه به موفقیت‌های والایی نمی‌رسیم.
آیا حمایت‌هایی که در این زمینه می‌شود کافی است؟
خیر به نظر بنده اصلا حمایتی صورت نمی‌گیرد و اگر هم حمایت کوچکی باشد از طریق جنگ و درگیری و دوست و آشنا در ادارات به وجود آمده است مکانی که برای ساختن فیلمهای دفاع مقدس استفاده می‌شود برای بازدید عموم خوب است ولی برای ساخت فیلم و کارکردن مناسب نیست.
برای مطرح شدن فیلمهای دفاع مقدس درسطح جهانی باید چه اقدامی کرد؟
از جمله عواملی که برای جهانی شدن نیاز داریم این است که زبان جهانی را بفهمیم، زبان هنر را بفهمیم، در این حوزه نیازمند تهیه کنندگانی هستیم که بر سازوکارهای پخش بین‌المللی مسلط باشند همچنین به هزینه‌های بسیار زیادی نیاز داریم و به دلیل اینکه فیلم‌ها از سطح بالایی برخوردار نیستند معمولا برای جشنواره‌ها ساخته می‌شوند.
چه تفاوت‌هایی بین سینمای دفاع مقدس دردهه‌ی شصت و دهه‌ی نود وجود دارد؟
فیلمهای دهه‌ی 60 صادق تر، مستند گونه تر و به لحاظ آن زمان نسبت به آثار و واقعیت‌ها به لحاظ موضوع و مفهوم وفادارتر بودند. یکی از ویژگی‌های فیلمهای دهه‌ی 60 این است که فیلمسازان خود را وارد فیلم نمی‌کردند. اما فیلمهای دهه‌ی 70و80 حرفهای دیگری می‌زنند وکاملا بالعکس دهه‌ی 60 است.
فیلمهای دفاع مقدس دهه‌های اخیر بیانگر مسائل سیاسی و ابراز اعتقادات و سلیقه شخصی است. و به ویژه آثار دهه‌ی 80 ماهیت دفاع مقدس را خدشه دار کردند و دیگر به دنبال فضای مستند گونه نبودند ولی به لحاظ ساختار حرفهای شده‌ایم.
به نظر شما راه‌های غیر جشنواره ای برای جهانی شدن سینمای دفاع مقدس چیست؟
ساده ترین راه برای جهانی شدن این است که در کشورهای دیگر سینما بخریم و چون جهان به خود حالت سود محور گرفته است می‌توانیم در کشورهایی دیگر سرمایه گذاری کنیم.
فکرمی‌کنید مایه‌های طنز به چه میزان می‌تواند در بیان دفاع مقدس مؤثر باشد؟
اکنون آقای ده نمکی ثابت کرد که با طنز می توانند مخاطب را با دفاع مقدس آشتی دهند، البته میزان استفاده از طنز هم در اثر مهم است.
چرا درسینمای مقدس اغلب مردان قهرمان داستان‌اند و قهرمان زن نداریم؟
به نظر من کلیت ساخت فیلم دفاع مقدس مشکل دارد و اکنون بحث ما قهرمان زن یا مرد نیست.
گفتگو از حمیده سادات ابطحی
انتهای پیام/
