رضا عقابی در گفتگو با خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران گفت: به دلیل شرایطی که از ابتدای فصل بر تیم حاکم بود، نتایج ضعیفی در سه هفته گذشته کسب شد اما به دلیل اینکه عادت ندارم مسئولیت خود را به گردن شخص دیگری بیندازم خود را برای این نتایج ضعیف مقصر می‌دانم. البته باید به این مورد توجه داشت برخی مواقع شرایطی بوجود می‌آید که نتایج یک تیم تنها به عملکرد فنی مربوط نمی‌شود و عوامل زیادی در سقوط یک تیم دست دارند و این موضوع در باشگاه و تیم شهرداری ساوه در حال وقوع است. افرادی هستند که از پیشینه عقابی در شهر ساوه خبر دارند و به این امر واقفند که به چنین مربی بومی و زحمتکش‌ نمی‌توان از ابتدای فصل (نه) گفت و کنارش گذاشت زیرا با واکنش مردم فوتسال‌دوست مواجه می‌شوند؛ به همین دلیل شرایط را به نحوی فراهم می‌کنند تا نام یک مربی از ریشه خراب شود و نتوانند به سبب جو نامناسب، مهارت فنی خود را به نمایش بگذارد.
 
سرمربی تیم فوتسال شهرداری ساوه افزود: صحبت‌هایم برای شانه خالی کردن از نتایج نیست و برای تک تک آنها دلیل دارم وقتی در یک رقابت خانگی  تنها پس از 2 باخت و در اوایل فصل، 7 پسر بچه که بزرگترینشان 14 ساله است در سالن فریاد می‌زند "عقابی حیا کن، شهرداری را رها کن" و تمام افراد دیگر به دلیل این کار به آنها می‌خندند چون می‌دانند که عقابی چه زحماتی برای تیم و استانس کشیده، یعنی جریانی در حال شکل‌گیری است.
 
وی عنوان داشت: همین شعارها و جو نامناسب در عملکرد تیمی که تاکنون نتوانسته در قد و اندازه خود ظاهر شود، یعنی رویارویی با شکست. این جریان‌ها تنها مربوط به هفته سوم نمی‌شود و من به عنوان سرمربی حس می‌کردم اشخاصی راضی به حضورم نیستند و تنها برای اینکه شجاعت گفتن این موضوع را ندارند، سعی در تخریب عملکرد جوانان تیم دارند به همین دلیل پس از رقابت با مس سونگون به صورت شفاهی استعفای خود را اعلام کردم زیرا سرنوشت تیم شهرداری ساوه که سال‌ها برای حضورش در لیگ برتر زحمت کشیده‌ام و همچنین جوانانی که با هزار امید با رقبا مقابله می‌کنند، از حضورم در نیمکت تیم به عنوان سرمربی مهم‌تر است.
 
عقابی همچنین خاطرنشان کرد: تاکنون وبال تیم شهرداری ساوه نبودم حتی در این مورد به مسئولان گفتم که اگر معتقدید حضورم باعث این نتایج شده، مربی بیاورید و من هم  کمک می‌کنم حتی اگر این کمک سبب جدایی‌ام از تیم شود. همیشه ماندن نشانه علاقه و وفاداری به یک تیم نیست اگر امسال حضورم به تیمی که برایم ارزشمند است، صدمه‌ای وارد کند بدون اتلاف وقت می‌روم حس می‌کنم تنها مشکل من ساوه‌ای بودنم است زیرا مسئولان با افراد بومی و زحمتکش مشکل دارند. چطور سال گذشته با حضور مربی غیربومی و 23 هفته نتایج ضعیف، در سالن شعاری شنیده نمی‌شد و هیچ کس لب به اعتراض نمی‌گشود، این در حالی است که خطر سقوط نیز تیم را تهدید می‌کرد اما برای ما با 2 باخت شعار تلخ "حیاء کن، رها کن" در سالن طنین‌انداز می‌شود؛ مطمئنم اگر مربی غیربومی به تیم اضافه شود و تا پایان فصل با تیم فقط شکست داشته باشد هیچ اعتراض و شعاری متوجهش نمی‌شود و در پایان نیز پولش را می‌گیرد و می‌رود.

انتهای پیام/