کنفرانس پاریس، چیزی جز، کپی مشوش از "سناریوی بلند آمریکایی" که اوباما از طریق آن سعی در به کارگیری خون ما در مقدمه چینی برای پیروزی حزب خود در انتخابات میان دوره ای آینده ی کنگره دارد، نبود.

به گزارش سرويس بين‌‌الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از روزنامه "البعث"؛ دیروز، نوبت فرانسه بود تا در سناریوی جنگ ادعایی علیه تروریسم شرکت کند و سهمی برای خود از صد ملیارد دلاری که به عنوان هزینه ی اولیه برای این جنگ در نظر گرفته شده و ممکن است طی فرآیند اجرا، به مقداری بیش از این افزایش یابد، رزرو کند؛ در این میان، بانک های کشورهای حاشیه ی خلیج فارس، وظیفه ای جز پرداخت ندارند و حتی هیچ کدام از آنها، جرئت ندارند بگویند: این صد ملیارد و صدهای پیشین و آینده، می تواند قدس را از اشغال رژیم صهیونیستی آزاد سازد.

همچنین، نوبت اولاند بود که جا پای اوباما بگذارد و برای ارتقای سطح محبوبیت مردمی خود که در پی حمایت از خونریزی ها در سرزمین های عربی تا حدود زیادی کاهش یافته، تلاش کند؛ نوبت او بود تا قطعنامه ی بین المللی 2170 را، چه در سخنان خود و چه در لیست دولت های مدعو که بیشترشان حامی تروریسم هستند، نقض کند.

با این وجود، هیچ فایده ای از هرگونه تلاش برای تحلیل آنچه در پاریس اتفاق افتاد و برای شناخت گام های بعدی، حاصل نمی شود؛ همچنین باید همچنان نگاه ها به سمت کاخ سفید متمرکز باشد؛ چراکه آقای اوباما تصمیم گرفته دوباره، برای از سرگیری آنچه بدان عادت کرده، از حملات وحشیانه استفاده کند و با اطمینان می توان گفت که این ائتلاف آمریکایی صرف که رسانه های وهابی سعی دارند به آن صفت بین المللی اطلاق کنند، هدفی جز فرسایش قدرت های منطقه و متزلزل ساختن و منزوی کردن قدرت های روبه رشد جهانی، ندارد.

بنابراین، کنفرانس پاریس، چیزی جز، کپی مشوش از "سناریوی بلند آمریکایی" که اوباما از طریق آن سعی در به کارگیری خون ما در مقدمه چینی برای پیروزی حزب خود در انتخابات میان دوره ای آینده ی کنگره دارد، نیست؛ راه موفقیت وی در این راستا، اقناع مجمع نظامی –صنعتی حاکم در واشنگتن است تا اینگونه القا کند که رئیس جمهور، ضعیف نیست.

دلایلی که اثبات می کند آنچه اتفاق می‌افتد، سناریوی بلند آمریکایی است، بسیار زیاد است و از جمله‌ی آن اینکه: هواپیماهای آمریکایی تاکنون، کاروان های نفت سرقتی به سمت ترکیه حمله نکردند و با ترکیه که قطع حمایت از طریق نفت را طبق قطعنامه 2170، رد کرده، هیچ گونه برخوردی جدی انجام نداده است؛ همچنین، دولت آمریکا، عملا، آل سعود را به توقف اشاعه ی افراطی گری وهابی، مجبور نکرده و همچنان بر چشم پوشی از حمایت علنی قطر از جبهه النصره، ادامه می دهد؛ یکی دیگر از دلایل موجود، این است که این دولت، علی رغم تاکید بیانیه ی پایانی اجلاس جده، بر ضرورت حمایت دولت هایی که بیشتر با خطر داعش مواجه اند، همچنان به حمایت از ایجاد بی ثباتی و نا امنی در سوریه حمایت می کند؛ در نتیجه، آیا واضخ نیست که سناریوی اوباما، سعی در افزایش آشوب دارد و داعیه ی جنگی که دارد، اولین گام پیش از اعاده ی ساختار منطقه و جهان است.

خلاصه آنکه، این سناریوی بلند آمریکایی است و طبق روال این دست از سناریوها، شاهد صحنه‌های اکشن و جنجالی بسیاری خواهیم بود، اما مشکل اصلی این است که این بار، عملا خون های ما را خواهد ریخت و مرزهای ما را پس از سایکس پیکو، دوباره تغییر خواهد داد، و ما به عنوان عرب، پیش از نمایش ای ن سناریو، هزینه ی تولید آن را پرداخت می‌کنیم و برخی از ما در پایان، برای قهرمان این فیلم که کسی جز ما را نمی‌کشد، دست خواهیم زد!



انتهای پیام./
اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
آخرین اخبار