مسموم شدن امام جواد (علیه السلام) در بغداد (220 ق)
مأمون بعد از شهادت امام رضا (علیه السلام)، حضرت جواد را از مدینه به بغداد طلبید. دخترش (ام الفضل) را به ازدواج او دراوردکه شیعیان این ازدواج را تحمیلی و با اهداف سیاسی می‌دانند. امام جواد از دختر مامون فرزندی نداشتند و فرزندان ایشان ما حصل ازدواجشان با بانوی دیگری به نام سمانه مغربیه می باشد. در مدت اقامتش در بغداد از بدی معاشرت مأمون منزجر بود بالاخره از مأمون اجازه خواست و به حج خانه خدامشرف شد و از آنجا به مدینه آمده و در آن شهر منوره توقف کرد تا مأمون وفات نمود و معتصم برادر او به خلافت رسید و معتصم از شنیدن فضائل و کمالات آن بزرگوار آتش حسد در سینه او مشتعل گشت و آن جناب را به بغدادطلبید.
امام جواد فرزندش امام علی النقی را جانشین خود نموده و وداع کرد و با دل خونین از قبر جد بزرگوارش مفارقت نمود و روانه بغداد گردید و در 28 محرم سال 220 داخل بغداد گشت معتصم بی میلی ام الفضل را از حضرت جواد می دانست زیرا امام جواد مادر امام علی النقی را بر او ترجیح می داد لذا ام الفضل همیشه از حضرت جواد شاکی بود در زمان حیات مأمون مکرّرا از حضرت به او شکایت می کرد و او گوش نمی داد و اذیت حضرت را به صلاح خلافت خود نمی دید بالاخره معتصم ام الفضل را خواست و به قتل حضرت راضی کرد و زهری برای او فرستاد که به آن مظلوم بخوراند آن زن بی وفا انگور رازقی را زهر آلود نمود و به آن بزرگوار آورد حضرت میل فرمود اثر زهر در بدن مبارک ظاهر گردید. البته قولی دیگر میگوید به وسیله شخصی به نام اشناس به دستور معتصم شربت مسومی را به وی می‌نوشانند و وی را در ۲۵ سالگی، مسموم و به قتل می‌رسانند.

رحلت فقیه بزرگ آیت اللَّه "میرزا ابوالقاسم کبیر قمی" (1313 ش)
آیت‌اللَّه شیخ ابوالقاسم کبیر قمی در سال 1262 ش (1280 ق) متولد گردید و پس از طی مقدمات و سطوح در قم، از وجود آیات عظام: میرزا خلیل تهرانی نجفی، آخوند ملامحمد کاظم خراسانی و سیدمحمد کاظم یزدی در نجف و میرزا محمد حسن آشتیانی در تهران بهره‌های وافر یافت. آیت‌اللَّه قمی پس از آن، از نظر علمی در مرتبه‌ای قرار گرفت که برخی وی را بر آیت‌اللَّه العظمی حائری یزدی، مؤسس حوزه علمیه قم ترجیح می‌دادند. با این حال ایشان فداکاری عجیبی نسبت به آیت‌اللَّه حائری از خود نشان می‌داد، به‌گونه‌ای که می‌فرمود: نظر به منزل ایشان ثواب دارد. شخصیت‌های برجسته‌ای همچون آیات عظام: امام خمینی، سیدمحمدرضا گلپایگانی، آخوند ملا علی همدانی، سیدمصطفی صفایی خوانساری و ده‌ها عالم فاضل دیگر از جمله شاگردان ایشان می‌باشند. آیت‌اللَّه کبیر قمی سرانجام در سوم مهر 1313 ش برابر با پانزدهم جمادی‌الثانی 1353 ق در 73 سالگی به رحمت ایزدی پیوست و در مسجد بالاسر حرم حضرت معصومه (س) مدفون گردید.

درگذشت "غمام همدانی" شاعر معاصر ایرانی (1321 ش)
محمد یوسف‌زاده معروف به غَمام همدانی در سال 1253 ش در نجف اشرف به دنیا آمد و تحصیلات مقدماتی را تا سیزده سالگی در آن شهر گذرانید. وی سپس به ایران آمد و در همدان، ادبیات فارسی و عربی و فقه را از استادان آن دیار فراگرفت. غمام همدانی در منطق، فلسفه اسلامی و ادبیات به ویژه شعر فارسی و نیز سرودن غزل، از دانش و مهارتی بسیار برخوردار بود. وی علاوه بر کار ادبی از مبارزان پرشور نهضت مشروطه نیز بود و در آن دوران به تأسیس انجمن اتحاد و انتشار روزنامه‌های اتحاد و الفت همت گماشت. اما هنگامی که انقلاب مشروطه بر اثر نفوذ غربزدگان و حضور عوامل استبداد به انحراف کشیده شد، از سیاست کناره گرفت و به نشر تعالیم اجتماعی و فعالیت ادبی پرداخت. تنها اثر باقی مانده از غَمام همدانی، دیوان اشعار اوست که کمتر از یک سوم سروده‌های وی را در بر می‌گیرد. این روزنامه‌نگار و شاعر ایرانی سرانجام در چنین روزی در سال 1321 ش در 68 سالگی در تهران درگذشت و در همدان به خاک سپرده شد.

انتخاب شهید مهندس "محمدجواد تندگویان" به وزارت نفت دولت شهید رجایی (1359 ش)
با انتخاب شهید رجایی به نخست وزیری و معرفی کابینه به مجلس در مرداد 1359، برخی از وزارت‌خانه‌ها از جمله وزارت نفت بدون وزیر باقی ماند. در دوم مهر آن سال از سوی شهید رجایی، مهندس محمد جواد تندگویان برای وزارت نفت معرفی شد. نخست وزیر در معرفی ایشان به مجلس، از فعالیت‌های تخصصی وی در صنعت نفت یاد کرد و از مهار گاز یکی از چاه‌ها که در مطبوعات خارجی نیز انعکاس یافت به عنوان بخشی از توانایی‌های ایشان نام برد.
پس از سخنان موافق و مخالف، مهندس تندگویان با اکثریت قاطع آرا به عنوان وزیر نفت دولت شهید رجایی از مجلس رأی اعتماد گرفت. سرانجام چهل روز بعد در 12 آبان 1359 در جریان بازدید از مناطق نفتی خوزستان به همراه جمعی دیگر به اسارت نیروهای متجاوز عراقی درآمد تا این که پس از تحمل شکنجه‌های بسیار و شهادت ایشان، جنازه شهید تندگویان در سال 1370 به ایران منتقل شد و در بهشت زهرا مدفون گردید.

سفر هیئت ایرانی به نیویورک برای انجام مذاکرات سه جانبه پس از پایان جنگ (1367 ش)
به درخواست دبیر کل سازمان ملل متحد و به منظور ادامه مذاکرات در نیویورک، هیئت بلندپایه جمهوری اسلامی ایران به سرپرستی وزیر وقت امور خارجه، در تاریخ سوم مهر 1367 عازم مقر سازمان ملل شد. این هیئت به مدت دو هفته، علاوه بر شرکت در مذاکرات سه جانبه وزاری خارجه ایران، عراق و دبیر کل، از فرصت حضور وزرای خارجه سایر کشورهای جهان به مناسبت برگزاری مجمع عمومی سازمان ملل استفاده نمود و در ملاقات‌های متعدد، مواضع جمهوری اسلامی ایران به ویژه در خصوص مذاکرات مربوط به اجرای قطعنامه 598 و کارشکنی‌های عراق، مذاکرات قبلی نیویورک و ژنو و پیش شرطهای عراق و معاهده 1975 الجزایر را تشریح کرد. در نهایت، اولین دور مذاکرات سه جانبه از تاریخ نهم مهرماه آن سال آغاز شد و در بیستم آبان 67 پس از هفت دور ملاقات و مذاکره زیر نظر دبیر کل و یا نماینده ویژه وی، پایان پذیرفت. این دور از مذاکرات نتیجه‌ای در بر نداشت و این امر موجب نگرانی دبیر کل شد که در گزارش وی منعکس گردید. دبیر کل و هیئت ایرانی در عدم رضایت از برخورد عراق با مذاکرات شریک بودند، زیرا در عمل ثابت شد که این عراق است که فاقد علاقه و انگیزه برای اجرای قطعنامه 598 است. در حالی که فشار عراق بر آزادسازی اسرا بود، ایران بر عقب‌نشینی نیروها تأکید داشت. پیشرفت حاصل در تبادل اسرا اندک بود و صرفاً دو طرف با آزادی تعدادی از اسرای معلول و بیمار موافقت کردند.

اولین سخنرانی حجت الاسلام روحانی، رییس جمهوری ایران در شصت و هشتمین مجمع سازمان ملل (1392 ش)
حجت الاسلام والمسلمین دکتر حسن روحانی رییس جمهوری اسلامی ایران در سخنان مهمی در شصت و هشتمین مجمع عمومی سازمان ملل متحد، ضمن تبیین دقیق شرایط و اوضاع کنونی منطقه و نظام بین الملل، پیشنهادات و راهکارهایی از سوی جمهوری اسلامی ایران در راستای برون رفت از اوضاع پیش روی جامعه جهانی ارائه کرد.

مرگ "راجر بیکن" فیلسوف، شیمی‌دان، نویسنده و کشیش انگلیسی (1294 م)
راجر بیکن، فیلسوف و مدرس معروف انگلیسی در 11 آوریل سال 1214 م در انگلستان به دنیا آمد. موفقیت بیکن در کارهای علمی حسادت همکارانش را برانگیخت. از این رو او را به جادوگری متهم کردند و به ده سال زندان محکوم شد. بیکن در زندان، یک تقویم اصلاح شده و صحیح تهیه کرد و پس از اتمام دوران زندان، بار دیگر به کارهای علمی روی آورد. وی در این زمان دایرةالمعارف تصنیف عظیم را که شامل علوم طبیعی، منطق، فیزیک، ریاضیات، فلسفه و زبان‌شناسی بود نوشت و بار دیگر به اتهام نگارش کتب ضالّه به مدت دوازده سال به زندان افتاد. بیکن پس از آزادی از زندان، مطالعات خود را از سر گرفت و کتب متعددی نگاشت. اهمیت فلسفه راجر بیکن در شمول آن بر افکار مبتکرانه و جدید نیست. زیرا وی به بسیاری از افکار خرافی آن زمان هم‌چون کیمیا و علم احکام نجوم اعتقاد داشت. سهم عمده وی در دانش جدید، اصرار وی در به کار بردن روش علمی در مطالعه فلسفه است. وی علت جهل و نادانی را چهار چیز می‌دانست: اتکا به اسناد و مآخذ غیرموثق، پیروی کورکورانه از آداب و رسوم، تقلید کورکورانه از بالا دست و عادت به تبعیت از عامه جاهل و پنهان داشتن حماقت‌ها با تظاهر به دانایی. بیکن بر این عقیده بود که برای به دست آوردن دانش و حکمت، دو راه وجود دارد: تجربه و عقل، و باید برای رسیدن به حقیقت، اندیشه‌های خود را بر پایه دانسته‌ها قرار داد. بیکن هم‌چنین یکی از بزرگ‌ترین دانشمندان قرون وسطی به شمار می‌رود که به شدت، روش‌های فلسفی عهد خود را مورد انتقاد قرار داده است. راجر بیکن سرانجام در 25 سپتامبر 1294 م در هشتاد سالگی درگذشت.

کشف اقیانوس کبیر توسط دریانوردان اسپانیایی (1513 م)
اقیانوس آرام یا کبیر در ابتدا در 25 سپتامبر 1513 م توسط واسکو بالبوآ دریانورد اسپانیایی کشف شد ولی این کشف تنها در سواحل پاناما و غرب این اقیانوس صورت گرفت. هرچند قبل از وی مردمانی از چین و ژاپن و دیگران در پهنه‌های وسیعی از اقیانوس آرام دریانوردی کرده بودند ولی شناسایی بعدی آن در سال 1513 م روی داد. پس از چندی فردینان ماژِلان دیگر دریانورد مشهور آن زمان، به هنگام دیدار از این اقیانوس، آن را آرام و بدون توفان‌های شدید دید، از این رو آن را اقیانوس آرام نامید.
اقیانوس آرام مساحتی در حدود یک‌صد و هشتاد میلیون کیلومتر مربع دارد که از سطح کلیه خشکی‌های زمین بیشتر است. این اقیانوس دارای عرضی در حدود یازده هزار کیلومتر و طولی برابر با هفده هزار و هفت‌صد کیلومتر می‌باشد. عمق متوسط اقیانوس کبیر در حدود چهار هزار متر و عمیق‌ترین نقطه آن ) گودال ماریانا(در حدود یازده هزار متر است.