شهادت دومین شهید محراب آیت اللَّه مدنی، افتتاح بزرگترین طرح آبرسانی خاورمیانه در تبریز، ابداع ورزش "جودو"، آغاز به کار نخستین تلفن همراه، حادثه ی یازده سپتامبر در نیویورک و ... از مهم‌ترین رخدادهای تاریخی امروز است.

به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، امروز 20 شهریور 1393 خورشیدی برابر با 15 ذی القعده 1435 هجری و 11 سپتامبر 2014 میلادی است. مهمترین رخدادهای تاریخی امروز از این قرار است:

شهادت عالم مجاهد آیت اللَّه "سیداسداللَّه مدنی" دومین شهید محراب در تبریز (1360 ش)
آیت‌اللَّه سیداسداللَّه مدنی در سال 1292 ش (1323 ق) در روستایی در آذرشهر آذربایجان شرقی چشم به جهان گشود و در سنین جوانی برای تحصیل علوم دینی به قم عزیمت نمود. وی پس از گذراندن دروس مقدماتی و سطح، در حدود چهار سال به تحصیل دروس فقه و اصول در محضر حضرت امام خمینی (ره) مشغول شد. سپس راهی نجف اشرف گردید و در جلسات درس حضرات آیات: سیدابوالحسن اصفهانی، سید عبدالهادی شیرازی، سید محسن حکیم و سید ابوالقاسم خویی شرکت نمود. آیت‌اللَّه مدنی، سال‌ها پیش از ورود به عرصه مبارزات سیاسی، در مقابل افکار ضددینی کسروی مقابله کرده بود و با شهید نواب صفوی همکاری داشت. با آغاز قیام مردمی ایران به رهبری حضرت امام خمینی (ره) و تبعید آن حضرت به نجف اشرف، آیت‌اللَّه مدنی در کنار استاد و رهبر خود قرار گرفت و در ایام سفر به ایران، ضمن نام بردن از حضرت امام، رسالت و وظایف مردم مسلمان را در برابر رژیم پهلوی بیان می‌کرد. آیت اللَّه مدنی در سال 1350 به فرمان امام جهت تدریس علوم دینی به خرم آباد رفت و در آنجا حوزه علمیه تأسیس نمود. چندی بعد بر اثر فعالیت‌هایی که علیه رژیم ستم‌شاهی داشت به مدت بیش از سه سال به شهرهای مختلف تبعید شد و با اوج‌گیری انقلاب اسلامی، از تبعید به قم بازگشت. این روحانی مبارز، پس از پیروزی انقلاب به دعوت مردم همدان، راهی این شهر گردید و از طرف مردم این استان به مجلس خبرگان قانون اساسی راه یافت. آیت اللَّه مدنی پس از شهادت آیت‌اللَّه قاضی طباطبایی، نخستین امام جمعه تبریز، از سوی امام خمینی (ره) به عنوان نماینده ولی فقیه و امام جمعه تبریز انتخاب شد و در این سنگر به پاسداری و حراست از آرمان‌های انقلاب اسلامی همت گماشت. این مجاهد نستوه سرانجام در بیستم شهریور 1360 ش برابر دوازدهم ذی‌قعده 1401 ق در 68 سالگی در همین سنگر پس از اقامه نماز در محراب نماز جمعه تبریز توسط منافقین به شهادت رسید. و پس از تشییعی با شکوه در تبریز و قم، در حرم مطهر حضرت معصومه (س) به خاک سپرده شد.

افتتاح بزرگترین طرح آبرسانی خاورمیانه در تبریز (1378 ش)
در سال 1378 ش، رییس جمهور وقت (آقای خاتمی) طرح آبرسانی زرینه رود تبریز را افتتاح کرد. این طرح از بزرگترین طرح های آبرسانی در خاور میانه به حساب می آید.

ارتحال آیت اللَّه "سیدعباس خاتم یزدی" استاد برجسته حوزه علمیه قم (1380 ش)
آیت‌اللَّه سیدعباس خاتم یزدی در سال 1309 ش (1349 ق) در یزد متولد شد. وی پس از اتمام مقدمات و سطح در زادگاه خود، در سال 1334 ش راهی قم گردید و در درس خارج آیات عظام: سید محمد محقق داماد، سید محمدرضا گلپایگانی، محمد علی اراکی و حضرت امام خمینی (ره) شرکت نمود. آیت‌اللَّه خاتم در سال 1339 ش وارد حوزه نجف اشرف شد و در اقامت 18 ساله خود در آن شهر، از محضر درس حضرات آیات: سید محسن حکیم، سید محمود شاهرودی و حضرت امام و به ویژه از درس آیت‌اللَّه خویی بهره‌های وافری برد تا به مقام عالی اجتهاد دست یافت. ایشان همچنین در نجف به عضویت شورای استفتاء امام خمینی درآمد و به نمایندگی و وکالت معظمٌ له به حج مشرف شد. آیت اللَّه خاتم یزدی علاوه بر تدریس سطوح در نجف، پس از ورود به قم، مشغول تدریس درس خارج فقه و اصول گردید و شاگردان فاضلی تربیت نمود. ایشان پس از پیروزی انقلاب اسلامی عضو دفتر استفتاء امام، دبیر شورای سیاست‌گذاری ائمه جمعه و نماینده مردم استان یزد در مجلس خبرگان از دوره اول بود. این عالم ربانی سرانجام در بیستم شهریور 1380 ش برابر با 22 جمادی الثانی 1422 ق در 71 سالگی بدرود حیات گفت و پس از تشییعی شکوهمند، در حرم حضرت معصومه (س) به خاک سپرده شد.

درگذشت استاد عبدالمحمد آیتی پژوهشگر، نویسنده و مترجم معاصر در حوزه فلسفه، تاریخ و ادب فارسی و عربی (1392 ش)
عبدالمحمد آیتی در اردیبهشت ۱۳۰۵ هجری شمسی در بروجرد به دنیا آمد. وی در سال 1381 به عنوان چهره ماندگار معرفی شد. استاد آیتی عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی بود. استاد عبدالمحمد آیتی متولد سال 1305 در بروجرد و دارای مدرک دانشگاهی کارشناسی علوم معقول و منقول از دانشگاه تهران بود. وی ابتدا در زادگاه خود برای کسب معلومات ابتدایی وارد مکتبخانه‌ی سنّتی آغاباجی شد، اما پس از چندی والدینش او را به دبستان اعتضاد که قدیمی‌ترین مدرسه‌ی مدرن در بروجرد به شمار می‌رفت، فرستادند. استاد آیتی در سال ۱۳۲۰ وارد دبیرستان شد و در سال های پایانی این دوره به تحصیل علوم حوزوی علاقه‌مند گشت و به مدرسه‌ی علمیه‌ی نوربخش رفت و چند سالی نیز در آنجا علوم اسلامی را فراگرفت. وی در سال ۱۳۲۵ وارد دانشکده‌ی علوم معقول و منقول دانشگاه تهران شد و پس از به پایان بردن این دوره به خدمت وزارت آموزش‌وپرورش درآمد و برای تدریس به بابل رفت. وی بیش از 30 سال در شهرهای مختلف به‌عنوان دبیر به تدریس پرداخت و در کنار تدریس، سردبیری ماهنامه‌ی آموزش و پرورش را نیز بر عهده داشت. استاد آیتی همچنین در دانشگاه فارابی و دانشگاه دماوند دروس ادبیات فارسی و عربی را تدریس می‌کرد. استاد عبدالمحمد آیتی از مترجمان بنام و چیره‌دست عربی به فارسی بود و ترجمه‌های فارسی قرآن مجید، نهج‌البلاغه و صحیفه‌ی سجادیه را در طول عمر پربار خود به پایان برد. استاد آیتی از سال 1370 به عضویت پیوسته‌ی فرهنگستان زبان و ادب فارسی درآمد و پس از تشکیل گروه دانشنامه‌ی تحقیقات ادبی در سال 1371، تا سال 1379 ریاست این گروه و پس از آن ریاست شورای علمی دانشنامه‌ی تحقیقات ادبی فرهنگستان را نیز بر عهده داشت. برخی از آثار شادروان استاد عبدالمحمد آیتی عبارت‌اند از: کشتی شکسته (ترجمه)؛ تحریر تاریخ وصّاف؛ آمرزش ابوالعلا معری (ترجمه)؛ درباره‌ی فلسفه‌ی اسلامی: روش و تطبیق آن؛ گزیده و شرح خمسه‌ی نظامی؛ تاریخ ابن‌خلدون (العبر)؛ شکوه قصیده؛ تاریخ دولت اسلامی در اندلس؛ قرآن مجید (ترجمه‌ی فارسی)؛ شکوه سعدی در غزل؛ شرح و ترجمه‌ی معلّقات سبع؛ الغارات در حوادث سال‌های معدود خلافت علی (ع)؛ گنجور پنج گنج؛ شرح منظومه‌ی مانلی و پانزده قطعه‌ی دیگر؛ بسی رنج بردم، بازنویسی‌شده از فردوسی؛ قصه‌ی باربد و بیست قصه‌ی دیگر از شاهنامه؛ معجم‌الأدبا (ترجمه)؛ داوری حیوانات نزد پادشاه پریان (ترجمه)؛ گزیده‌ی شرح مقامات حمیدی؛ در تمام طول شب، شرح چهار شعر بلند نیما. ایشان بر اثرکهولت و بیماری دعوت حق را لبیک گفت.

قلع و قمع بازماندگان بنی امیه توسط بنی عباس (132 ق)
پس از قیام ابومسلم خراسانی و سرنگونی دولت بنی‌امیه، خاندان بنی عباس به قدرت رسیدند و به کشتار وسیع امویان دست زدند. این قتل‌عام‌ها به حدی رسید که ابوالعباس، خلیفه‌ی اول عباسی به سفّاح یعنی خونریز شهرت یافت. سفاح تنها دریک جلسه‌ی مهمانی، هفتاد نفر از بزرگان بنی‌امیه را احضار کرد و کشت. سپس بر روی نعش آن‌ها سفره انداخت و طعام خورد و نفسی به راحتی کشید.

درگذشت "ابن فاخر" لغت شناس مسلمان (500 ق)
ابوالکرَم مبارک بن فاخر بن محمد در سال 431 یا 438 ق در بغداد به دنیا آمد و تا آخر عمر در همان شهر زیست. این دانشمند و لغت شناس بزرگ مسلمان، در جوانی، سفرهای بسیاری به حجاز و یمن کرد و از علمای آن زمان کسب دانش نمود و سرانجام در لغت و حدیث به مقام استادی رسید. ابن فاخر در مجالس درس خود، شیوه‌ی خاصی داشت که گاه مورد انتقاد قرار می‌گرفت. مثلاً پیش‌پای طلاب برمی‌خاست و آنان را بسیار تکریم می‌کرد. شیوه‌ی نگارش ابن فاخر مبتنی بر نثری فاخر و آمیخته با صنایع لفظی اما فصیح و روشن بود. از جمله آثار ابن فاخر می‌توان به کتاب جواب مسائل، المعلّم، نحو العُرف و... اشاره کرد. ابن فاخر تالیف کتب دیگری را نیز آغاز کرده بود ولی عمرش کفاف نداده است که آنها را به اتمام برساند. وی در 69 یا 62 سالگی در بغداد درگذشت و در مقبره‌ی بابِ حَرب به خاک سپرده شد.

تولد علامه "میرزا محمد حسین نایینی" مدرس و مرجع بزرگ تقلید (1276 ق)
حاج میرزا حسین نایینی از بزرگ‌ترین علما و فقهای قرن چهاردهم هجری است که به کثرت تحقیق و فصاحت و کتابت معروف می‌باشد. وی درنایین به دنیا آمد و پس از تحصیل مقدمات به اصفهان رفت و پس از ده سال، راهی حوزه‌ی نجف گردید. درنجف از محضر آیات عظام: فشارکی، صدر و میرزای بزرگ شیرازی و آخوند خراسانی بهره گرفت و پس از مدتی بر کرسی تدریس نشست. سیدمحسن حکیم، سیدمحمود شاهرودی، سید محمد حجت، سیدابوالقاسم خویی و میرزا هاشم آملی و ده‌ها فاضل، مجتهد و فقیه از جمله شاگردان او می‌باشند. میرزای نایینی از طرفداران نهضت مشروطه و یکی از رهبران آن بود و کتاب تَنبیهُ الاُمَّة را در زمینه‌ی حکومت اسلامی نگاشت. وسیلةُ النَّجاة، قاعده‌ی لاضرر، احکام خلل و تعلیقه بر عُروَةُ الوُثقی ازدیگر کتب اوست. این عالم عالی‌قدر سرانجام در 26 جمادی الاولی سال 1355 ق در 79 سالگی بدرود حیات گفت و در جوار حرم حضرت امام علی (ع) مدفون گردید.

تولد "ویلیام سیدنی پورتر" نویسنده امریکایی (1862 م)
ویلیام سیدنی پورْتِر نویسنده نامدار امریکایی در 11 سپتامبر 1862 در کارولینای شمالی متولد شد. وی از نوجوانی به تگزاس رفت و سپس در یک بانک مشغول کار گردید. پورتر در ضمن اشتغال، هفته نامه "رولینگ ستون" را با مضامین فکاهی و طنز به راه انداخت اما در سال 1899 م به جرم اختلاس در بانک به سه سال زندان محکوم گردید و پس از گذراندن دوره محکومیت، برای ادامه زندگی به نیویورک رفت. پورتر در نیویورک به داستان نویسی روی آورد و طی کمتر از 10 سال حدود 600 داستان کوتاه نوشت که در 13 جلد به چاپ رسیده است. خصوصیت اغلب داستان‌های وی که صحنه وقایع آن در نیویورک می‌باشد عبارت از ایجاز، پرهیز از نتیجه‌گیری‌های اخلاقی، پایان زیرکانه و غیرمترقّب، لحن خودمانی و... است. اما از لحاظ محتوا بیشتر به احوال و کردار مردم ولگردِ فروتن و طبقات پایین جامعه پرداخته است. برخی از داستان‌های وی عبارتند از قلب مغرب، آواز شهر، راه‌های سرنوشت، اختیارات، سنگ‌های غلطان و ولگردان و آوارگان. ویلیام سیدنی پورتر که با نام "او. هنری" نیز شناخته می‌شود در 5 ژوئن 1910 بر اثر ابتلا به بیماری سل در 48 سالگی درگذشت. در سال 1918 م جایزه یادبود "او. هنری" برای گرامیداشت وی تأسیس شد که این جایزه هر ساله به بهترین داستان‌های منتشره در مجلات امریکا تعلق می‌گیرد.

اشغال رسمی جزیره "سری‌لانکا" توسط استعمارگران انگلیس (1798 م)
جزیره سری‌لانکا واقع در جنوب شبه قاره هند، از قرن سوم میلادی، یکی از مراکز مهم فرهنگ بودایی به شمار می‌آمد. در فاصله قرن پنجم تا پانزدهم میلادی، حملات مکرر هندی‌ها به این کشور موجب مهاجرت و اسکان یک اقلیت هندی تبار به نام تامیل‌ها در آن گردید. در این زمان، سری لانکا که در آن هنگام، سیلان نامیده می‌شود، به خاطردارا بودن منابع طبیعی به ویژه سنگ‌های قیمتی، توجه اروپاییان را به خود جلب کرد و در اوایل قرن شانزدهم میلادی، پرتغالی‌ها، قسمتی از این جزیره را به تصرف خود درآورده، ضمن بهره‌برداری از منابع طبیعی این جزیره، دین مسیح (ع) را در آن رواج دادند. در سال 1648، هلندی‌ها جای پرتغالی‌ها را گرفتند و از اواخر قرن هجدهم میلادی انگلیسی‌ها این سرزمین را از چنگ هلندی‌ها به درآوردند. در این زمان بود که برای اولین بار در تاریخ تجاوزات استعماری انگلستان در قاره آسیا، سپاهیان این کشور سیلان را به تصرف خود درآوردند و به آسانی بر تمامی این جزیره مسلط شدند. سلطه پرتغال و هلند بر سیلان، محدود به مناطق ساحلی آن بود ولی انگلیسی‌ها تا اعماق این جزیره پیش رفته و حکومت قبیله‌ای را از پیش برداشتند. سیلان به مدت یک‌صد و پنجاه سال تحت استعمار و استثمار انگلستان قرار داشت تا این‌که در پی تشدید نهضت‌های استقلال‌طلبانه در سیلان، این کشور در سال 1948 م، استقلال خود را باز یافت. و به سری لانکا تغییر نام داد.

ابداع ورزش "جودو" توسط یک معلم ورزش ژاپنی (1882 م)
منشا جودو از هنر رزمی جوجیتسو می باشد. لغت جوجیتسو در قرن 16 میلادی در ژاپن به وجود آمد. این کلمه به همه هنرهای رزمی که با دست خالی انجام می گرفت اطلاق می شد. جودو قبل از آنکه در المپیک سال 1964 به عنوان یک رشته ورزشی پذیرفته شود سیستمی از دفاع شخصی بود که توسط جیگوروکانو بنیانگذاری شده بود. جودو ریشه در هنرهای رزمی سامورایی دارد که با دست خالی مبارزه می کردند و بر اساس دست به یقه شدن می باشد. در ژاپن اسم های زیادی برای هنرهای رزمی که بدون وسیله و با دست خالی انجام می گیرد وجود دارد. از میان آنها می توان به توریتی، واتسو، یاوارا، گوگوسوگو، تایوتسو و کمپو اشاره کرد. در سال 1882 استاد جوانی به نام جیگوروکانو باشگاهی را برای آموزش هنر رزمی خود به وجود آورد. وی نام این باشگاه (یا مدرسه) را باشگاه کودوکان و نام هنر رزمی خود را جودو نامید. همانگونه که جوجیتسو به معنای هنر ملایمت است جودو نیز به معنای روش ملایمت می باشد. آقای کانو می خواست با انتخاب این کلمه نه تنها به شاگردانش هنرهای رزمی عالی را نیز بیاموزد. هدف ورزش جودو پرتاب کردن، گیر انداختن، خفه کردن و قفل مفصل حریف به منظور تسلیم کردن وی می باشد. در این ورزش ضربه مشت و لگد وجود ندارد و همین باعث تمایز این ورزش با بسیاری دیگر از هنرهای رزمی شده است.

ورود نیروهای متفقین به خاک آلمان در جریان جنگ جهانی دوم (1944 م)
پس از آن‌که جبهه دوم علیه آلمان در ششم ژوئن 1944 م توسط متفقین ایجاد شد، علاوه بر بمباران مناطق آلمانی، در حدود سه میلیون نفر از نیروهای متفقین در مرزهای آلمان مستقر شدند. با پیشروی سریع متفقین، تلاش هیتلر در برابر این جبهه ناکام ماند. در ماه‌های اوت و سپتامبر 1944 م، پیاده شدن نیروهای متفقین در جنوب فرانسه و بلژیک، آزادی شهرهای پاریس و بروکسل و مارسی، قیام مسلحانه مردم ورشو و شهرهای دیگر لهستان، سقوط رومانی و بلغارستان و پیوستن آن‌ها به متفقین و بالاخره ورود نیروهای متفقین به خاک آلمان در یازدهم سپتامبر 1944 م، ضربات کوبنده‌ای بود که یکی پس از دیگری بر پیکر هیتلر وارد آمد. با ورود متفقین به آلمان، هیتلر نفس‌های آخر عمر خود را کشید و سقوط برلین، لحظه به لحظه نزدیک‌تر شد.

آغاز به کار نخستین تلفن همراه (موبایل) (1946 م)
سال 1946، دو مهندس روس به نام شاپیرو و زاهاروچنکو موفق شدند تلفن رادیویی بسازند که می توانست از فاصله 20 کیلومتری به شبکه محلی تلفن متصل شود.

حمله به‌برج های تجارت جهانی در نیویورک و ساختمان وزارت دفاع در واشینگتن (2001 م)
در تاریخ 11 سپتامبر 2001 م برابر با 20 شهریور 1380 ش، پس از ربوده شدن چند هواپیما از فرودگاه‌های نیویورک، بوستون و واشینگتن، در ابتدا یکی از هواپیماها به همراه سرنشینان آن به برج صد و ده طبقه‌ای تجارت جهانی برخورد کرده و دقایقی بعد برج دیگر این مجموعه نیز با حمله مشابهی مواجه شد. هم‌چنین هواپیمایی دیگر به ساختمان وزارت دفاع امریکا، پنتاگون، برخورد نمود. این حادثه منجر به فرو ریختن کامل ساختمان‌های تجارت جهانی و ویرانی مقداری از وزارت دفاع امریکا گردید. در این مجموعه عملیات، تمامی مسافران هواپیما، هواپیما ربایان و هزاران نفر از کارمندان برج‌های دوقلوی مرکز تجارت جهانی و ساختمان‌های اطراف آن کشته شدند و علاوه بر برج‌های دوقلوی فوق، چندین ساختمان کوچک‌تر نیز که در مجاورت آن‌ها قرار داشت به طور کامل منهدم گردید. پس از این حادثه تروریستی، جورج دبلیو بوش (بوش پسر) رئیس جمهور وقت امریکا و دیگر دولت‌مردان این کشور، برخی از گروه‌های تروریستی از جمله شبکه القاعده به رهبری اسامه بن‌لادن ناراضی عربستان سعودی ساکن در افغانستان را مسبب اصلی این حملات تروریستی دانسته و با تبلیغات شدید و گسترده رسانه‌های گروهی، خود را برای به اصطلاح مقابله و مبارزه با تروریسم و شبکه‌های تروریستی آماده کردند. در همین راستا جورج بوش بدون مراجعه به سازمان ملل متحد و هماهنگی با این سازمان، در اقدامی خودخواهانه و خودسرانه، امریکا را سردمدار مبارزه با تروریسم معرفی کرد و اعلام نمود هر کس با ما نباشد، پس با تروریست‌هاست و باید منتظر حمله و مقابله به مثل ما باشد. پیرو این اعلام جنگ وقیحانه، ابتدا افغانستان در پاییز 2001 م و عراق در زمستان 2003 م مورد حمله نیروهای متحد امریکا و انگلیس قرار گرفت و فجایع بی‌شماری به وقوع پیوست. حادثه 11 سپتامبر برای امریکا زمینه ساز برنامه‌ای جهانی بود تا به تحکیم نظام تک قطبی و تضعیف رقبای اروپایی خود بپردازد و بسیاری از طرح‌های توسعه‌طلبانه خود را عملی نماید.
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید
اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
آخرین اخبار