آمریکا، در جنگ خود علیه عراق، ارتش این کشور را تضعیف کرد
آمریکا، در جنگ خود علیه عراق، با انحلال نامتوازن و نسنجیده ارتش عراق، این کشور را در مقابل دشمنان تضعیف کرد؛ اکنون، زمان آن رسیده که فرماندهان و رهبران عراق، از طریق شناسایی کفایت‌ها، امکانات لازم را برای تشکیل ارتشی قدرتمند و منسجم، فراهم کنند.
به گزارش سرويس بين‌‌الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از "پایگاه اطلاع رسانی عراق"؛ بزرگترین اشتباه استراتژیکی که آمریکا در جنگ خود علیه رژیم دیکتاتور صدام در عراق مرتکب شد، این بود که ارتش سابق عراق را منحل کرد؛ اکثر سیاستمداران و تحلیگران مسائل عراق، بر این موضوع، اتفاق نظردارند. درست است که آمریکا، ملت عراق را از شر رژیم بعث و دیکتاتور، خلاص کرد، ولی با انحلال نامتوازن و نسنجیده ارتش عراق، کشور را در مقابل دشمنان تضعیف کرد؛ کسانی که در اصل، دشمن دموکراسی هستند.
"پل پرمر"، حاکم آمریکایی در عراق، گمان کرده بود این ارتش، منشأ تهدید علیه آمریکا خواهد بود، ولی این برداشت او، کاملا اشتباه بوده است؛ چراکه در عراق، دولت جنگ طلبی وجود ندارد که بخواهد علیه آمریکا جنگ کند و یا منافع آن را در منطقه، تهدید نماید؛ حتی رژیم دیکتاتور صدام که کابوسی برای آمریکا به شمار می رفت، جرئت نکرد به اسرائیل که حافظ منافع آمریکا در منطقه است، حمله کند.!!
نماد حاکمیت و قدرت هر کشور، ارتش آن کشور است و بدون وجود ارتش قدرتمند، هیچ دولت قدرتمندی وجود نخواهد داشت؛ این واقعیت در عراق، پس از فروپاشی ارتش صدام ، اتفاق افتاده و این کشور، به آشیانه‌ای برای جنایتکاری و رشد و نمو سازمان‌های تروریستی و نیز، میدانی برای تسویه حساب درگیریهای منطقه ای مبدل گشته است؛ بنابراین، تمام تلاش های سازندگی و آبادانی، بیهوده بوده و به دلیل نبود نماد ملی، یعنی همان ارتش،گروه های مختلف عراقی به جان یکدیگر افتاده اند؛ به گونه ای که برخی از طرف ها، به تشکیل نیروها و سازمان های شبه نظامی روی آورده اند، که این امر، عراق رابا مشکلات فراوان مواجه کرده و آن را در لبه پرتگاه قرار داده است.
اکنون، عراق، با وحشیانه ترین هجوم منطقه ای که تکه پاره کردن آن را هدف قرار داده، روبه روست و دولت، ادوات جنگی کافی برای مقابله با این جنگ تحمیلی، در اختیار ندارد. از تمام کشورهای جهان در خاک عراق، می جنگند و از دورترین نقاط سرزمین های عربی، برای اجرای اهداف منطقه ای و خارجی، بدانجا آمده اند، بدون آنکه دولت عراق، ابزار دفاعی پیشرفته ای برای مقابله با آن داشته باشد.
در میانه بحران سیاسی اخیر، برخی فرمانده هان نظامی ملی گرا، وجود داشتند که دخالت در درگیری ها و اختلافات موجودف میان گروه ها و احزاب سیاسی را نپذیرفتند؛ این نشانه ی خیری است که تاکید می کند، هنوز فرماند هان و افسرانی در ارتش وجود دارند که به منافع کشور می اندیشند و به جای جانبداری از احزاب و طائفه ها، از میهن جانبداری می کنند؛ این امکان وجود دارد که از این وابستگی ملی در بازسازی قدرت و هیمنه ی ارتش، استفاده شود و به نظر ما، اکنون، زمان آن رسیده که فرماندهان و رهبران عراق، از طریق شناسایی کفایت های نظامی و تجربه های فرماندهان پیشین که آلت دست سازمان های وابسته به رژیم پیشین نیستند، امکانات لازم را برای تشکیل ارتشی قدرتمند و منسجم، فراهم کنند؛ ارتشی که به فرقه گرایی و اقدامات غیر ملی پایان خواهد داد و از عرصه سیاسی دور خواهد بود؛ چراکه ماموریت اصلی آن، مبارزه با تروریسم و دفاع از عراق است.
این دعوتی مخلصانه برای ایجاد ارتشی قوی و منسجم است؛ بدیهی است که امور این کشور، بدون پشتوانه و تکیه گاه محکم اصلاح نخواهد شد و دست یافتن به این مهم، جز از طریق ارتش منسجم، آموزش دیده و مجهز به پیشرفته ترین سلاح ها در مقابله با تروریسم و نجات عراق، از شر آن، ممکن نخواهد بود.
انتهای پیام/
