در سومین کارگاه جشنواره فیلم ویدیویی یاس مطرح شد؛
نظر نهایی بر روی فیلم باید به عهده تهیه کننده باشد
سومین جلسه از سلسله کارگاه‌های تخصصی در پنجمین روز از جشنواره فیلم‌های ویدئویی یاس در سالن آمفی تئاتر هتل نارنجستان برگزار شد.
به گزارش حوزه سینما باشگاه خبرنگاران به نقل از ستاد خبری دومین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های ویدئویی یاس، سومین جلسه از سلسله کارگاه‌های تخصصی در پنجمین روز از جشنواره فیلم‌های ویدئویی یاس در سالن آمفی تئاتر هتل نارنجستان برگزار شد.
در این نشست که با محوریت ساماندهی و چرخه تولید فیلم ویدئویی، مخاطب‌شناسی (اشتراک و تفاوت‌ها با فیلم سینمایی) برگزار شد، دکتر محمدعلی حسیننژاد؛ تهیه‌کننده مطرح سینما، دنیل لوژوق؛ کارگردان و تهیه‌کننده فرانسوی، گریک هدریک، فیلمساز و تهیه‌کننده تلویزیونی استرالیایی و برنده جایزه گلدن‌گلوب، حضور داشتند.
دکتر حسیننژاد در ابتدا بااشاره به اینکه موضوع بحث بسیار برای فیلمسازی ایران مهم است گفت: برخلاف تصور عمومی، یکی از معضلات و چالش‌های اصلی در سینما و تولیدات تصویری نشناختن مخاطب است.
وی سپس با اشاره نقش تهیه‌کننده در پروسه فیلمسازی ادامه داد: تهیه‌کننده ضرورتا آن کسی نیست که پول برای پروژه می‌آورد، آن کسی است که پول را جذب می‌کند. تهیه کنندگی آن است که مجموعه چرخه تولید را به نحوی مدیریت کند که از همه استعدادها و قابلیت‌ها و امکانات و منابع مالی به بهترین وجه استفاده کند تا کار خوبی از آب دربیاید.
حسیننژاد ادامه داد: آن چیزی که موفقیت چرخه تولید را تعیین می‌کند، مدیریت آن است. چرخه تولید در ایران خیلی ساده شده و با این تقسیم‌بندی که پیش تولید، تولید و پس از تولید. اما از بعضی بخش‌ها غفلت می‌شود و از همه مهم‌تر اینکه در چرخه تولید یک مرحله قبل از پیش‌تولید وجود دارد که به آن توجه نمی‌شود. آن مرحله است که تعیین‌کننده ابعاد و گستره فیلم است، اینکه برای چه مخاطبی است و چه حجم از امکانات را نیاز دارد و سرنوشت کار را آن مرحله تعیین می‌کند که به آن development گفته می‌شود. البته در ایران توجهی به آن نمی‌شود!
این تهیه‌کننده با ابراز خرسندی از حضور تهیه‌کنندگان و فیلمسازان خارجی در این کارگاه که با سخنرانی‌شان باعث انتقال تجربه‌های خوب به فیملسازان داخلی می‌شوند، گفت: آقای هدریک کسی است که تجربه‌های خوبی در زمینه استفاده درست از development دارد و می تواند توضیحات خوبی در این زمینه به ما بدهد.
بعد از صحبتهای او، گریک هدریک شروع به سخنرانی کرد. وی در ابتدای صحبت‌هایش بااشاره به اینکه در استرالیا سعی می‌شود همه چیز به صورت پیچ(ارایه) انجام شود و در ابتدا یک طرح دو صفحه‌ای از کار ارایه می‌کنیم، گفت: ما با این کار ایده کلی کار را تهیه می‌کنیم. بعد از آن نگاه می‌کنیم ببینیم کدام یکی از شبکه‌های تلویزیونی مناسب طرح ما است و به همان شبکه ارایه می‌کنیم. بعد از آن بررسی و جذب سرمایه می‌کنیم برای اینکه بتوانیم مراحل بعدی development، treatment و outline طرح را انجام دهیم.
وی سپس برای توضیح بیشتر تریلری از آخرین سریال ساخته‌اش را به نمایش گذاشت و بعد از آن به توضیحات تکمیلی بر روی همان تریلر پرداخت.
او درباره این سریال گفت: این سریال یک مینی سریال ۸ قسمتی بود که در ماه مارس همین امسال (اسفند ۹۲) از تلویزیون پخش شد و موفقیت خیلی خوبی را چه در استرالیا و چه در سطح بین‌الملی کسب کرد. ۱۰ تا ۱۲ کشور در جهان آن را پخش کردند اما سفری که ما را رساند به این محصول نهایی، به یک و سال به عقب برمی‌گشت. این سریال از دل یک مجموعه ناموفق درآمد. طبق تحقیقات شبکه پخش‌کننده سریال، این سریال در مجموع برای هر قسمت ۶۰۰ هزار بیننده داشته که به اندازه‌ای نبوده که شبکه بخواهد قراردادش را برای ساخت سری‌های بعدی سریال تمدید کند. با اینکه این سریال در شبکه دولتی پخش می‌شد، ولی طبق منشورش برای اینکه سریال مطابق سلیقه مخاطب باشد باید رقابتی کار کنند.
وی ادامه داد: ما در ادامه دیدیم که نقدهای خوبی سریال دریافت کرده و ما می‌خواستیم از دل آن چیزی خلق کنیم که جذاب‌تر باشد. برای همین تحقیق کردیم که کدام کاراکتر طرفداران بیشتری داشته و همین شخصیت را در سریال جدید گنجاندیم. ما با مدیران شبکه به گفت‌وگو نشستیم که کل سریال را از دست ندهیم و تغییرات دهیم و روی یکی از شخصیت‌های سریال تمرکز کنیم. قبل از اینکه سناریو را بنویسیم با کارگردان جلسه‌ای گذاشتیم که ببینیم چه مشکلاتی در سریال وجود داشته تا آنها را برطرف کنیم. در سیدنی سریال خیلی طرفدار داشت اما در ملبورن پایین. برای همین دو شخصیت از ملبورن به سریال اضافه کردیم. بعد از آن طرح را از دو صفحه به چهار صفحه تبدیل کردیم و آن را به مدیران شبکه ارایه کردیم.
هدریک در ادامه افزود: مدیران در ابتدا چندان موافقتی نداشتند اما ما قسمت اول را با ۲۰ هزار دلار سرمایه ساختیم و به شبکه ارایه کردیم. سریال در نوبت نمایش ماند تا اینکه در مارس نمایش داده شد و قسمت اول با استقبال یک میلیونی مواجه شد. در قسمت‌های بعدی تعداد بیننده‌ها بیشتر شد و ما به موفقتی ۸ درصدی نسبت به سریال قبلی مواجه شدیم.
این کارگردان استرالیایی سپس به توضیح رابطه تهیه‌کننده و کارگردان پرداخت و گفت، در نهایت نظر نهایی را تهیه‌کننده و شبکه می‌دهند. یعنی وقتی کارگردان کار را تمام کرد و راش آخر گرفته شد، اگر تهیه‌کننده تغییراتی را لازم بداند به کار اضافه می‌کند. این جمله او با خنده حضار مواجه شد و یکی از حاضران گفت: در ایران کسی روی حرف کارگردان حرف نمی‌زند!
شایان ذکر است که همایون ارشادی و مرجان اشرفی‌زاده نیز در این نشست حضور داشتند.
انتهای پیام/ اس
در این نشست که با محوریت ساماندهی و چرخه تولید فیلم ویدئویی، مخاطب‌شناسی (اشتراک و تفاوت‌ها با فیلم سینمایی) برگزار شد، دکتر محمدعلی حسیننژاد؛ تهیه‌کننده مطرح سینما، دنیل لوژوق؛ کارگردان و تهیه‌کننده فرانسوی، گریک هدریک، فیلمساز و تهیه‌کننده تلویزیونی استرالیایی و برنده جایزه گلدن‌گلوب، حضور داشتند.
دکتر حسیننژاد در ابتدا بااشاره به اینکه موضوع بحث بسیار برای فیلمسازی ایران مهم است گفت: برخلاف تصور عمومی، یکی از معضلات و چالش‌های اصلی در سینما و تولیدات تصویری نشناختن مخاطب است.
وی سپس با اشاره نقش تهیه‌کننده در پروسه فیلمسازی ادامه داد: تهیه‌کننده ضرورتا آن کسی نیست که پول برای پروژه می‌آورد، آن کسی است که پول را جذب می‌کند. تهیه کنندگی آن است که مجموعه چرخه تولید را به نحوی مدیریت کند که از همه استعدادها و قابلیت‌ها و امکانات و منابع مالی به بهترین وجه استفاده کند تا کار خوبی از آب دربیاید.
حسیننژاد ادامه داد: آن چیزی که موفقیت چرخه تولید را تعیین می‌کند، مدیریت آن است. چرخه تولید در ایران خیلی ساده شده و با این تقسیم‌بندی که پیش تولید، تولید و پس از تولید. اما از بعضی بخش‌ها غفلت می‌شود و از همه مهم‌تر اینکه در چرخه تولید یک مرحله قبل از پیش‌تولید وجود دارد که به آن توجه نمی‌شود. آن مرحله است که تعیین‌کننده ابعاد و گستره فیلم است، اینکه برای چه مخاطبی است و چه حجم از امکانات را نیاز دارد و سرنوشت کار را آن مرحله تعیین می‌کند که به آن development گفته می‌شود. البته در ایران توجهی به آن نمی‌شود!
این تهیه‌کننده با ابراز خرسندی از حضور تهیه‌کنندگان و فیلمسازان خارجی در این کارگاه که با سخنرانی‌شان باعث انتقال تجربه‌های خوب به فیملسازان داخلی می‌شوند، گفت: آقای هدریک کسی است که تجربه‌های خوبی در زمینه استفاده درست از development دارد و می تواند توضیحات خوبی در این زمینه به ما بدهد.
بعد از صحبتهای او، گریک هدریک شروع به سخنرانی کرد. وی در ابتدای صحبت‌هایش بااشاره به اینکه در استرالیا سعی می‌شود همه چیز به صورت پیچ(ارایه) انجام شود و در ابتدا یک طرح دو صفحه‌ای از کار ارایه می‌کنیم، گفت: ما با این کار ایده کلی کار را تهیه می‌کنیم. بعد از آن نگاه می‌کنیم ببینیم کدام یکی از شبکه‌های تلویزیونی مناسب طرح ما است و به همان شبکه ارایه می‌کنیم. بعد از آن بررسی و جذب سرمایه می‌کنیم برای اینکه بتوانیم مراحل بعدی development، treatment و outline طرح را انجام دهیم.
وی سپس برای توضیح بیشتر تریلری از آخرین سریال ساخته‌اش را به نمایش گذاشت و بعد از آن به توضیحات تکمیلی بر روی همان تریلر پرداخت.
او درباره این سریال گفت: این سریال یک مینی سریال ۸ قسمتی بود که در ماه مارس همین امسال (اسفند ۹۲) از تلویزیون پخش شد و موفقیت خیلی خوبی را چه در استرالیا و چه در سطح بین‌الملی کسب کرد. ۱۰ تا ۱۲ کشور در جهان آن را پخش کردند اما سفری که ما را رساند به این محصول نهایی، به یک و سال به عقب برمی‌گشت. این سریال از دل یک مجموعه ناموفق درآمد. طبق تحقیقات شبکه پخش‌کننده سریال، این سریال در مجموع برای هر قسمت ۶۰۰ هزار بیننده داشته که به اندازه‌ای نبوده که شبکه بخواهد قراردادش را برای ساخت سری‌های بعدی سریال تمدید کند. با اینکه این سریال در شبکه دولتی پخش می‌شد، ولی طبق منشورش برای اینکه سریال مطابق سلیقه مخاطب باشد باید رقابتی کار کنند.
وی ادامه داد: ما در ادامه دیدیم که نقدهای خوبی سریال دریافت کرده و ما می‌خواستیم از دل آن چیزی خلق کنیم که جذاب‌تر باشد. برای همین تحقیق کردیم که کدام کاراکتر طرفداران بیشتری داشته و همین شخصیت را در سریال جدید گنجاندیم. ما با مدیران شبکه به گفت‌وگو نشستیم که کل سریال را از دست ندهیم و تغییرات دهیم و روی یکی از شخصیت‌های سریال تمرکز کنیم. قبل از اینکه سناریو را بنویسیم با کارگردان جلسه‌ای گذاشتیم که ببینیم چه مشکلاتی در سریال وجود داشته تا آنها را برطرف کنیم. در سیدنی سریال خیلی طرفدار داشت اما در ملبورن پایین. برای همین دو شخصیت از ملبورن به سریال اضافه کردیم. بعد از آن طرح را از دو صفحه به چهار صفحه تبدیل کردیم و آن را به مدیران شبکه ارایه کردیم.
هدریک در ادامه افزود: مدیران در ابتدا چندان موافقتی نداشتند اما ما قسمت اول را با ۲۰ هزار دلار سرمایه ساختیم و به شبکه ارایه کردیم. سریال در نوبت نمایش ماند تا اینکه در مارس نمایش داده شد و قسمت اول با استقبال یک میلیونی مواجه شد. در قسمت‌های بعدی تعداد بیننده‌ها بیشتر شد و ما به موفقتی ۸ درصدی نسبت به سریال قبلی مواجه شدیم.
این کارگردان استرالیایی سپس به توضیح رابطه تهیه‌کننده و کارگردان پرداخت و گفت، در نهایت نظر نهایی را تهیه‌کننده و شبکه می‌دهند. یعنی وقتی کارگردان کار را تمام کرد و راش آخر گرفته شد، اگر تهیه‌کننده تغییراتی را لازم بداند به کار اضافه می‌کند. این جمله او با خنده حضار مواجه شد و یکی از حاضران گفت: در ایران کسی روی حرف کارگردان حرف نمی‌زند!
شایان ذکر است که همایون ارشادی و مرجان اشرفی‌زاده نیز در این نشست حضور داشتند.
انتهای پیام/ اس
