به گزارش سرويس بين‌‌الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از "پایگاه اطلاع رسانی عراق"؛ دولت مشارکت یعنی همان دولت ائتلافی؛ دولت ائتلافی، از تعدادی حزب تشکیل می شود که بر برنامه دولتی واحد، اتفاق نظر دارند. این بدین معنی نیست که هر طرف موجود در دولت، با تمام خواسته های طرف مقابل، موافق باشد؛ و مقصود از برنامه ی دولتی واحد این نیست که تمام خواسته های طرف های موجود در این برنامه گنجانده شود، بلکه منظور از آن، تصور مشترک و مورد توافق بر آنچه کشور بدان نیاز دارد و دولت باید برای برآوردن نیازهای ملی بدان دست یابد، است.
این درست نیست که از دولت بخواهیم، همه را در خود جای دهد و در همین زمان، شرط و یا خواسته ای را مطرح سازیم که طرف دیگر را از تحقق آن، درمانده کند؛ بویژه آنکه، تحقق خواسته ها، وظیفه یک طرف نیست، بلکه آن وظیفه ای همگانی است که همه باید بار آن را بدوش بکشند؛ بنابراین، اگر دولت ائتلافی در تحقق خواسته ها موفق بود، همه در این موفقیت، شریک خواهند بود و اگر دولت ائتلافی در تحقق آن موفق نباشد، همگی در این شکست سهیم هستند.
شایسته نیست که در این خواسته ها و یا شروط، اغراق و افراط شود، بلکه باید، واقع بینانه و متناسب با امکانات اجرایی آن، با در نظر گرفتن شرایط کشور و توان و امکانات آن، باشد.
اما ظاهرا، برخی از احزاب سیاسی در خواسته ها و شروط خود، افراط می کنند که این امر، وزیر خارجه ی آمریکا، جان کری را برآن داشته تا از طرف های عراقی بخواهد، با پرهیز از پیش شرط ها، برای تشکیل دولت فراگیر جدید، عجله کنند.
بنابراین، این طرف های سیاسی در عراق، باید به عقل و منطق سلیم گوش فرا دهند تا بر دستور العملی که می توانند با همکاری یکدیگر اجرا کنند، توافق نمایند و از طرح شروط دست و پاگیر، خودداری ورزند.
انتهای پیام/
