به گزارش حوزه تئاتر باشگاه خبرنگاران به نقل از سایت ایران تئا‌تر، بهنوش بختیاری در باره سابقه کار و ارتباطش با تئاتر می‌گوید: من سال ۷۵ نزد خانم نصیرپور دوره بازیگری تئا‌تر دیدم. در آن سال‌ها چند نمایش هم تمرین کردم که به اجرا نرسیدند. با این حال همیشه دغدغه تئا‌تر داشتم و سپرده بودم به همه که دوست دارم بازی روی صحنه را تجربه کنم. آقای رحمانیان سال ۸۸ برای کاری از من دعوت کرد و ما هم نمایشی را تمرین کردیم که آن هم در مرحله تمرین متوقف شد .گاهی تئاترهایی هم پیشنهاد می‌شد که با کارهای تصویری‌ام تداخل پیدا می‌کرد .این طوری شد که مدتی طولانی از صحنه اجراهای عمومی دور ماندم.
 
او در باره همکاری‌اش با بهاره رهنما در نمایش «دور‌همی زنان شکسپیر» توضیح می‌دهد: اول امسال بهاره رهنما گفت می‌خواهد یک نمایشی را اجرا کند و نقشی را هم برای من در نظر دارد. برای همین من همه کار‌هایم را لغو کردم تا تمرکزم را روی این نمایش بگذارم. خدا را شکر تا امروز علاوه بر استقبال تماشاگران،‌ هیچ هنرمند تئاتری به حضورم روی صحنه اعتراض نکرده‌ است. خوشبختانه کار هم یک فانتزی و شیرینی خاصی هم دارد که به فضای بازی من نزدیک است.
 
بختیاری که معتقد است اعتماد بهاره رهنما باعث شده امروز او بتواند بازی روی صحنه را تجربه کند، درباره روزهای آغاز اجرا‌ و دل‌شوره‌هایش روی صحنه به خبرنگار ایران تئا‌تر می‌گوید: اعتراف می‌کنم که هیچ تصوری از بازی روی صحنه به معنای این‌که تماشاگر رو‌به رویم باشد، نداشتم. به بهاره هم گفتم ممکن است روی صحنه ذهنم قفل کند و همه چیز یادم برود، اما او گفت من به تو ایمان دارم. سر اجراهای اول هم کاملا دست‌هایم می‌لرزید و نمی‌توانستم لرزش دستانم را کنترل کنم و آن‌ها را پایین می‌آوردم تا تماشاگر نبیند. واقعا سه شب اول اجرا را نخوابیدم.
 
این بازیگر ادامه می‌دهد: بهاره رهنما بسیار دلسوزانه با من کار کرد و باز اعتراف می‌کنم او حتی تمرینات خصوصی بدن و بیان برایم گذاشت. من حتی به او می‌گفتم کلئوپاترا یک شخصیت زن مقتدر و سلطه جو و معتقد به مسائل دنیوی است که در من هیچ کدامشان نیست. خیلی مطالعه کردم و فیلم‌های «ملکه مار‌ها» و «کلوپاترا» را دیدم تا بتوانم در این نقش بازی کنم. چون به شدت روحیه طنز داشتم، مواظب بودم که تعادل را در ایفای نقشم حفظ کنم.
 
بختیاری در واکنش به این سوال که بعد از ۱۸ سال تجربه بازی در کارهای تصویری، کار روی صحنه را چگونه می‌بیند،‌  پاسخ می‌دهد: این دو خیلی با هم فرق دارند و راحت بگویم که شما بازیگری را فقط روی صحنه می‌توانید تجربه کنید. چرا که در کارهای تصویری، تدوین، فیلم‌برداری، کارگردانی یا ... می‌تواند ضعف های بازی شما را بپوشاند،‌ در حالی که روی صحنه این طور نیست.
 
او با اشاره به تجربه‌ای که به عنوان منشی صحنه در کاری از کیانوش عیاری داشته است، می‌گوید: من سر کار آقای عیاری می‌دیدم که او از چوب هم بازی می‌گیرد. اما شما در تئا‌تر کاملا بی‌واسطه روی صحنه هستید و میزان تمرکز و تسلط شما به بدن و بیان و حس صحنه مشخص می‌شود و اگر بازیگر نباشید، لو می‌روید.
 
بهنوش بختیاری در پایان با اشاره به اینکه دوست دارد از این پس کمی از تمرکزش را روی تئا‌تر بگذارد، تاکید می‌کند: واقعا بازیگران «دورهمی زنان شکسپیر» بسیار به من کمک کردند و خوشحالم با ایفای این نقش به تئا‌تر وارد شدم. البته زیاد نمایشنامه‌خوان نیستم و از این به بعد باید تفکرم را تئاتری‌تر کنم.


انتهای پیام/ اس