هر شب با قرآن/ مایه‌ی شفای دلها در کلام الهی چیست!؟
بر آنیم تا در این مجال، قطعاتی کوتاه و بلند از کتاب وحی را با نگاهی گزیده، پیشکش طالبان حق و جوینگان حقیقت کنیم.
مجله شبانه باشگاه خبرنگاران؛
ای مردم! همانا از سوی پروردگارتان پند و اندرزی برای شما آمد که مایهٔ شفا برای آنچه در سینه های شماست و هدایت و رحمتی برای مؤ منان است.
* «موعظه»، بازداشتنِ آمیخته با هشدار و انذار است. (مفردات راغب)
* «شِفاء لما فی الصدور» یعنی مایهٔ پاکی روح وقلب از آفات روحی است. زیرا امراض روحی سخت تر از امراض جسمی است و هنر قرآن نیز در همین شفابخشی به امراض روحی است.
* پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله فرمود: «اذا التبسَتْ علیکم الفِتن کاللّیل المُظلم فعلیکم بالقرآن فانّه شافع مشفّع ...» در هجوم فتنه های تیره و وحشتناک، به قرآن پناه برید که هم موعظه است، هم شفا، هم نور و هم رحمت. (بحار، ج 92، ص 17)
* امام صادق علیه السّلام فرمود: «شفاء لما فی الصدور من الامراض الخواطر و مشبّهات الامور» قرآن، برای تمام امراض روحی و شبهات و افکار شفاست. (تفسیر نورالثقلین)
* گویا آیه اشاره به مراحل چهارگانهٔ تربیت و تکامل دارد، یعنی:
الف: مرحلهٔ موعظه، نسبت به کارهای ظاهری. (موعظة من ربّکم)
ب: مرحلهٔ پاکسازی روح از رذایل. (شفاء لما فی الصدور)
ج: مرحلهٔ راهیابی به سوی مقصود. (هدی)
د: مرحلهٔ دریافت رحمت الهی. (رحمة للمؤ منین)
* نزول کتاب که شامل موعظه و شفابخشی و هدایت و رحمت باشد، از شئون ربوبیت الهی است. (من ربّکم)
* قرآن، شفای هر دردی است. درمان دردها را باید از مکتب قرآن گرفت، نه مکاتب شرق و غرب. (شفاء لما فی الصدور)
* قرآن برای همهٔ مردم موعظه است، ولی تنها گروه حقّپذیر، مشمول هدایت و رحمت الهی می شوند. (یا ایها الناس ... هدی ورحمةً للمؤ منین)
آیه 57 سوره یونس
یاءَیهَا النَّاسُ قَدْ جَآءَتْکم مَّوْعِظَةٌ مِّن رَّبّکمْ وَشِفَآءٌ لِّمَا فِی الصُّدُورِوَهُدی وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِینَای مردم! همانا از سوی پروردگارتان پند و اندرزی برای شما آمد که مایهٔ شفا برای آنچه در سینه های شماست و هدایت و رحمتی برای مؤ منان است.
* «موعظه»، بازداشتنِ آمیخته با هشدار و انذار است. (مفردات راغب)
* «شِفاء لما فی الصدور» یعنی مایهٔ پاکی روح وقلب از آفات روحی است. زیرا امراض روحی سخت تر از امراض جسمی است و هنر قرآن نیز در همین شفابخشی به امراض روحی است.
* پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله فرمود: «اذا التبسَتْ علیکم الفِتن کاللّیل المُظلم فعلیکم بالقرآن فانّه شافع مشفّع ...» در هجوم فتنه های تیره و وحشتناک، به قرآن پناه برید که هم موعظه است، هم شفا، هم نور و هم رحمت. (بحار، ج 92، ص 17)
* امام صادق علیه السّلام فرمود: «شفاء لما فی الصدور من الامراض الخواطر و مشبّهات الامور» قرآن، برای تمام امراض روحی و شبهات و افکار شفاست. (تفسیر نورالثقلین)
* گویا آیه اشاره به مراحل چهارگانهٔ تربیت و تکامل دارد، یعنی:
الف: مرحلهٔ موعظه، نسبت به کارهای ظاهری. (موعظة من ربّکم)
ب: مرحلهٔ پاکسازی روح از رذایل. (شفاء لما فی الصدور)
ج: مرحلهٔ راهیابی به سوی مقصود. (هدی)
د: مرحلهٔ دریافت رحمت الهی. (رحمة للمؤ منین)
* نزول کتاب که شامل موعظه و شفابخشی و هدایت و رحمت باشد، از شئون ربوبیت الهی است. (من ربّکم)
* قرآن، شفای هر دردی است. درمان دردها را باید از مکتب قرآن گرفت، نه مکاتب شرق و غرب. (شفاء لما فی الصدور)
* قرآن برای همهٔ مردم موعظه است، ولی تنها گروه حقّپذیر، مشمول هدایت و رحمت الهی می شوند. (یا ایها الناس ... هدی ورحمةً للمؤ منین)
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید
