امروز در تاریخ؛
از تصویب قانون مطبوعات تا رخ دادن آخرین کسوف قرن بیستم
تصویب قانون مطبوعات پس از انقلاب اسلامی، انتخاب شهید "محمدعلی رجایی" به عنوان نخست وزیر، رخ دادن آخرین کسوف قرن بیستم، تأسیس رسمی مذهب "پروتستان" و ... از مهمترین رخدادهای تاریخی امروز است.
به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، امروز 20 مرداد 1393 خورشیدی برابر با 14 شوال 1435 هجری و 11 آگوست 2014 میلادی است. مهمترین رخدادهای تاریخی امروز از این قرار است:
تصویب قانون مطبوعات پس از انقلاب اسلامی(1358 ش)
لایحه
قانونی مطبوعات در بیستم مردادماه ۱۳۵۸ش به تصویب مجلس رسید. این قانون در
چهل و یک ماده به تصویب رسید که البته بعدها اصلاحاتی در آن صورت گرفت. در
لایحه قانونی مصوب، موضوعاتی چون تعریف مطبوعات، شرایط کسب امتیاز نشریه،
جرائم مطبوعاتی و نحوه رسیدگی به جرائم پیش‌بینی شده بود. در سال ۱۲۸۶ش،
نخستین قانون مطبوعات در ایران در پنجاه و سه ماده به تصویب رسید. مورخان
نوشته‌اند در عصر ناصرالدین‌شاه، کنت مونت فرت مستشرق ایتالیایی برای
نخستین‌بار قانونی جزائی را برای ناصرالدین‌شاه به رشته تحریر درآورد که
البته در آن موادی چند به جرائم مطبوعاتی اشاره داشت.
نخستین قانون
مطبوعاتی مدون پس از مشروطه به تصویب رسید؛ لذا چون مطبوعات و آزادی بیان
یکی از دغدغه‌های مشروطه‌طلبان بود، این قانون به‌عنوان یکی از نخستین
قوانین به تصویب رسید. هرچند این قانون با مخالفت برخی از روزنامه‌نگاران
همچون سیدرضا مساوات روبه‌رو شد. او در روزنامه خود با نام "مساوات"
به‌شدت این قانون را مورد انتقاد قرار داد. علاوه بر این‌ها، قانونی برای
مطبوعات در تاریخ سی‌ام فروردین‌ماه سال ۱۳۷۹ش از تصویب نمایندگان مجلس
شورای اسلامی گذشت.
رحلت فقیه جلیل و عالم بزرگوار، آیت اللَّه شیخ "عبدالنبی نوری" (1304 ش)
آیت‌اللَّه حاج شیخ عبدالنبی نوری در اواسط قرن سیزدهم هجری شمسی در شهرستان نور از توابع استان مازندران به دنیا آمد. وی در جوانی پس از مهاجرت به تهران، به تحصیل علوم دینی پرداخت و پس از طی دوره مقدمات و سطوح، راهی عتبات عالیات گردید. حاج شیخ عبدالنبی نوری، در آنجا در محضر عالمان بزرگواری همچون میرزا محمدحسن شیرازی حاضر شد و به مدارج بالای علمی و فقهی دست یافت. وی یکی از مجتهدین نام‌آور عصر خود بود و در فقه، اصول، معقول و منقول نبوغی خاص داشت.
ایشان سپس به تهران بازگشت و در یکی از مدارس شهر به تدریس همت گماشت. حوزه درسی این عالم ربانی، محل تجمع فضلا و بزرگان بود که یکی از آن بزرگان، حضرت آیت‌اللَّه سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی می‌باشد. آیت‌اللَّه شیخ عبدالنبی نوری مورد توجه و احترام فراوان ملت و دولت بود و علاوه بر تدریس و ترویج دین، به حل مشکلات مردم نیز می‌پرداخت. سرانجام این عالم فرزانه در بیستم مرداد 1304 ش برابر با بیستم محرم‌الحرام 1344 قمری به رحمت ایزدی پیوست و پس از تشییعی با شکوه، در حرم حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) در ری مدفون گردید.
تظاهرات عظیم مردم اصفهان علیه رژیم پهلوی و اعلام حکومت نظامی در این شهر (1357 ش)
همزمان با برپایی راهپیمایی‌های پراکنده که به ویژه پس از فاجعه 19 دی 56 در سراسر کشور انجام می‌شد و با آغاز ماه مبارک رمضان، تظاهرات قهرآمیز مردم اصفهان که از مدت‌ها قبل ادامه داشت در این روز به حادترین و انقلابی‌ترین چهره خود رسید. مردم اصفهان با تظاهرات بزرگ و وسیع خود، تمام سینماها، مشروب‌فروشی‌ها، بانک‌ها، ادارات دولتی و ساختمان حزب رستاخیز را به آتش کشیدند. در درگیری شدید و همه جانبه مردم با پلیس، عده‌ای کشته و زخمی شدند. مردم با قطع درختان در خیابان‌ها جهت جلوگیری از حرکت خودروهای مأموران انتظامی، سدّ معبر نمودند. به دنبال این حوادث، دولت در اصفهان حکومت نظامی اعلام کرد و سرلشکر ناجی به فرمانداری نظامی منصوب شد. با این‌حال، اوج‌گیری نهضت اسلامی و حضور مردم مذهبی و متدین اصفهان در راهپیمایی‌های گسترده، حکومت نظامی را بی‌ارزش نمود.
راهپیمایی ضد رژیم مردم شیراز به مناسبت برگزاری جشن هنر در این شهر (1357 ش)
جشن هنر شیراز که نوعی فستیوال بین‌المللی هنری بود، از چند سال قبل از آن تاریخ در شیراز برگزار می‌شد و با وجود مخارج سنگینی که در برداشت، هرگز مورد توجه و استقبال مردم قرار نمی‌گرفت بلکه اعتراض و انتقاد همگان را دامن می‌زد. در این جشن‌ها، صحنه‌های نامناسب و نامأنوس، نمایش‌های زننده و خلاف عفت عمومی به روی صحنه می‌آمد که با اعتراض شدید مردم روبرو می‌گردید. در این سال نیز قبل از شروع این جشن صدها تن از مردم شیراز برای بیان مخالفت خود با جشن هنر، تظاهرات ضدرژیم برپا کردند. در نتیجه این راهپیمایی، بین مردم و مأموران امنیتی و انتظامی زد و خورد شدیدی به وجود آمد و اوضاع شهر به هم ریخت.
تصویب آیین نامه تأسیس مؤسسات خبری و نمایندگی خبرگزاری‌های خارجی در ایران (1358 ش)
هیات وزیران دولت موقت انقلاب اسلامی ایران در جلسه مورخ بیست مرداد سال 1358 بنا به پیشنهاد مورخ دوم مرداد 1358 وزارت ارشاد ملی و به استناد بند ط قانون تاسیس وزارت اطلاعات و جهانگردی مصوب تیرماه 1353 ه ش ( وزارت ارشاد ملی )، آیین نامه تاسیس موسسات خبری و نمایندگی خبر گزاری های خارجی را درایران در چهارده ماده به تصویب رساند .
انتخاب شهید "محمدعلی رجایی" به عنوان نخست وزیر جمهوری اسلامی ایران (1359ش)
پس از انتخاب ابوالحسن بنی‌صدر به ریاست جمهوری، به دلیل آن که مجلس شورای اسلامی، نامزدهای معرفی شده از طرف او برای احراز پست نخست‌وزیری را واجد صلاحیت‌های اسلامی و انقلابی نمی‌دانست کار اختلاف مجلس با بنی‌صدر بالا گرفت. در نهایت قرار براین شد که از میان هیئت پنج نفره‌ای از نمایندگان مجلس، فردی به عنوان نخست وزیر معرفی گردد. از این رو پس از بررسی‌های طولانی و پس از حذف دو نفر از آنان به دلیل حزبی بودن،نظر هیئت سه نفره به اتفاق آرا بر این قرار گرفت که شهید رجایی شایستگی تصدی مسؤولیت خطیر نخست وزیری را دارد. در جریان رای اعتماد مجلس که 153 رای موافق اخذ شد، شهید رجایی با سه جمله خود را اینگونه معرفی کرد: من مقلد امام، فرزند مجلس و برادر رییس جمهورم. بنی‌صدر ابتدا در برابر این انتخاب بنای مخالفت گذاشت ولی وقتی احساس کرد در مقابل مجلس کاری از پیش نخواهد بُرد به ناچار با این پیشنهاد موافقت نمود.
اما در هر فرصت ممکن از تضعیف شخصیت شهید رجایی در افکار عمومی با به کارگیری تعابیر و القاب زشت و ناپسند خودداری نمی‌کرد. در برابر این جسارت‌ها و توهین‌های بنی‌صدر به عنوان رییس جمهور، شهید رجایی با توجه به حساسیت جو موجود، تمامی این تلخی‌ها و اهانت‌ها را در کمال صبر و بردباری و متانت تحمل و در مواقع لزوم با ارایه استدلال‌های محکم و منطقی به ایرادات مکرر بنی صدر پاسخ می‌داد. سرانجام کارشکنی‌های بنی‌صدر و اختلاف‌آفرینی او کار را به جایی رسانید که بنا به توصیه حضرت امام، مجلس شورای اسلامی مسأله عدم کفایت سیاسی او را با توجه به اخباری که دالّ بر مسلّح کردن منافقین توسط او بود به بحث گذاشت و با رای مثبت به آن، بنی صدر از ریاست جمهوری عزل گردید.
آخرین کسوف قرن بیستم از "چابهار" تا "ماکو" (1378 ش)
در چنین روزی در سال 1999 میلادی (1378ش) آخرین کسوف قرن بیستم اتفاق افتاد.
این کسوف به طور واضحی در ایران رویت شد و تقریبا تمامی مناطق ایران آن را رویت کردند.
درگذشت احمد رائض؛ مینیاتوریست برجسته معاصر (1372ش)
احمد رائض نقاش، مینیاتوریست و تذهیب‌کار برجسته معاصر به سال ۱۲۹۸ش در اصفهان زاده شد. رائض در سن ۱۲ سالگی به مدت ۸ سال به کارآموزی و هنرجوئی مشغول شده و در رشته‌های نقاشی، تذهیب و نگارگری کسب مهارت نمود. وی پس از طی مرحله آموزش، کارگاهی در اصفهان دائر نمود و به خلق آثاری زیبا پرداخت که اکثر این کارها به کشور آلمان صادر شده است. رائض، موضوع مینیاتورهای خود را از خمسه نظامی - که در زمره دشوارترین موضوعات در نقاشی به‌شمار می‌رود - انتخاب می‌کرد. یکی از آثار بسیار جالب و قابل توجه رائض تابلو مینیاتوری بود که یک‌صد و چهل و پنج صورت، در آن تصویر شده بود. این تابلو هم‌اکنون در موزه سوئیس نگهداری می‌شود. وی ابتدا به تهیه طرح‌های اسلیمی و ختائی برای کارگاه‌های کاشی‌سازی و منبت‌کاری می‌پرداخت ولی بعد از مدتی که کارگاه میناسازی هنرهای زیبای کشور تأسیس شد، تصدی کارگاه مزبور را عهده‌دار گردید. در سال ۱۹۵۹م آثار میناسازی کارگاه مزبور در نمایشگاه جهانی بروکسل عرضه گردید و به اخذ مدال نقره و دیپلم هنری افتخاری نائل آمد. از احمد رائض بیش از ۱۴۵ تابلوی نقاشی به نقش صورت به سبک مینیاتور باقی است. استاد احمد رائض سرانجام در بیستم مردادماه ۱۳۷۲ش در سن ۷۴ سالگی چشم از جهان فروبست.
احمدشاه قاجار تهران را به سوی اروپا ترک کرد. (1298ش)
این اولین سفر آخرین پادشاه قاجار به اروپا بود. همراهان وی عبارت بودند از شاهزاده نصرت الدین میرزا نصرت السلطنه، شاهزاده فیروز میرزا نصرت الدوله وزیر امور خارجه، شاهزاده سرهنگ محمدحسین میرزا فیروز آجودان نظامی، شاهزاده اسدالله میرزا شهاب الدوله رئیس تشریفات، لقمان الدوله و حکیم الدوله (اطباء مخصوص)، سردار ناصر، اقبال الملک، خازن خلوت، مدحت الدوله، مشارالسلطان، میرالسلطنه و معین الملک رئیس دفتر مخصوص
رحلت فقیه، محدث و متکلم شهیر "قطب الدین راوندی" (573 ق)
امام قطب الدین ابوالحسن سعید بن هبة اللَّه بن حسین راوندی پس از تحصیل مقدمات به سرعت مدارج علمی را طی نمود. وی از شاگردان خاص علامه طبرسی صاحب تفسیر مجمع البیان و دیگر اساتید عصر بود. ابن شهر آشوب، علی بن محمد المدائنی و دو فرزندش حسین و محمد از شاگردان قطب و فقهای زمان بوده‌اند. قطب الدین راوندی در تفسیر، نهج البلاغه، کلام، فلسفه، فقه، حدیث، تاریخ، اصول فقه و شعر و ادب استاد زمانه بود و در هر کدام دارای تالیفاتی می‌باشد. که اُمّ القُرآن، تفسیرالقرآن، الاختلافات، رسالةُالفقها، فِقهُ القرآن و... از آن جمله‌اند. این عالم بزرگ و این فقیه ربانی سرانجام در سال 573 ق در شهر مقدس قم جان به جان آفرین تسلیم کرد و در جوار حرم مطهر حضرت معصومه به خاک سپرده شد. روزی که پس از هشتصد سال، قصد بازسازی صحن مبارک را داشتند، با پیکر سالم و سیمای نورانی این عارف باللَّه مواجه شدند و حسب الامر حضرت آیت اللَّه مرعشی نجفی، سنگ قبر بلندی بر فراز مزارش نصب کردند.
تأسیس رسمی مذهب "پروتستان" توسط "مارتین لوتر" (1529م)
پروتستان عنوان نهضتی دینی در عالم مسیحیت است که در قرن شانزدهم میلادی با هدف اصلاح دینی توسط مارتین لوتر آغاز شد. آغاز قیام مارتین برضد کلیسای کاتولیک و استبداد روحانی، بر سر مسئله آمرزش گناهان از طرف کشیشان و پاپ بود. لوتِر آلمانی نهضت خود را پس از آن آغاز کرد که برخلاف دستور پاپ، کتاب انجیل را به زبان آلمانی ترجمه کرد و درصدد شکستن طلسم تعصبات خشک مذهب کاتولیک بود. با ترجمه آلمانی انجیل و نشر عقاید لوتر، بسیاری از مردم به او گرایش پیدا کردند و علی‌رغم مخالفت کلیسای کاتولیک، مارتین لوتر در یازدهم اوت 1529م، تأسیس رسمی مذهب پروتستان را اعلام کرد. لفظ پروتستان به معنی معترض است. این لفظ در ابتدا به چند تن از امرای امپراتوری مقدس اطلاق می‌شد که در مقابل تصمیم مجلس مبنی بر منع هرگونه تجدید نظر در دین، رسماً اعتراض‌نامه‌ای صادر کردند. آیین پروتستان در همه ممالک، اصول آزادی فردی در امور دینی و دنیایی، قضاوت شخصی و تساهل دینی در مقابل اطاعت از سنت و مقامات رسمی دینی را در بر دارد. اساس این مذهب این است که فرد مسیحی فقط در برابر خدا مسئول است نه در برابر کلیسا. پیروان پروتستانْ کتاب مقدس را بر همین اساس تفسیر می‌کنند و نظریاتشان درباره اعمال و وظایف کلیسا و آیین‌های مقدسْ ناشی از همین دیدگاه می‌باشد. از حدود پانصد سال پیش تاکنون فرقه‌های بی‌شماری در مسیحیت پدید آمده‌اند. پروتستان‌ها به رهبری متمرکز عقیده ندارند و برای روحانیت مسیحی ارزش چندانی قائل نیستند. پروتستان‌ها بسیاری از اعتقادات فرقه‌های دیگر را رد می‌کنند و نوعی مسیحیت پیراسته را می‌پذیرند. از جمله ویژگی‌ها و تفکر پروتستانی، فردگرایی، تاکید بر آزادی فردی، تساهل و مدارا، تکیه بر تولید و گسترش ثروت، عبادت دانستن کار، موهبت الهی دانستن ثروت و ممدوح دانستن آن را می‌توان برشمرد. آیین پروتستان امروزه عمدتاً در کشورهای شمال اروپا شامل نروژ فنلاند و سوئد و در کشورهای آلمان، انگلستان، فرانسه، سوئیس، مجارستان و بخش‌هایی از امریکا، حضور دارند.
امضای "قرارداد سیفِر" (سور) میان عثمانی و متفقین (1920م)
جنگ جهانی اول که از سال 1914م آغاز شد و مدت چهار سال به طول انجامید، علاوه بر نتایج سیاسی، نظامی و اقتصادی آن، در عرصه جغرافیایی نیز آثاری برجای گذاشت. ورود دولت عثمانی به صحنه جنگ باعث شد تا برنامه‌ریزی دولت‌ها و به ویژه دولت استعماری انگلستان به ثمر نشنید و پهناورترین امپراتوری اسلامی در قرون اخیر، روند اضمحلال و فروپاشی را طی نماید. یکی از معاهداتی که این روند را تسریع بخشید، امضای قرارداد صلحی است که متفقین در 11 اوت 1920م در شهر سیفِر فرانسه با دولت عثمانی امضاء نمودند. براساس این پیمان که به قرارداد سیفر (سور) معروف شد، دولت عثمانی از حقوق خود نسبت به برخی مناطق اروپایی دست برداشت و از عنوان یک دولتِ اروپایی حذف شد. تنگه‌های بسفر و داردانل تحت اداره بین‌المللی درآمد و استقلال و یا جدایی ارمنستان، حجاز، مصر، قبرس و... از این امپراتوری تأیید گردید. مناطق تحت مالکیت عثمانی در افریقا و دریای اژه به دیگران واگذار شد. شمار نیروهای مسلح آن کاهش یافته و کنترل گردید. در حقیقت قرارداد سیفر خطّ پایانی بر سیادت و حاکمیت امپراتوری عثمانی کشید. چندی پس از آن با استقلال مناطق تحت کنترل عثمانی، کشور ترکیه جای‌گزین این امپراتوری کهن گردید.
روز ملی و روز استقلال کشور افریقایی "چاد" از استعمار فرانسه (1960م)
کلمه "چاد" در زبان محلی به معنای دریاچه می‌باشد و از وجود دریاچه حدود 20 هزار کیلومتر مربعی در این کشور اخذ شده است. این کشور افریقایی از هزاره‌های قبل از میلاد، مسکونی بوده و از قرن یازدهم میلادی پذیرای اسلام شده است. اما در اواخر قرن هجدهم، برخی مبلغان مسیحی توانستند گروهی از مردم جنوب این کشور را به مسیحیت سوق دهند. کشور چاد از اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم مورد حمله استعمارگران فرانسوی قرار گرفت و پس از تصرف کامل آن، به مستعمرات افریقایی فرانسه ملحق شد. این کشور در سال 1946م جزو ممالک متحده فرانسه شد و در سال 1958م خودمختاری گرفت. چاد سرانجام در 11 اوت 1960م به استقلال کامل دست یافت. پایتخت چاد ان‌جامنا و واحد پول آن فرانک سی اف آ می‌باشد. نوع حکومت این کشور افریقایی، جمهوری با یک مجلس قانون‌گزاری می‌باشد.
آیت‌اللَّه حاج شیخ عبدالنبی نوری در اواسط قرن سیزدهم هجری شمسی در شهرستان نور از توابع استان مازندران به دنیا آمد. وی در جوانی پس از مهاجرت به تهران، به تحصیل علوم دینی پرداخت و پس از طی دوره مقدمات و سطوح، راهی عتبات عالیات گردید. حاج شیخ عبدالنبی نوری، در آنجا در محضر عالمان بزرگواری همچون میرزا محمدحسن شیرازی حاضر شد و به مدارج بالای علمی و فقهی دست یافت. وی یکی از مجتهدین نام‌آور عصر خود بود و در فقه، اصول، معقول و منقول نبوغی خاص داشت.
ایشان سپس به تهران بازگشت و در یکی از مدارس شهر به تدریس همت گماشت. حوزه درسی این عالم ربانی، محل تجمع فضلا و بزرگان بود که یکی از آن بزرگان، حضرت آیت‌اللَّه سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی می‌باشد. آیت‌اللَّه شیخ عبدالنبی نوری مورد توجه و احترام فراوان ملت و دولت بود و علاوه بر تدریس و ترویج دین، به حل مشکلات مردم نیز می‌پرداخت. سرانجام این عالم فرزانه در بیستم مرداد 1304 ش برابر با بیستم محرم‌الحرام 1344 قمری به رحمت ایزدی پیوست و پس از تشییعی با شکوه، در حرم حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) در ری مدفون گردید.
تظاهرات عظیم مردم اصفهان علیه رژیم پهلوی و اعلام حکومت نظامی در این شهر (1357 ش)
همزمان با برپایی راهپیمایی‌های پراکنده که به ویژه پس از فاجعه 19 دی 56 در سراسر کشور انجام می‌شد و با آغاز ماه مبارک رمضان، تظاهرات قهرآمیز مردم اصفهان که از مدت‌ها قبل ادامه داشت در این روز به حادترین و انقلابی‌ترین چهره خود رسید. مردم اصفهان با تظاهرات بزرگ و وسیع خود، تمام سینماها، مشروب‌فروشی‌ها، بانک‌ها، ادارات دولتی و ساختمان حزب رستاخیز را به آتش کشیدند. در درگیری شدید و همه جانبه مردم با پلیس، عده‌ای کشته و زخمی شدند. مردم با قطع درختان در خیابان‌ها جهت جلوگیری از حرکت خودروهای مأموران انتظامی، سدّ معبر نمودند. به دنبال این حوادث، دولت در اصفهان حکومت نظامی اعلام کرد و سرلشکر ناجی به فرمانداری نظامی منصوب شد. با این‌حال، اوج‌گیری نهضت اسلامی و حضور مردم مذهبی و متدین اصفهان در راهپیمایی‌های گسترده، حکومت نظامی را بی‌ارزش نمود.
راهپیمایی ضد رژیم مردم شیراز به مناسبت برگزاری جشن هنر در این شهر (1357 ش)
جشن هنر شیراز که نوعی فستیوال بین‌المللی هنری بود، از چند سال قبل از آن تاریخ در شیراز برگزار می‌شد و با وجود مخارج سنگینی که در برداشت، هرگز مورد توجه و استقبال مردم قرار نمی‌گرفت بلکه اعتراض و انتقاد همگان را دامن می‌زد. در این جشن‌ها، صحنه‌های نامناسب و نامأنوس، نمایش‌های زننده و خلاف عفت عمومی به روی صحنه می‌آمد که با اعتراض شدید مردم روبرو می‌گردید. در این سال نیز قبل از شروع این جشن صدها تن از مردم شیراز برای بیان مخالفت خود با جشن هنر، تظاهرات ضدرژیم برپا کردند. در نتیجه این راهپیمایی، بین مردم و مأموران امنیتی و انتظامی زد و خورد شدیدی به وجود آمد و اوضاع شهر به هم ریخت.
تصویب آیین نامه تأسیس مؤسسات خبری و نمایندگی خبرگزاری‌های خارجی در ایران (1358 ش)
هیات وزیران دولت موقت انقلاب اسلامی ایران در جلسه مورخ بیست مرداد سال 1358 بنا به پیشنهاد مورخ دوم مرداد 1358 وزارت ارشاد ملی و به استناد بند ط قانون تاسیس وزارت اطلاعات و جهانگردی مصوب تیرماه 1353 ه ش ( وزارت ارشاد ملی )، آیین نامه تاسیس موسسات خبری و نمایندگی خبر گزاری های خارجی را درایران در چهارده ماده به تصویب رساند .
انتخاب شهید "محمدعلی رجایی" به عنوان نخست وزیر جمهوری اسلامی ایران (1359ش)
پس از انتخاب ابوالحسن بنی‌صدر به ریاست جمهوری، به دلیل آن که مجلس شورای اسلامی، نامزدهای معرفی شده از طرف او برای احراز پست نخست‌وزیری را واجد صلاحیت‌های اسلامی و انقلابی نمی‌دانست کار اختلاف مجلس با بنی‌صدر بالا گرفت. در نهایت قرار براین شد که از میان هیئت پنج نفره‌ای از نمایندگان مجلس، فردی به عنوان نخست وزیر معرفی گردد. از این رو پس از بررسی‌های طولانی و پس از حذف دو نفر از آنان به دلیل حزبی بودن،نظر هیئت سه نفره به اتفاق آرا بر این قرار گرفت که شهید رجایی شایستگی تصدی مسؤولیت خطیر نخست وزیری را دارد. در جریان رای اعتماد مجلس که 153 رای موافق اخذ شد، شهید رجایی با سه جمله خود را اینگونه معرفی کرد: من مقلد امام، فرزند مجلس و برادر رییس جمهورم. بنی‌صدر ابتدا در برابر این انتخاب بنای مخالفت گذاشت ولی وقتی احساس کرد در مقابل مجلس کاری از پیش نخواهد بُرد به ناچار با این پیشنهاد موافقت نمود.
آخرین کسوف قرن بیستم از "چابهار" تا "ماکو" (1378 ش)
در چنین روزی در سال 1999 میلادی (1378ش) آخرین کسوف قرن بیستم اتفاق افتاد.
درگذشت احمد رائض؛ مینیاتوریست برجسته معاصر (1372ش)
احمد رائض نقاش، مینیاتوریست و تذهیب‌کار برجسته معاصر به سال ۱۲۹۸ش در اصفهان زاده شد. رائض در سن ۱۲ سالگی به مدت ۸ سال به کارآموزی و هنرجوئی مشغول شده و در رشته‌های نقاشی، تذهیب و نگارگری کسب مهارت نمود. وی پس از طی مرحله آموزش، کارگاهی در اصفهان دائر نمود و به خلق آثاری زیبا پرداخت که اکثر این کارها به کشور آلمان صادر شده است. رائض، موضوع مینیاتورهای خود را از خمسه نظامی - که در زمره دشوارترین موضوعات در نقاشی به‌شمار می‌رود - انتخاب می‌کرد. یکی از آثار بسیار جالب و قابل توجه رائض تابلو مینیاتوری بود که یک‌صد و چهل و پنج صورت، در آن تصویر شده بود. این تابلو هم‌اکنون در موزه سوئیس نگهداری می‌شود. وی ابتدا به تهیه طرح‌های اسلیمی و ختائی برای کارگاه‌های کاشی‌سازی و منبت‌کاری می‌پرداخت ولی بعد از مدتی که کارگاه میناسازی هنرهای زیبای کشور تأسیس شد، تصدی کارگاه مزبور را عهده‌دار گردید. در سال ۱۹۵۹م آثار میناسازی کارگاه مزبور در نمایشگاه جهانی بروکسل عرضه گردید و به اخذ مدال نقره و دیپلم هنری افتخاری نائل آمد. از احمد رائض بیش از ۱۴۵ تابلوی نقاشی به نقش صورت به سبک مینیاتور باقی است. استاد احمد رائض سرانجام در بیستم مردادماه ۱۳۷۲ش در سن ۷۴ سالگی چشم از جهان فروبست.
احمدشاه قاجار تهران را به سوی اروپا ترک کرد. (1298ش)
این اولین سفر آخرین پادشاه قاجار به اروپا بود. همراهان وی عبارت بودند از شاهزاده نصرت الدین میرزا نصرت السلطنه، شاهزاده فیروز میرزا نصرت الدوله وزیر امور خارجه، شاهزاده سرهنگ محمدحسین میرزا فیروز آجودان نظامی، شاهزاده اسدالله میرزا شهاب الدوله رئیس تشریفات، لقمان الدوله و حکیم الدوله (اطباء مخصوص)، سردار ناصر، اقبال الملک، خازن خلوت، مدحت الدوله، مشارالسلطان، میرالسلطنه و معین الملک رئیس دفتر مخصوص
رحلت فقیه، محدث و متکلم شهیر "قطب الدین راوندی" (573 ق)
امام قطب الدین ابوالحسن سعید بن هبة اللَّه بن حسین راوندی پس از تحصیل مقدمات به سرعت مدارج علمی را طی نمود. وی از شاگردان خاص علامه طبرسی صاحب تفسیر مجمع البیان و دیگر اساتید عصر بود. ابن شهر آشوب، علی بن محمد المدائنی و دو فرزندش حسین و محمد از شاگردان قطب و فقهای زمان بوده‌اند. قطب الدین راوندی در تفسیر، نهج البلاغه، کلام، فلسفه، فقه، حدیث، تاریخ، اصول فقه و شعر و ادب استاد زمانه بود و در هر کدام دارای تالیفاتی می‌باشد. که اُمّ القُرآن، تفسیرالقرآن، الاختلافات، رسالةُالفقها، فِقهُ القرآن و... از آن جمله‌اند. این عالم بزرگ و این فقیه ربانی سرانجام در سال 573 ق در شهر مقدس قم جان به جان آفرین تسلیم کرد و در جوار حرم مطهر حضرت معصومه به خاک سپرده شد. روزی که پس از هشتصد سال، قصد بازسازی صحن مبارک را داشتند، با پیکر سالم و سیمای نورانی این عارف باللَّه مواجه شدند و حسب الامر حضرت آیت اللَّه مرعشی نجفی، سنگ قبر بلندی بر فراز مزارش نصب کردند.
تأسیس رسمی مذهب "پروتستان" توسط "مارتین لوتر" (1529م)
پروتستان عنوان نهضتی دینی در عالم مسیحیت است که در قرن شانزدهم میلادی با هدف اصلاح دینی توسط مارتین لوتر آغاز شد. آغاز قیام مارتین برضد کلیسای کاتولیک و استبداد روحانی، بر سر مسئله آمرزش گناهان از طرف کشیشان و پاپ بود. لوتِر آلمانی نهضت خود را پس از آن آغاز کرد که برخلاف دستور پاپ، کتاب انجیل را به زبان آلمانی ترجمه کرد و درصدد شکستن طلسم تعصبات خشک مذهب کاتولیک بود. با ترجمه آلمانی انجیل و نشر عقاید لوتر، بسیاری از مردم به او گرایش پیدا کردند و علی‌رغم مخالفت کلیسای کاتولیک، مارتین لوتر در یازدهم اوت 1529م، تأسیس رسمی مذهب پروتستان را اعلام کرد. لفظ پروتستان به معنی معترض است. این لفظ در ابتدا به چند تن از امرای امپراتوری مقدس اطلاق می‌شد که در مقابل تصمیم مجلس مبنی بر منع هرگونه تجدید نظر در دین، رسماً اعتراض‌نامه‌ای صادر کردند. آیین پروتستان در همه ممالک، اصول آزادی فردی در امور دینی و دنیایی، قضاوت شخصی و تساهل دینی در مقابل اطاعت از سنت و مقامات رسمی دینی را در بر دارد. اساس این مذهب این است که فرد مسیحی فقط در برابر خدا مسئول است نه در برابر کلیسا. پیروان پروتستانْ کتاب مقدس را بر همین اساس تفسیر می‌کنند و نظریاتشان درباره اعمال و وظایف کلیسا و آیین‌های مقدسْ ناشی از همین دیدگاه می‌باشد. از حدود پانصد سال پیش تاکنون فرقه‌های بی‌شماری در مسیحیت پدید آمده‌اند. پروتستان‌ها به رهبری متمرکز عقیده ندارند و برای روحانیت مسیحی ارزش چندانی قائل نیستند. پروتستان‌ها بسیاری از اعتقادات فرقه‌های دیگر را رد می‌کنند و نوعی مسیحیت پیراسته را می‌پذیرند. از جمله ویژگی‌ها و تفکر پروتستانی، فردگرایی، تاکید بر آزادی فردی، تساهل و مدارا، تکیه بر تولید و گسترش ثروت، عبادت دانستن کار، موهبت الهی دانستن ثروت و ممدوح دانستن آن را می‌توان برشمرد. آیین پروتستان امروزه عمدتاً در کشورهای شمال اروپا شامل نروژ فنلاند و سوئد و در کشورهای آلمان، انگلستان، فرانسه، سوئیس، مجارستان و بخش‌هایی از امریکا، حضور دارند.
امضای "قرارداد سیفِر" (سور) میان عثمانی و متفقین (1920م)
جنگ جهانی اول که از سال 1914م آغاز شد و مدت چهار سال به طول انجامید، علاوه بر نتایج سیاسی، نظامی و اقتصادی آن، در عرصه جغرافیایی نیز آثاری برجای گذاشت. ورود دولت عثمانی به صحنه جنگ باعث شد تا برنامه‌ریزی دولت‌ها و به ویژه دولت استعماری انگلستان به ثمر نشنید و پهناورترین امپراتوری اسلامی در قرون اخیر، روند اضمحلال و فروپاشی را طی نماید. یکی از معاهداتی که این روند را تسریع بخشید، امضای قرارداد صلحی است که متفقین در 11 اوت 1920م در شهر سیفِر فرانسه با دولت عثمانی امضاء نمودند. براساس این پیمان که به قرارداد سیفر (سور) معروف شد، دولت عثمانی از حقوق خود نسبت به برخی مناطق اروپایی دست برداشت و از عنوان یک دولتِ اروپایی حذف شد. تنگه‌های بسفر و داردانل تحت اداره بین‌المللی درآمد و استقلال و یا جدایی ارمنستان، حجاز، مصر، قبرس و... از این امپراتوری تأیید گردید. مناطق تحت مالکیت عثمانی در افریقا و دریای اژه به دیگران واگذار شد. شمار نیروهای مسلح آن کاهش یافته و کنترل گردید. در حقیقت قرارداد سیفر خطّ پایانی بر سیادت و حاکمیت امپراتوری عثمانی کشید. چندی پس از آن با استقلال مناطق تحت کنترل عثمانی، کشور ترکیه جای‌گزین این امپراتوری کهن گردید.
روز ملی و روز استقلال کشور افریقایی "چاد" از استعمار فرانسه (1960م)
کلمه "چاد" در زبان محلی به معنای دریاچه می‌باشد و از وجود دریاچه حدود 20 هزار کیلومتر مربعی در این کشور اخذ شده است. این کشور افریقایی از هزاره‌های قبل از میلاد، مسکونی بوده و از قرن یازدهم میلادی پذیرای اسلام شده است. اما در اواخر قرن هجدهم، برخی مبلغان مسیحی توانستند گروهی از مردم جنوب این کشور را به مسیحیت سوق دهند. کشور چاد از اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم مورد حمله استعمارگران فرانسوی قرار گرفت و پس از تصرف کامل آن، به مستعمرات افریقایی فرانسه ملحق شد. این کشور در سال 1946م جزو ممالک متحده فرانسه شد و در سال 1958م خودمختاری گرفت. چاد سرانجام در 11 اوت 1960م به استقلال کامل دست یافت. پایتخت چاد ان‌جامنا و واحد پول آن فرانک سی اف آ می‌باشد. نوع حکومت این کشور افریقایی، جمهوری با یک مجلس قانون‌گزاری می‌باشد.
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید
