نتایج بدست آمده نشان می‌دهد، وضعیت گوش اسب، یک سیگنال بصری مهم محسوب می‌شود که سایر اسب‌ها نسبت به آن پاسخ می‌دهند؛ در حقیقت اسب‌ها برای برقراری ارتباط با یکدیگر به دیدن ویژگی‌های چهره شامل وضعیت گوش‌ها و چشم‌ها نیاز دارند.

محققان تصاویری از اسب‌ها را در زمان توجه به یک شیئ تهیه کردند؛ سپس این تصاویر در اندازه واقعی آماده و در مقابل اسب‌های دیگر در نزدیکی دو سبد غذا قرار داده شد؛ به نظر می‌رسید که اسب در تصویر، در حال اشاره کردن به یک سبد غذا و بی‌توجهی نسبت به سبد دیگر است.

مشاهدات محققان نشان می‌دهد، اسب‌ها برای مشخص کردن محل غذا به جهت سر و نگاه دیگر هم‌گروهان خود متکی هستند.

به گفته «جنیفر واتان» سرپرست تیم تحقیقاتی، اسب‌ها دارای برخی از سازمان‌های اجتماعی پیچیده‌ای هستند که در بین انسان‌ها نیز دیده می‌شوند و مشابه آن در بین شامپانزه، فیل و دلفین‌ها نیز وجود دارد.

این مطالعه، نظریه‌هایی را که بر اساس آنها حیواناتی که چشمان آنها در دو طرف سر قرار دارند، قادر به دریافت اطلاعات از جهت نگاه حیوان مقابل نیستند، با چالش مواجه می‌سازد.

نتایج این مطالعه در مجله Current Biology منتشر شده است.