به گزارش سرويس بين‌‌الملل باشگاه خبرنگاران، پایگاه اینترنتی مجله آمریکایی نشنال اینترست در گزارشی به قلم "گرگ تیلمن" نوشت: حتی پیش از آنکه جوهر توافقنامه موقت هسته ای ایران در پائیز پارسال خشک شود، برخی از اعضای کنگره آمریکا با ابراز تاسف از تدوین چنین توافقنامه ای، پیش بینی کردند ایرانی ها به شرایط توافقنامه عمل نخواهند کرد. اما حرف آنان اشتباه از آب درآمد. آنها اکنون نیز، با نپذیرفتن این واقعیت که دستیابی به توافق نهایی پایدار امکان پذیر، و بهتر از گزینه های دیگر است، اشتباه می کنند.
این پایگاه افزود: با نگاهی به گذشته به خوبی می توان دریافت بسیاری از منتقدان کنگره که درباره این روند دیپلماتیک تردید داشتند، در چند مورد درباره توافق موقت اشتباه کردند. نخست در زمینه غنی سازی اورانیوم. مایک راجرز، رئیس کمیته اطلاعاتی مجلس نمایندگان آمریکا بیست و چهارم نوامبر سال 2013 گفت: "توافقنامه موقت تنها چیزی را که تغییر داده است این است که اکنون شما به ایرانی ها اجازه غنی سازی اورانیوم داده اید." وی در حالی این سخنان را بیان کرد که مهم ترین نگرانی در آن زمان، ادامه برنامه غنی سازی اورانیوم ایران و اقدام این کشور در ذخیره و نگهداری اورانیوم در سطح غنای نزدیک به سطح غنای لازم برای ساخت تسلیحات هسته ای بود. توافقنامه موقت با محدود کردن فعالیت های غنی سازی اورانیوم ایران موجب کاهش قابل توجه این نگرانی ها شد، و ایران بر اساس این محدودیت ها، دامنه برنامه غنی سازی خود را محدود کرد.
دومین مسئله ای که منتقدان مذاکرات هسته ای ایران مطرح کرده اند، مربوط به تحریم هاست. "اد رویس"، نماینده جمهوریخواه ایالت کالیفرنیا و رئیس کمیته روابط بین الملل مجلس نمایندگان آمریکا نوامبر پارسال اعلام کرد: ما کسانی هستیم که ایران را از شر فشار تحریم ها که در طول ها بر این کشور اعمال شده است خلاص می کنیم. با گذشت هشت ماه، تحریم های اصلی که بر ایران اعمال شده است و فشارها بر این کشور همچنان به قوت خود باقی است.
در نهایت، برخی از اعضای کنگره ادعا کردند توافقنامه موقت احتمال دستیابی ایران به بمب هسته ای را افزایش خواهد داد. گراهام، شامر ، منندز ، مک کین ، کیسی ، و کولینز، سناتورهای آمریکایی بودند که در نامه ای مشترک هشدار دادند توافق هسته ای ایران ممکن است زمینه را برای ایران فراهم سازد تا به توانمندی ساخت تسلیحات هسته ای دست یابد. اما در واقع، خلاف این امر اتفاق افتاد. پاییز پارسال نگرانی های زیادی درباره احتمال نقض پیمان منع گسترس تسلیحات هسته ای ( ان پی تی ) توسط ایران وجود داشت، اما به محض اجرای برنامه اقدام مشترک در ماه ژانویه که بیست و چهارم نوامبر امضا شده بود، بخش عمده نگرانی ها در این باره برطرف شد.
مقامات بلندپایه وزارت امور خارجه و وزارت خزانه داری آمریکا بیست و نهم ژوئیه در نشست کمیته های کنگره اعلام کردند که هر دو طرف به مفاد برنامه اقدام مشترک عمل کرده اند. بنابراین ، ایران هم اکنون نسبت به پارسال متعهدتر شده است؛ بازرسی از تاسیسات هسته ای این کشور بیشتر از گذشته است؛ با وجود کاهش جزئی تحریم ها، فشار شش قدرت جهانی بر ایران به قوت خود باقی است؛ و مذاکرات در جهت دستیابی به توافق فراگیر نهایی پیشرفت کرده است.
ظاهراً اجرای موفقیت آمیز توافقنامه موقت تاثیر چندانی بر منتقدان این توافقنامه نداشته است. سناتور منندز اعلام کرده است تردیدش درباره توافق با ایران نسبت به شش ماه گذشته ذره ای هم کم نشده است. سناتور روبیو نیز گفت ایرانی ها تظاهر به ضعف می کنند. براد شرمن، نماینده دموکرات ایالت کالیفرنیا نیز با اطمینان گفت : ما به توافق خوبی دست نخواهیم یافت. رندی وبر، نماینده جمهوریخواه ایالت تگزاس نیز گفت : منطقی است اگر فکر کنیم که ایران به هر شیوه ای که بتواند و از هر فرصتی که به دست آورد در هر مقطعی برای گمراه کردن ما استفاده خواهد کرد.
اگر منتقدان این روند دیپلماتیک بخواهند اعتبار خود را حفظ کنند، باید واقعیت های مربوط به اجرای توافقنامه موقت را تا امروز بپذیرند. اگر آنها بخواهند گزارش های آژانس بین المللی انرژی اتمی را مبنی بر اینکه ایران به همه تعهدات خود در چارچوب برنامه اقدام مشترک عمل کرده است، نادیده بگیرند، و خواست ایران برای اقدامات بیشتر در چهار ماه آینده را - که امکان استفاده از ذخایر اورانیوم غنی شده برای ساخت تسلیحات هسته ای را بیش از پیش از این کشور سلب خواهد کرد- رد کنند، در آن صورت، پیش بینی های آنها برای آینده برای هیچ کسی اعتبار نخواهد داشت.
وندی شرمن هفته پیش به صراحت اعلام کرد مذاکرات دشواری با ایران در پیش است، و هیچ تضمینی برای دستیابی به توافق فراگیر وجود ندارد. به علاوه، اختلاف نظرهای شدید در کنگره بر سر دستیابی به نتیجه ای که برای حفظ امنیت آمریکا ضروری است، همچنان ادامه خواهد یافت. اما با کشیدن شدن توافقنامه موقت به وقت اضافه، بررسی اینکه ارزیابی های چه کسانی به واقعیت نزدیک تر بوده است، ارزشمند است. با توجه به نتایج مثبت مذاکرات تا امروز و همچنین با توجه به پیامدهای گزینه های دیگر به جای راه حل دیپلماسی، منطقی است که به مذاکره کنندگان فرصت کافی برای تلاش در جهت دستیابی به توافق نهایی داده شود.
انتهای پیام/
