نمایشنامه‌نویسی تا به حال به صورت فرمایش و جشنواره پسند بوده است
مضامین تئاتر دینی باید همچون دیگر مضامین از قصه‌ای محکم، جذاب و هوشمندانه برخوردار باشد.
ماهیار چرمچی، کارگردان در گفتگو با خبرنگار تئاتر باشگاه خبرنگاران ضمن اشاره به مشکلات موجود بر سد راه تئاتر دینی گفت: مضامین تئاتر دینی همچون مضامین دیگری که در صحنه‌ی تئاتر قابلیت عرضه شدن را دارد، باید از قصه‌ای محکم، جذاب و هوشمندانه برخوردار باشد تا مخاطب از دیدن آن‌چه که بر صحنه رفته است، احساس دلزدگی نکند.
وی افزود: بنابراین تئاتر دینی نیز جدا از سایر گونه ملی نمایش نیست و مهمترین مشکلی که هنرمندان این حوزه با آن دست به گریبان هستند نبود نمایش نامه‌های خلاق و کاربردی در این عرصه است.
چرمچی ادامه داد: در طی سال‌های گذشته بهای بیشتری به این حوزه نسبت به سایر حوزه‌ها داده شده است. اگر نگاهی به جشنواره‌هایی که در طی هشت سال گذشت برگزار شده‌اند بیاندازیم، در می‌یابیم که هم به لحاظ بودجه و هم به لحاظ امکانات و هم از نظر سیاستگذاری‌های کلان به این حوزه توجه شده است.
این کارگردان تئاتر تصریح کرد: با نگاهی کارشناسانه به آن‌چه که در طی این سال‌ها به نام تئاتر دینی به صحنه رفته، این مسئله مطرح می‌شود که پس چرا این گونه نمایش مورد توجه جامعه قرار نگرفته است؟
وی خاطرنشان کرد: در این ارزیابی نبود نمایش نامه‌های خلاق اولین مسئله‌ای است که به چشم می‌خورد و مسئله دیگر که در این حوزه به آن توجه نشده، عنصر خلاقیت و جوشش هنرمندان برای اجرای این نوع از آثار است. متاسفانه افرادی که در این حوزه کار کرده‌اند، چون به صورت کار کارشناسانه آثارشان به صحنه نرفته، نتوانسته‌اند کارگشا باشند.
چرمچی در پاسخ به این پرسش که چه راهکارهایی برای هرچه بهتر برگزار شدن تئاترهای دینی سراغ دارید، گفت: مهمترین مسئله‌ای که باید به آن توجه کرد، دسته بندی نکردن مضامین برای هنرمندان است. در عرصه هنر خط و خط کشی کردن جایز نیست. هر ظرفی مظرف خود را می‌طلبد، هنرمند اگر احساس دغدغه کند و نمایش نامه‌ای را انتخاب کمند که بتواند با آن مضمون با مردم جامعه‌اش ارتباط برقرار کند، راهی درست را رفته است.
وی ادامه داد: بنابراین خط کش کردن بر هنرمند برای اینکه آثارش را بر صحنه ببرد و خلق کند، درست نیست. می‌توان گفت در همه‌ی زمینه‌های مرتبط با حوزه‌های هنرهای نمایشی باید این جسارت را به هنرمند داد تا بتواند نقاط ضعفی که در جامعه‌اش می‌بیند، به عنوان آئینه‌ی تمام نمای جامعه، به جامعه انتقال دهد.
وی تصریح کرد: اگر این روند ادامه یابد، به سمت پویایی و خلاقیت و شادابی در جامعه می رویم، در غیر این صورت جامعه ایستا و غیر فعال خواهد بود. بنابراین در کنار آزادی دادن به هنرمند باید امکانات و زیر ساخت‌های لازم را در اختیار او قرارداد تا بتواند بدون داشتن مزاحمت‌های گاه و بیگاه به فعالیتش ادامه دهد.
چرمچی در پایان در پاسخ به این پرسش که به نظر شما در کشور متون مناسبی برای اجرای تئاتر های دینی در اختیار داریم، گفت: اگر استثناها را کنار بگذاریم، پاسخ این پرسش منفی است، چرا که نمایشنامه نویسی تا به حال به صورت فرمایشی و جشنواره‌ای پسند بوده است نه از سر ضرورت و نیاز.
انتهای پیام/اس
وی افزود: بنابراین تئاتر دینی نیز جدا از سایر گونه ملی نمایش نیست و مهمترین مشکلی که هنرمندان این حوزه با آن دست به گریبان هستند نبود نمایش نامه‌های خلاق و کاربردی در این عرصه است.
چرمچی ادامه داد: در طی سال‌های گذشته بهای بیشتری به این حوزه نسبت به سایر حوزه‌ها داده شده است. اگر نگاهی به جشنواره‌هایی که در طی هشت سال گذشت برگزار شده‌اند بیاندازیم، در می‌یابیم که هم به لحاظ بودجه و هم به لحاظ امکانات و هم از نظر سیاستگذاری‌های کلان به این حوزه توجه شده است.
این کارگردان تئاتر تصریح کرد: با نگاهی کارشناسانه به آن‌چه که در طی این سال‌ها به نام تئاتر دینی به صحنه رفته، این مسئله مطرح می‌شود که پس چرا این گونه نمایش مورد توجه جامعه قرار نگرفته است؟
وی خاطرنشان کرد: در این ارزیابی نبود نمایش نامه‌های خلاق اولین مسئله‌ای است که به چشم می‌خورد و مسئله دیگر که در این حوزه به آن توجه نشده، عنصر خلاقیت و جوشش هنرمندان برای اجرای این نوع از آثار است. متاسفانه افرادی که در این حوزه کار کرده‌اند، چون به صورت کار کارشناسانه آثارشان به صحنه نرفته، نتوانسته‌اند کارگشا باشند.
چرمچی در پاسخ به این پرسش که چه راهکارهایی برای هرچه بهتر برگزار شدن تئاترهای دینی سراغ دارید، گفت: مهمترین مسئله‌ای که باید به آن توجه کرد، دسته بندی نکردن مضامین برای هنرمندان است. در عرصه هنر خط و خط کشی کردن جایز نیست. هر ظرفی مظرف خود را می‌طلبد، هنرمند اگر احساس دغدغه کند و نمایش نامه‌ای را انتخاب کمند که بتواند با آن مضمون با مردم جامعه‌اش ارتباط برقرار کند، راهی درست را رفته است.
وی ادامه داد: بنابراین خط کش کردن بر هنرمند برای اینکه آثارش را بر صحنه ببرد و خلق کند، درست نیست. می‌توان گفت در همه‌ی زمینه‌های مرتبط با حوزه‌های هنرهای نمایشی باید این جسارت را به هنرمند داد تا بتواند نقاط ضعفی که در جامعه‌اش می‌بیند، به عنوان آئینه‌ی تمام نمای جامعه، به جامعه انتقال دهد.
وی تصریح کرد: اگر این روند ادامه یابد، به سمت پویایی و خلاقیت و شادابی در جامعه می رویم، در غیر این صورت جامعه ایستا و غیر فعال خواهد بود. بنابراین در کنار آزادی دادن به هنرمند باید امکانات و زیر ساخت‌های لازم را در اختیار او قرارداد تا بتواند بدون داشتن مزاحمت‌های گاه و بیگاه به فعالیتش ادامه دهد.
چرمچی در پایان در پاسخ به این پرسش که به نظر شما در کشور متون مناسبی برای اجرای تئاتر های دینی در اختیار داریم، گفت: اگر استثناها را کنار بگذاریم، پاسخ این پرسش منفی است، چرا که نمایشنامه نویسی تا به حال به صورت فرمایشی و جشنواره‌ای پسند بوده است نه از سر ضرورت و نیاز.
انتهای پیام/اس
