امام صادق(ع) فرمود:
(اَلاِخوانُ ثَلاثَةٌ فَواحِدٌ كَالْغِذاء الَّذِي يُحْتاجُ اِلَيه كُلَّ وقتٍ)؛
«معاشران سه گروهند؛ گروهي مانند غذايي هستند كه پيوسته و در هر زمان مورد نياز انسان است».
ما
به رفيق ناصح مشفق، پيوسته نيازمنديم، تا عليالدّوام ما را تكان بدهد و
ما را از خواب غفلت بيدار كند. اين چنين رفيقی از آب و نان براي ما لازم تر
است. اگر نباشد به مرگ ابدي ميافتيم!
(وَالثّاني في مَعْني الدَّاء)؛
«گروه
دوّم كساني هستند كه معاشرت با آنها مانند درد و بيماري است». كه عارض
انسان ميشود و مايهي ناراحتي ميگردد و راه تخلّص از آن را نمي يابد.
(والثالِث في مَعْني الدَّواء)؛
«گروه سوّم مانند دارو و درمان دردند {كه انسان گاهي به آن نيازمند ميشود ، نه هميشه} »
پس گروه اوّل هميشه مورد نياز انسانند و گروه دوّم هيچ گاه مورد نياز نيستند و گروه سوّم گاهي مورد نياز واقع ميشوند.
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید