حسین ابراهیمی مقدم روانشناس در گفتگو با خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، گفت: به طور کلی بین بی‌وفایی و خیانت تفاوت وجود دارد و به عبارت دیگر هنگامی که فرد در ارتباط با همسر خودش یا اعضای خانواده خودش رفتارهای توام با لغزش‌ نشان بدهد به عنوان بی‌وفایی محسوب می‌شود ولی خیانت به لغزش‌های شدید علمی که با شدت بیشتری چارچوب خانواده را تخریب می‌کند گفته می‌شود. به عبارت دیگر می‌توان پیوستاری رسم کرد که در یک سمت پیوستار بی‌وفایی و در سمت دیگرش خیانت وجود دارد که البته قضیه بیشتر جنبه فکری و انگیزشی و در اوج آن برقراری ارتباط‌های خارج از چارچوب خانواده و غیرشرعی دارد.

وی در ادامه افزود: معمولا رسم بر این بوده که انگشت اتهام در ارتباط با خیانت‌های زناشویی بیشتر به سمت شوهران نشانه برود این در حالی است که گزارش‌ها نشان می‌دهد که در پاره‌ای از موارد متاسفانه خانم‌ها نیز رفتارهای نا به هنجار این چنینی را نشان می‌دهند.

وی در ادامه تصریح کرد: البته بد نیست که در ابتدا اشاره کنیم که خوشبختانه یافته‌ها و داده‌ها هنوز حاکی از آن است که جامعه ما نسبت به بیماری از جوامع دیگر از این لحاظ پاک‌تر بوده و چارچوب خانواده نسبت به خیلی از جوامع دیگر از سلامت برخوردار است. اما همان عده اندکی که مشکلات اخلاقی این چنینی را دارا هستند باید موردتوجه قرار بگیرند تا این موضوع اشاعه پیدا نکند.

وی در ادامه افزود: در ارتباط با علل احتمالی بی‌وفایی از سمت خانم‌ها به دلایل متعددی می‌توان اشاره کرد: در درجه اول افت اخلاقی که معمولا ناشی از یک تربیت خانوادگی است که در آن چارچوب‌های اخلاقی به خوبی رعایت نمی‌شد و شاید فرد در خانواده‌ای پرورش یافته که زیر پا گذاشتن اصول اخلاقی کار خیلی شرم آوری به شمار نمی‌آمده و فرد رفتارهای غیراخلاقی با مدل های متفاوتی را دیده به همین خاطر قبح این کار برای او از بین رفته است.

وی در ادامه افزود: گروه دیگر را کسانی تشکیل می‌دهند که در خانواده‌های به شدت نازپرورده و یا لوس تربیت یافته‌اند به طوری که کوچکترین ناملایمتی یا بی‌تفاوتی از سمت همسرشان باعث می‌شود این احساس را داشته باشند که محق شد برای به دست آوردن توجه به سمت دیگری بروند.

وی در ادامه اظهار داشت: دسته‌ی دیگری افرادی هستند که از بهره‌ی هوشی کمتری برخوردار هستند و به سادگی تحت فریب و یا سخنان اغواگرانه‌ی فریب‌کاران قرار می‌گیرند.

این روانشناس در ادامه گفت: گروهی دیگر از این افراد کسانی هستند که از مناعت طبع و عزت نفس کافی برخوردار نیستند و به خاطر سختی‌های زمانه مثل مسائل اقتصادی یا خوشی‌های زودگذر به تدریج ارتباط با دیگران را برای خودشان حل می‌کنند.

عده‌ی دیگر از این خیانتکاران کسانی هستند که به طور واقعی با به طور خیالی این ذهنیت را دارند که همسرشان به آنها خیانت کرده بنابراین خودشان را به غلط محق می‌دانند که انتقام بگیرند.

ابراهیمی مقدم در پایان خاطرنشان کرد: تقریبا تمام افرادی که به همسرشان خیانت می‌کنند مولفه‌ی کم رنگ بودن اصول اخلاقی و اعتقادی را می توان پیدا کرد. به طور قطع خیلی از این افراد اگر تحت تعالیم معنوی قرار گرفته بودند به احتمال خیلی زیاد از رفتارهای این چنینی دست بر می‌داشتند.

انتهای پیام/