از سوی محققان دانشگاه تربیت مدرس محقق شد
افزایش بازده پرتودرمانی و بهبودی "بیماران سرطانی"
محققان دانشگاه تربیت مدرس جهت بالابردن بازده روش پرتودرمانی در بیماران مبتلا به سرطان، اقدام به تولید نانوذراتی اصلاح شده کرده‌اند.
به گزارش خبرنگار علمی باشگاه خبرنگاران ، محققان دانشگاه تربیت مدرس، جهت بالابردن بازده روش پرتودرمانی در بیماران مبتلا به سرطان، اقدام به تولید نانوذراتی اصلاح شده کرده‌اند. این نانوذرات درون سلول‌های سرطانی نفوذ کرده و میزان جذب انرژی را افزایش می‌دهد.
اکثر بیماران مبتلا به سرطان در طول دوره‌ی درمان تحت پرتودرمانی قرار می‌گیرند. این روش درمان آثار جانبی ناخواسته‌ای در بیماران ایجاد می‌کند که کیفیت زندگی آن‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در یک کار پژوهشی، تلاش شده است با استفاده از فناوری نانو، تغییراتی در سطح نانوذرات ایجاد شود که با افزایش حساسیت سلول‌های سرطانی به انرژی دریافتی از پرتو ایکس، بازده پرتودرمانی افزایش یافته و در نتیجه اثرات مضر این روش کاهش یابد.
استفاده از این نانوذرات منجر به افزایش بهره‌ی درمانی به میزان بیش از 60 درصد، در پرتودهی سلول‌های سرطانی دهانه‌ی رحم با استفاده از پرتو ایکس کم انرژی شده است. این به معنی کاهش میزان دوز تجویزی توسط پزشک برای دستیابی به یک درصد بهبود مشخص است. بنابراین مهم‌ترین دستاورد این طرح، کاهش اثرات جانبی پرتودرمانی در بیماران مبتلا به سرطان و افزایش کیفیت زندگی آن‌هاست.
دکتر خوش‌گرد در رابطه با این پروژه گفت: با توجه به رشد سریع سلول‌های سرطانی، نیاز آن‌ها به اسید فولیک بالاست. از این رو نانوذرات تولید شده که از جنس طلا هستند و مولکول اسیدفولیک بر روی سطح آن متصل شده است، به دلیل اندازه‌ی کوچک و برخورداری از عاملی فعال در سطح خود، هنگامی که در معرض سلول‌های سرطانی قرار می‌گیرند، توسط آن‌ها جذب شده و درون آن‌ها قرار می‌گیرند. به هنگام پرتودهی و برخورد فوتون با سلول‌های سرطانی، پدیده‌ای خاص به نام فوتوالکتریک در آن‌ها غالب شده و میزان قابل توجهی از پرتوی برخورد کننده را جذب می‌کنند.
نتایج این تحقیق بسیار مطلوب بوده به طوری که سبب نفوذ نانوذرات متصل به اسیدفولیک در سلول‌های سرطانی، خیلی بیشتر از نفوذ نانوذرات متصل به پلی‌اتیلن‌گلیکول است. علت این اختلاف، به نوع پوشش سطحی آن‌ها بستگی دارد و وجود گیرنده‌های اسید فولیک بر روی سطح سلول‌های سرطانی مسئول جذب بسیار بالای این نانوذرات در مقایسه با نانوذراتی است که مولکول پلی‌اتیلن گلیکول به آن‌ها متصل شده است.
انتهای پیام/
