ماه رمضان به دلیل جاری شدن فضای معنوی و خاص آن همیشه موجب تحولات مهم و اساسی در فکر، روح و اخلاقیات بشر شده‌است. کسانی بودند که منتظر یک بهانه برای تحول بوده‌اند و این تحول از ماه رمضان آغاز شده است.  

شاید در بسیاری از آدمها هم فقط یک نوع تأثیرپذیری موقت و سطحی روی داده باشد به طوریکه بعد از اتمام این ماه مصداق همان آش و همان کاسه باشند اما خوش به حال کسانی که خودسازی و تغییر را از این ماه عزیز شروع کرده‌اند؛ زمانی که شیطان در غل و زنجیر است و درب بهشت گشوده.  

یکی از خصلت‌های منفی اخلاقی، قضاوت در مورد دیگران است بدون ایکنه از کم و کیف و زوایای پنهانی زندگی آنها آگاه باشیم.  

حق قضاوت را به طور مادرزادی به خود می‌دهیم بدون اینکه ذره‌ای شرایط دیگران را درک کنیم.  

آیا غیبت کردن و گناه کسی را شستن و آبروی آدمی را بردن عفاف است؟

آیا نباید دل و روح نیز حجاب و عفاف و حیا داشته باشد؟

کشور ایران هزاران نفر را تقدیم اسلام کرده‌است، هزاران مادر و پدر و همسر فرزند شهید.  

آیا کشوری که قبل و پس از انقلاب اسلامی، این تعداد شهید را دارد، باید شاهد چنین بی اخلاقی‌ها و نابهنجاریهای معنوی باشد؟

ماه رمضان، ماه شفاف کردن روح و جسم است، ماه عزیز است که باید تمام تلاشمان را برای پاکیزگی جسم روح از‌آلودگی و ناپاکیهای اخلاقی و انسانی انجام دهیم.  

پس به جای قضاوت، درک کنیم؛  

به جای غیبت، راهنمایی کنیم؛  

به جای عیب‌جویی از دیگران، به خودمان بپردازیم؛  

که هر کس باید اصلاح را از خود آغاز کند تا جامعه اصلاح شود.  

عیب کسان منگر و احسان خویش  

دیده فروبر به گریبان خویش  

نیکی کن و درستگار باش، فریب نده و فریب نخور.  

پاک و خالص باش...

در آخر هر چه هست میان تو و خداست، نه تو و مردم
 

شیما شفیعی/


انتهای پیام/ اس