به گزارش خبرنگار علمی باشگاه خبرنگاران؛ در "پیشرانش پیچش فضا- زمان" به جای آنکه یک سفینه فضایی را در فضا زمان به حرکت در آوریم، موج ویژه‌ای را در بستر خود فضا- زمان ایجاد می کنیم که همراه خود سفینه فضایی را با آنچنان سرعتی به پیش می‌راند که حتی می‌تواند آن را به سرعت‌های فرانوری هم برساند. این فضاپیما توپولوژی فضا را تغییر نمی‌دهد و به ابرفضا وارد نمی‌شود، نحوه کار بدین شکل است که فضای مقابل را منقبض و فضای پشت را گسترش داده از هم باز می‌کند و با موج فضا-زمان به پیش می‌رود که اصلاحا به آن ماشین وارپ می‌گویند. آلکوبیر با استفاده از معادلات اینشتین در نسبیت عام نشان داد که با ایجاد موج ویژه‌ای در ساختار فضا- زمان می‌توان یک سفینه فضایی را همانند یک موج سوار کیهانی، سوار موج مزبور کرد و آن را حتی به سرعت‌های فرانوری رساند. بدین ترتیب این موج سوار کیهانی عملا در حوزه‌ای حباب مانند از فضا- زمان موسوم به"حباب پیچشی" قرار گرفته و این حباب فضا- زمانی به واسطه انبساط فضا- زمان در پشت حباب و انقباض آن در جلوی حباب با سرعت فوق العاده زیادی به سوی جلو رانده می‌شود و به همراه خود، سفینه فضایی را نیز به جلو می‌راند. البته در این مورد هم نسبیت خاص زیر سوال نمی‌رود؛ چرا که به جای آنکه سفینه را در فضا حرکت دهیم، این خود موج فضا- زمانی است که به جلو می‌رود و به همراه خود سفینه فضایی را نیز به جلو می راند. البته ایده ساز و کار پیشرانش آلکوبیر تا مرحله عملی شدن هنوز راه طولانی در پیش دارد. انتهای پیام/
