مجید گلشهر جامعه‌شناس در گفتگو با خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران،‌ گفت: در کلان شهرهایی ایران میزان کودکانی که مشغول به کار هستند نسبت به شهرهایی کوچک بیشتر است این کودکان در اکثر موارد از خانواده‌هایی می‌آیند گاها بی‌سرپرست و یا بدسرپرست هستند و برای تامین نیازهای مالی خانواده خود درسنین کم به کارهای نامناسب با سنشان گمارده می‌شوند.

وی در ادامه افزود: دوران کودکی هر فردی بهترین و زیباترین مقطع زندگی اوست و تمام خصیصه‌های رفتاری نیز در این دوران است که در ذهن افراد شکل می‌گیرد و در تمام عمر به دنبال اوست و کودکان کار در این دوران به دلیل مشکلات فراوان و بی‌رحمی‌هایی که می‌بیند با تصورات ذهنی نامناسب رشد می‌کنند این کودکان به دلیل کارهای سخت و نامناسبی که انجام می‌دهند گویی درکودکی پیر می‌شوند.

وی در ادامه گفت: کودکان کار اغلب تجربه فروش مواد و حتی مصرف مواد را نیز دارا هستند در اکثر مواقع این کودکان از سوی افراد خلافکارو فرصتجو مورد سوء استفاده‌های جنسی قرار می‌گیرند.

وی در ادامه بیان داشت: از عوامل رویکرد این پدیده نابه هنجار اجتماعی در جامعه ما مسائل و مشکلات اقتصادی و عدم توازن توزیع ثروت در جامعه است.

این کودکان به هنگام خروج از خانه و کار در خیابانها نه تنها به خود آسیبهای فراوانی از جمله جسمی روحی می‌زنند بلکه باعث بروز مشکلات فراوانی درابعاد فرهنگی اقتصادی و سیاسی برای جامعه می‌شوند.

وی در ادامه افزود: کودکان در هر کشوری سرمایه‌های ملی هستند ما کودکانی که در ابتدای سالهای زندگی خود وارد شغلهای کاذب می‌شوند به نوعی این پتانسیل را از بین می‌برند و فرصت شکوفایی را از دست می‌دهند.

وی در پایان خاطر نشان کرد:مشکلات و معضلات کودکان کار با نمایش و برنامه‌های تلویزیونی حل نمی‌شوند بلکه نیاز به یک برنامه‌ریزی آگاهان با تلاش و همکاری مسئولین در سایر ارگانها دارد اما به کارگیری مراکزمددکاری و مشاوره‌ای در کاهش مشکلات این کودکان نیز تاثیرگذار است.
 
انتهای پیام/