به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، يکي از ابعاد مهم سبک زندگي اسلامي که سهم
بسزايي در نشاط و تحرک خانواده و در نتيجه جامعه و حرکت آن به سوي کمال و
سعادت دارد، سبک شوهرداري براي خانم هاست. به همين دليل، زماني که يکي از
زنان مسلمان از پيامبر(ص) پرسيد که چرا زنان از جهاد معاف شده اند؟ ايشان
فرمودند: «جهاد المرأة حُسن التبعل؛ جهاد زن، خوب شوهرداري زن است.»(کافي، ج 5، ص 9)
الگويي براي زندگي هاي مشترک
حجت الاسلام محسن اکبري کارشناس امور
مذهبي
مي گويد: يکي از برترين الگوهاي سبک زندگي اسلامي، زندگي حضرت محمد(ص) و
حضرت خديجه(س) است.
در ادامه اشاره کوتاهي به چندين نمونه از سبک شوهرداري حضرت خديجه(س) خواهيم داشت.
احترام هميشگي به شخصيت همسر
حضرت خديجه(س) با وجود داشتن اموال
فراوان و موقعيت اجتماعي ويژه در رفتار و مواجهه با رسول اکرم(ص)، کوچک
ترين رفتاري که نشاني از اظهار برتري داشته باشد، از خود بروز نمي دادند.
جلوه اي عالي از اين رفتار را مي توان در پايان مراسم عقد و زماني که
پيامبر(ص) مي خواستند به خانه عمويشان ابوطالب برگردند، مشاهده کرد.
در آن
لحظات حضرت خديجه(س) اين گونه همسر خود را مخاطب قرار مي دهد: «به خانه
خودتان وارد شويد، خانه من خانه شماست و من کنيز شما هستم» بنابراين موقعيت
مالي و اجتماعي زن هيچ گاه نبايد سبب برتري جويي بر شوهر شود بلکه خانم ها
بايد موقعيت مالي و اجتماعي را در خدمت پيشرفت و رشد خانواده قرار دهند.
تلاش براي جلب رضايت همسر
حضرت خديجه(س) تمام سعي و توان خود را
به کار مي برد تا امور منزل را مطابق ميل و خواسته پيامبر اکرم(ص) اداره
کند؛ به طور مثال، آن حضرت چون از ميزان علاقه پيامبر(ص) به عبادت آگاه و
مطلع بود، چنان رفتار مي کرد که پيامبر(ص) به راحتي به عبادت و راز و نياز
با خداوند مشغول باشند. اگر زن مسلمان در تمام ابعاد زندگي بکوشد تا رضايت
خاطر شوهر را فراهم آورد، کانون خانواده به محيطي امن و آرام براي رسيدن به
سعادت و خوشبختي تبديل خواهد شد.
طرح غيرمستقيم انتظارات و خواسته ها
بدون شک هر زني از شوهر خويش انتظارات و
توقعاتي دارد. حضرت خديجه(س) خدمات زيادي را در خانه پيامبر اکرم(ص) انجام
داده و از اين رو به صورت طبيعي مي توانست توقعاتي را نيز از آن حضرت
داشته باشد اما هيچ گاه خواسته هاي شخصي خود را مستقيم بيان نمي کرد بلکه
اهتمام داشت که آن ها را به عنوان يک پيشنهاد يا خواهش غير واجب و با کمال
ادب و احترام مطرح کند؛ به طور مثال حضرت خديجه(س) وصيت هاي خود را در قالب
يک گفت وگوي صميمانه مطرح مي کند و مي گويد: «يا رسول ا...! مي خواهم
خواسته اي را توسط دخترم فاطمه(س) به شما برسانم و شرم دارم آن را مستقيم
بازگو کنم.» پيامبر از منزل حضرت خديجه(س) بيرون رفت. آن گاه حضرت خديجه(س)
دخترش فاطمه(س) را صدا کرد و به او گفت: «عزيزم! به پدر بزرگوار خود بگو
که مادرم مي گويد: دوست دارم مرا در لباسي که هنگام نزول وحي به تن داشتي
کفن کني و در قبر بگذاري.»
اظهار علاقه و احساسات به همسر
يکي ديگر از نمونه هاي بارز سبک
شوهرداري حضرت خديجه(س)، ابراز محبت به همسر گرامي خويش بود. حضرت خديجه(س)
در اشعاري که منسوب به ايشان است، همسر خويش را با چنين مضاميني خطاب مي
کند: «اگر تمام نعمت هاي دنيا و سلطنت هاي پادشاهان را داشته باشم و ملک آن
ها هميشه از آن من باشد، در نظر من به اندازه بال پشه اي ارزش ندارد زماني
که چشم من به چشم تو نيفتد.»
