۱۱ تیر ۹۳:"عبدالرحمان رستمیان عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس در گفتگو با خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران اظهار داشت: اعزام بیماران به شهرستان ها اغلب به تهران و شهرهای بزرگ صورت می‌گیرد که مشکلات بیماران را تشدید می‌کند چرا که بیمار با مراجعه به مراکز درمانی شهرهایی همچون تهران با نوبت‌های طولانی مدت مواجه می‌شود که موجب رجوع بیمار به بخش خصوصی و تحمیل هزینه‌های درمانی بسیار بالا به وی می‌شود." نماینده محترم شاید متوجه شده باشید که هدف همین است!!!!lمراجعه به بخش خصوصی!!!!!آب در کوزه وما تشنه لبان میگردیم!۲۶۰۰ پزشک سهمیه زنان آماده خدمت به این عزیزان با حقوق معقول وپرداخت تعرفه دولتی توسط بیماران عزیز در بیمارستانهای دولتی مجهز مراکز استانها هستند.اگر دلسوزید سریعا اقدام کنید ومراکز استانی را پراز پزشک متخصص نمائید وطرح بیهوده ما را ازطریق مجلس حذف کنید که بیهودگی آن برایتان مسلم است.

دوستان میدانید اهالی کلان شهرها ومرکز استانها که از شهرستانها بدلیل بیکاری وعدم امکانات مهاجرت کرده اند کیانند؟اهالی مناطق محرومند!پس تهران وسایر مراکز استانها جزو مناطق محروم هستندوجهت گذراندن طرح به پزشک متخصص نیاز دارند!

باید علت را در جای دیگری جستجو کرد.مثلا دغدغه اصلی شما وهمکاران محترمتان حضور صرف فیزیکی پزشکان متخصص طرحی در شهرستانهاست که باوجود احضورآنها میبینید که صف طولانی در کلان شهرها وجود دارد پس باید در بینشتان تجدید نظر کنیدو پشت بهانه ناصواب کمبود پزشک متخصص مشکلات را مخفی نکنید.در تمامی کشورهای پیشرفته جهان هلیکوپتر برای حمل بیماران اورژانسی و ریل برقی برای بیماران سرپایی که یا پزشک خانواده آنها را ارجاع داده ویا خودشان آزادانه برای معالجات تخصصی وفوق تخصصی که قرارنیست در تمامی شهرستانها در دسترس باشند و به صرفه دولت هم نیست مراجعه کنند.این حق طبیعی بیماران است که از مراکز مجهزتر استفاده کنند.شما عزیزان باید هر روز از کمبود پزشک متخصص در کلان شهرها و عدم توسعه بیمارستانهای دانشگاهی که بعضا در انحصار عده ای معلوم الحال هستند... بنالید.باید از این مسئله که جاده های ما قتل گاه مردم وبیماران وخودروهای ما ارابه های مرگ آنهاهستند بنالید نه ار کمبود پزشک متخصص!!! باید از آمار تکان دهنده تصادفات کشور که بزرگترین بار درمانی کشور است بنالید که اکثر بستریهای ما را شامل میشوند بنالید!!تا کی باید به دروغ ادامه داد؟آخر بردن امکانات چشم پزشکی شهرهای کلان به شهرستانها که چندین هزار ملیارد دلار هزینه میخواهد عقلانی است یا ریل گذاری برقی سرتاسری ایران؟این وسط آیا پزشک متخصص چشم وسایر جراحان سهمیه زنان که ناعادلانه 12 سال باید در شهرستانها بیماران را ارجاع بدهند وعملا هیچکاره اند قربانی کنید ودست بردار هم نیستید که باید ماندگارشوند؟ برای چه؟ برای کدام خدمت؟اما راه حل:
توسعه بیمارستانهای دولتی ودانشگاهی کلان شهرها وگماشتن پزشکان بیشتر در آنها حتی به عنوان گذراندن طرح ودر درازمدت تسهیل مراجعه بیماران با ریل گذاری سرتاسری نه اینکه ساختن بیمارستانهای بدون تجهیزات و اتاق عمل تخصصی وخالی از بیمار در شهرستانها و نگه داشتن به زور پزشکان متخصص بیکار در آنها!!!!!!!