تیم جستجوگر باستان شناسی کریسالیس موفق شد دستور ساخت این اکسیر را در کتاب راهنمای دارویی قرن نوزدهم در آلمان بیابد.

محتویات این اکسیر داربو(عود)، گیاه سپاس(جنتیانا)، ریواس، زعفران اسپانیایی، زردچوبه سفید و ترکیب 1به 3 آب به الکل ذکر شده است.

آلیسا لوریا، سفید کویسایس به دیسکاوی نیوز گفت: بیشتر این عناصر در طب گیاهی و نیز در علاج طبیعی برخی بیماری‌ها استفاده می‌شود.

گیاه داربو اثر ضد التهاب، ریشه‌ها جنتیانا و ریواس پودر شده در درمان سوء هاضمه، زردچوبه سفید در خالص کردن خون و تکثیر سلول‌های بدن و زعفران اسپانیایی در درمان شماری از بیماری‌های نظیر افسردگی مؤثر است.

با وجود این که مقدار خیلی ناچیز از این اکسیر(کمتر از 1 انس) در شیشه‌ جای گرفته، احتمال می‌رود که هر بار تنها یک قطره از این معجون تلخ مورد استفاده قرار می‌گرفته.

گروه لوریا همچنین شیشه دیگری را که شامل معجون شفابخش قرن19بوده از خاک بیرون کشیدند که بر روی آن برچسب داروی تلخ دکتر هاستتر خورده بود. محتوی این شیشه شامل ترکیبی از ریشه‌ی گیاه جنتیانا، پوست پرتغال، دارچین، رازیانه، دانه گشنیز، دانه هل، تنه‌ی درخت پرویی، صمغ قرمز آدامس، الکل گرفته شده از غلات و آب و شکر است.

لوریا گفت: از آن جایی که اکسیر زندگی و معجون دکتر هاتستر هر دو شامل مقادیر زیادی الکل است برای مصرف کنندگان این اکسیر تشخیص این که آیا مواد اصلی این اکسیر به طور بالقوه مفید خواهند بود، دشوار است.

گروه کریسالیس تا پایان ماه جاری اقدام به تخمیر و رونمایی از مواد این اکسیرها خواهند کرد.

انتهای پیام/