وی  افزود: روی این گردبندها یک جی‌پی‌اس نصب شده بود که تمام مسیرهای رفت  و آمد را ثبت می‌کردیم و طبق برنامه زمان بندی به عنوان مثال در 24 ساعت هر 6 ساعت یک نقطه مشخص می‌شد و با ذخیره کردن این نقاط ، اطلاعات بدست آمده را روی نقشه پیدا می‌کردیم و به این ترتیب متوجه می‌شدیم که یوز در کدام مناطق بیشتر رفت و آمد داشته است.

جوکار ادامه داد: این اطلاعات به ما کمک می‌کرد که تا از گستره خانگی و قلمروشان آگاه شویم که کمک زیادی می‌کند به حفاظتشان و اینکه ما یوز را فقط در بافق باید ببینیم و یا می‌تواند تا کرمان هم برود. 

 این مقام مسئول اذعان داشت: این گردبندها یک باتری با ظرفیت 2 ساله داشت که با برنامه‌ریزی که روی آن انجام می‌شد چند ماه قبل از اتمام باتری به طور خودکار بازشده و زمین می‌افتاد و ما توسط آنتن‌های زمینی گردبند را پیدا می‌کردیم. 

 وی ادامه داد: این پروژه در ایران تنها در منطقه‌ حفاظت شده بافق انجام شد و طی آن توانستیم 2 قلاده یوزپلنگ و 2 قلاده پلنگ را مجهز به گردبند کنیم که با این روش اطلاعات خوبی بدست آمد اما متاسفانه بعد از مدتی به دلیل یکسری تغییرات مدیریتی که در سازمان محیط زیست رخ داد ، پروژه متوقف شد.

مدیر پروژه بین‌المللی حفاظت از یوز آسیایی با بیان این مطلب که ما هنوز هم نیازمند اطلاعات جدید در خصوص یوز هستیم ، گفت: هنوز هم علت جابجایی یوز در بین زیستگاه هایش برای ما نامعلوم است و مهم تر آنکه باید کریدورهای اصلی یعنی جاده‌هایی که بیشتر از آن عبور می‌کند و نقاط حادثه خیز باید روشن شود تا بتوانیم برای آنها تمهیدی بیاندیشیم و ریسک خطر را کاهش دهیم. 

 جوکار در ادامه با اشاره به اینکه نصب گردبند در فاز جدید پروژه دیده شده است اظهار داشت: سازمان بخشی از هزینه‌ها را تامین کرده و توانستیم 8 گردبند را خریداری کنیم و آماده اجراست که در پاییز سال جاری نصب خواهد شد. 

 وی ادامه داد: تکنولوژی این گردبند جدید در این سالها پیشرفت کرده و به سیستم جی‌پی‌اس آرگوست ارتقا پیدا کرده و این قدرت را دارد که بعد از نصب روی یوز اطلاعات را در حالی که ما در تهران هستیم در هر زمان به ما بدهد و بتوانیم به راحتی حیوانی که این گردبند روی آن نصب شده رصد کنیم. 

انتهای پیام/