ابوذر غفاری در روایتی کلام نورانی پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله درباره سه شخصی که خداوند آنها را دوست دارد را بیان کرده است.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، مطرف بن عبداللّه‏ بن شخّير می‌گوید حديثى از ابوذر برايم نقل كرده بودند و من دوست داشتم او را ببينم. پس چون او را ديدم، به او گفتم: اى ابوذر! از تو حديثى برايم نقل كرده‌‏اند كه دوست داشتم تو را ببينم و درباره آن از تو بپرسم.
ابوذر گفت: اينك ديدى پس بپرس.
گفتم: شنيده‌‏ام كه مى‏‌گويى: رسول خدا فرمود: خداوند عزّ وجلّ، سه تن را دوست دارد و سه تن را دشمن دارد؟
گفت: آرى، گمان ندارم كه به دوستم محمد صلى‏‌الله‏‌ عليه‏ و‏ آله دروغ مى‏‌بندم، و اين جمله را سه بار تكرار كرد.
گفتم: آن سه تن كه خداوند دوستشان دارد، چه کسانی هستند؟
گفت : مردى كه در راه خدا مى‏‌جنگد. پس براى جهاد و به انتظار پاداشِ خدا، با دشمن روياروى مى‏‌شود و پيكار مى‏‌كند تا كشته شود. شما نيز در كتاب خداوند عزّ وجلّ، در اين باب مى‏‌خوانيد: "إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَـتِلُونَ فِى سَبِيلِهِ صَفًّا خداوند، كسانى را كه در راهش چون صفى مى‏‌جنگند، دوست دارد"
و مردى كه همسايه‏‌اش او را مى‏‌آزارد و او بر آزارش شكيبايى مى‏‌ورزد و انتظار پاداش از خدا دارد، پس خداوند او را از اين آزار ايمن مى‏‌گرداند، با مرگ يا زندگى.
و مردى كه همراه مردمى است پس در حركت هستند تا آن‏كه خواب يا چرت بر آنان چيره مى‏‌شود و آنان آخر شب براى خواب فرود می‌آيند، امّا او به وضو و نمازش مى‏‌پردازد.

 متن حدیث:

بَلَغَني عَن أبي ذَرٍّ حَديثٌ ، فَكُنتُ اُحِبُّ أن ألقاهُ ، فَلَقيتُهُ ، فَقُلتُ لَهُ : يا أبا ذَرٍّ ، بَلَغَني عَنكَ حَديثٌ ، فَكُنتُ اُحِبُّ أن ألقاكَ فَأَسأَلَكَ عَنهُ .
فَقالَ : قَد لَقيتَ فَاسأَل .
قُلتُ : بَلَغَني أنَّكَ تَقولُ : سَمِعتُ رَسولَ اللّه‏ِ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏آله يَقولُ : «ثَلاثَةٌ يُحِبُّهُمُ اللّه‏ُ عَزَّوجَلَّ ، وثَلاثَةٌ يُبغِضُهُمُ اللّه‏ُ عَزَّوجَلَّ»؟
قالَ : نَعَم ، فَما أخالُني أكذِبُ عَلى خَليلي مُحَمَّدٍ صلى‏ الله ‏عليه‏ و‏آله ـ ثَلاثا يَقولُها ـ .
قُلتُ : مَنِ الثَّلاثَةُ الَّذينَ يُحِبُّهُمُ اللّه‏ُ عَزَّوجَلَّ ؟
قالَ : رَجُلٌ غَزا في سَبيلِ اللّه‏ِ ، فَلَقِيَ العَدوَّ مُجاهِدا مُحتَسِبا فَقاتَلَ حَتّى قُتِلَ ؛ وأنتُم تَجِدونَ في كِتابِ اللّه‏ِ عَزَّوجَلَّ : «إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَـتِلُونَ فِى سَبِيلِهِ صَفًّا». يَكفِيَهُ اللّه‏ُ إيّاهُ ؛ بِمَوتٍ أو حَياةٍ . ورَجُلٌ يَكونُ مَعَ قَومٍ فَيَسيرونَ حَتّى يَشُقَّ عَلَيهِمُ الكَرى أوِ النُّعاسُ ، فَيَنزِلونَ في آخِرِ اللَّيلِ فَيَقومُ إلى وُضوئِهِ وصَلاتِهِ.


«كنز العمّال،ج 16 ص 104- المستدرك على الصحيحين،ج2 ص 98»