و در بحار از حضرت ابی عبدالله صادق (ع) آمده که فرمودند: علم بیست و هفت حرف دارد تمام آنچه پیغمبران آورده اند دو حرف است که مردم تا به امروز جز دو حرف ندانسته اند و چون قائم (عج) ما به پا خیزد بیست و پنج حرف دیگر را بر آورد؛ و به ضمیمه آن دو حرف دیگر در میان افراد بشر آشکار و پراکنده سازد.در همان کتاب از حضرت ابوجعفر باقر (ع) در وصف امام قائم (ع) و روش آن حضرت (عج) در زمان ظهور ضمن حدیثی طولانی آمده: ... سپس به کوفه باز می گردد و آن 313 نفر را به تمام آفاق و کشورها می فرستد، دست خود را میان شانه ها و بر سینه هایشان می کشد، پس در هیچ قضاوتی در نمی مانند و هیچ زمینی نماند مگر اینکه در آن صدا به شهادت "لا اله الا الله محمد رسول الله" بلند شود و همان است فرموده خداوند: "و له اسلم من فی السموات و الارض طوعا و کرها و الیه یرجعون"؛ و هر که در آسمان ها و زمین است خواه و ناخواه مطیع و تسلیم او خدا است و به سوی او باز گردانده شوند.

و صاحب امر آن طور نیست که جزیه بپذیرد مانند پیامبر اکرم (ص) که جزیه را پذیرفتند. منظور از فرموده خداوند: "و قاتلوهم حتی لاتکون فتنه و یکون الدین کله لله"؛ و با آنان نبرد کنید تا فتنه ای نباشد و تمام دین برای خدا گردد.و در حدیث دیگری از آن حضرت (ع) آمده که فرمودند: و در زمان او حکمت به شما داده می شود تا آنجا که زن در خانه اش به کتاب خدا و سنت رسول خدا (ص) حکم می کند.و در خبر دیگری از آن حضرت (ع) آمده که به پا خیزد در تمام اقالیم زمین، هر اقلیم مردی را قرار می دهد و به او می فرماید: دستور کار تو کف دستت است پس هر گاه چیزی بر تو وارد شود که آن را ندانی و قضاوت در آن را نشناسی به کف دستت بنگر و به آنچه در آن هست عمل کن...

و در کتاب خرایج از آن جناب از حضرت سیدالهشداء (ع) آمده که: سپس خداوند به شیعیان ما کرامتی می بخشد که چیزی بر آنها پوشیده نمی ماند تا جایی که یک مرد از آنها می خواهد بداند خاندانش چه می دانند آنان را از آنچه می دانند، خبر می دهد.و در بحار ضمن حدیثی طولانی از امیرالمومنین (ع) آمده که فرمودند: و ...علم در دل های مومنین واقع می شود، پس هیچ مومنی به علمی که نزد برادرش هست احتیاج ندارد و تاویل این آیه : "یغنی الله من سعته"؛ خداوند هر کی را به رحمه واسعه خویش بی نیاز فرماید.آن روز است و زمین گنجینه های خود را برای آنان بیرون می آورد، و قائم (عج) می فرماید: "کلوا واشربوا هینا بما اسلفتم فی الایام الخالیه"؛ بخورید و بیاشامید که گوارایتان باد پاداش آنچه در روزگار گذشته پیش فرستادید.
منابع:
1- مکیال المکارم
2- بحارالانوار
3- بصائرالدرجات
انتهی خبر/