باغچه‌بان
باغبان باغچه خاموش ایران
باغچه‌بان نامی آشنا برای کودکان ناشنوا و لال این سرزمین است ، کسی که رویاها و قصه‌های شبانه مادران را به کودکان بخشید.
به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران ، قدم زدن در میان انسان‌ها و در کوچه و بازار، حضور یافتن در مهمانی‌ها و مجالس، شعرخواندن و ترانه‌های کودکی، زمزمه کردن و دوان دوان راه رفتن، شنیدن صدای موسیقی آب و حرف زدن برای گنجشکی که آرام بر لب پنجره امید آواز می‌خواند قصه هر روز کودکانی است که برایشان آرزو شده است.
گوش‌هایت را ببند و لبانت را سفت بدوز آن وقت است که حس کودکی که تمام صداها و حرف‌هایش را در لابه‌لای رویاهایش جا می‌گذارد، می‌فهمی ، آن وقت است که می‌خواهی تمام دنیا را برای آنان تغییر دهی.
جبار عسگرزاده یا همان باغچه‌بان نام آشنا برای کودکان ناشنوا و لال این سرزمین است. کسی که رویاها و قصه‌های شبانه مادران را به کودکان بخشید. کسی که به کودکان لال جرأت حرف زدن داد و مهربانی‌اش به گوش کودکان ناشنوا رسید.
باغچه‌بان پدر مهربان کودکان کر و لال و بنیانگذار آموزش پیش از دبستان و مدرسه ناشنوایان در ایران در سال 1264 هجری شمسی در ایروان پایتخت امروزی ارمنستان در بین خانواده‌ای مسلمان به دنیا آمد.
در سال 1297 در شهر نوراشین مدرسه‌ای تاسیس کرد که به علت آشفتگی اوضاع آن روزگار منحل شد پس از شدت گرفتن درگیری‌ها و خونریزی‌ها در قفقاز مجبور به مهاجرت به سرزمین پدری خود ایران شد.
باغچه‌بان با تدریس در مقطع اول دبستان در شهر مهرند کار خود را آغاز کرد تا جایی که سرانجام همه او را در تبریز می‌شناختند او در تدریس با استفاده از کاردستی و موسیقی زبان فارسی را به ترک زبانان می‌آموخت و در همین احوال بود که کتاب الفبای آسان را برای ترک زبانان بزرگسال نوشت.
باغچه‌بان شهرتی بود که با تاسیس کودکستانی به نام باغچه اطفال به دست آورد.
دو سال بعد یعنی در سال 1305 پدر مهربان با دیدن روزگار یک کودک ناشنوا در باغچه اطفال به فکر تدریس ناشنوایان افتاد و کارش را با سه پسر ناشنوا آغاز کرد.
تمام آموزش‌های او ناشی از تجربه شخصی‌اش بود او الفبای دستی گویا را بر پایه ویژگی صدا و شکل حرف‌ها ابداع نمود پس از آن باغچه‌بان به شیراز سفر کرد و نخستین کودکستان را در استان فارس تاسیس نمود.
در سال 1312 باغچه‌بان دبستان کر ولال‌ها را در تهران بنیان نهاد از آثار او می‌توان به زندگی کودکانه، گرگ و چوپان، خیام آذری، کتاب اول ابتدایی، رباعیات باغچه‌بان و ... اشاره کرد.
جبار عسگرزاده باغچه‌بان با زندگی بخشیدن به کودکان بسیاری زندگی دنیایی خود را در 4آذر 1345 به پایان رساند.
گزارش از آزاده مرادی
انتهای‌پیام/
گوش‌هایت را ببند و لبانت را سفت بدوز آن وقت است که حس کودکی که تمام صداها و حرف‌هایش را در لابه‌لای رویاهایش جا می‌گذارد، می‌فهمی ، آن وقت است که می‌خواهی تمام دنیا را برای آنان تغییر دهی.
جبار عسگرزاده یا همان باغچه‌بان نام آشنا برای کودکان ناشنوا و لال این سرزمین است. کسی که رویاها و قصه‌های شبانه مادران را به کودکان بخشید. کسی که به کودکان لال جرأت حرف زدن داد و مهربانی‌اش به گوش کودکان ناشنوا رسید.
باغچه‌بان پدر مهربان کودکان کر و لال و بنیانگذار آموزش پیش از دبستان و مدرسه ناشنوایان در ایران در سال 1264 هجری شمسی در ایروان پایتخت امروزی ارمنستان در بین خانواده‌ای مسلمان به دنیا آمد.
در سال 1297 در شهر نوراشین مدرسه‌ای تاسیس کرد که به علت آشفتگی اوضاع آن روزگار منحل شد پس از شدت گرفتن درگیری‌ها و خونریزی‌ها در قفقاز مجبور به مهاجرت به سرزمین پدری خود ایران شد.
باغچه‌بان با تدریس در مقطع اول دبستان در شهر مهرند کار خود را آغاز کرد تا جایی که سرانجام همه او را در تبریز می‌شناختند او در تدریس با استفاده از کاردستی و موسیقی زبان فارسی را به ترک زبانان می‌آموخت و در همین احوال بود که کتاب الفبای آسان را برای ترک زبانان بزرگسال نوشت.
باغچه‌بان شهرتی بود که با تاسیس کودکستانی به نام باغچه اطفال به دست آورد.
دو سال بعد یعنی در سال 1305 پدر مهربان با دیدن روزگار یک کودک ناشنوا در باغچه اطفال به فکر تدریس ناشنوایان افتاد و کارش را با سه پسر ناشنوا آغاز کرد.
تمام آموزش‌های او ناشی از تجربه شخصی‌اش بود او الفبای دستی گویا را بر پایه ویژگی صدا و شکل حرف‌ها ابداع نمود پس از آن باغچه‌بان به شیراز سفر کرد و نخستین کودکستان را در استان فارس تاسیس نمود.
در سال 1312 باغچه‌بان دبستان کر ولال‌ها را در تهران بنیان نهاد از آثار او می‌توان به زندگی کودکانه، گرگ و چوپان، خیام آذری، کتاب اول ابتدایی، رباعیات باغچه‌بان و ... اشاره کرد.
جبار عسگرزاده باغچه‌بان با زندگی بخشیدن به کودکان بسیاری زندگی دنیایی خود را در 4آذر 1345 به پایان رساند.
گزارش از آزاده مرادی
انتهای‌پیام/
