در این بررسی محققان با استفاده از لیزر و بدون آنکه ضربه ای به داوطلبان وارد کنند، درد در آنها را ارزیابی کردند؛ شیوه ای که در آینده می تواند برای نظارت بر آسیب عصبی در سراسر بدن مورد استفاده قرار گیرد.

این امر می تواند روش کمی و عددی برای نظارت بر پیشرفت یا عود یک بیماری ارائه کند.

دکتر "فلاویا مانچینی" از موسسه علوم اعصاب شناختی دانشگاه کالیفرنیا می گوید: بیش از یک قرن است که "تیز حسی" برای لامسه شناخته شده و روزانه در عصب شناسی برای ارزیابی وضعیت اعصاب حسی در بدن آزمایش می شود. اما تا کنون هیچ کس از این شیوه برای بررسی درد استفاده نکرده بود.

آنها در این مطالعه از یک جفت لیزر استفاده کردند تا حس ضعیفی از درد نوک سوزن را به 26 داوطلب سالم که چشمانشان بسته شده بود القا کنند.

در این آزمایش، لیزر به بخش های مختلفی از بدن این افراد تابانده شد بدون آنکه هیچگونه لمسی صورت بگیرد. دانش پژوهان قصد داشتند به این شیوه توانای انسان  در شناسایی محل آسیب دیده بدن -  تیزحسی فضایی – دریابند.

آنها گاهی اوقات از یک لیزر و گاهی دیگر از دو لیزر استفاده کردند و از داوطلبان در مورد میزان و محل درد پرسیدند.

دکتر "جاندومینیکو ایانتی" از پژوهشگران این طرح گفت: این بررسی نشان داد مردم چقدر دقیق می توانند درد در بخش های مختلف بدن را تشخیص دهند.

به گفته وی لامسه  و درد توسط سیستم های حسی مختلفی درک می شوند.

آنها دریافتند پیشانی و نوک انگشتان حساس ترین مناطق بدن نسبت به درد هستند.

این محققان دریافتند این الگوی فضایی در تمامی شرکت کنندگان بسیار ثابت است .

آنها این آزمایش را بر روی بیماری که قدرت لمس نداشت انجام داده و  به نتیجه مشابهی دست یافتند.

این مطالعه نشان می دهد تیزحسی برای درد نیازمند عمل حس کردن  و لامسه نیست.

نتایج این مطالعات در نشریه نورولوژی منتشر شده است.