به گزارش خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران، حتما همه ی فوتبال دوستان عقیده را دارند که دیگو مارادونا تنها ستاره فوتبال جهان است که موفق شد یک تنه تیم ملی کشورش را به قهرمانی جام جهانی برساند.
 
دیگو بازیکنی ریز نقش ولی نابغه و تکنیکی بود که با دیربل‌های ویرانگرش هر دفاعی را اسیر حرکات خودش می کرد، او نه تنها اسطوره مردم آرژانتین، بلکه یک سوپر استار تکرار نشدنی نزد هواداران ایتالیا بود که در جریان بازی‌ها، تصویر او را به اهتراز در می آوردند تا تیم محبوبشان را به پیروزی ترغیب سازند. نابغه ای با یک متر و 65 سانتی متر قد در روزهایی فوتبال بازی می کرد که مدافعان غول پیکر از مهارش عاجز بودند و این هنر ذاتی از 8 سالگی در "نانوس" زادگاهش سرچشمه گرفت.
 
بوکاجینیورز اولین پایگاه قهرمانی او بود، سپس به بارسلونا، ناپ، سویا، اولدویز رفت و سرانجام در بوکا آرام گرفت. اخراجش در مقابل برزیل در جام جهانی 1982 اسپانیا را با قهرمانی در جام 1986 مکزیک جبران کرد.
 
ماجرای گل زنی با دست، دست خدا در برابر پیتر شیلتون و سپس دریبل هفت انگلیسی، دومین قهرمانی طی هشت سال بود و مارادونا این بار یک تنه کشورش را قهرمان جهان کرد.
 
نایب قهرمانی در سال 1990 ایتالیا تبعات زیادی برایش داشت.
 
حذف ایتالیای میزبان در نیمه نهایی، پای مافیا و بنگاه‌های شرط بندی را به زندگی اش باز کرد و کوکایین و بعد بازتاب های مالیاتی و ماشین های فراری و هزاران ماجرای های حاشیه ای او را از ایتالیا فراری داد.
 
آخرین برگ از زندگی ورزشی اش در جام جهانی 94 مقابل نیجریه رقم خوردو داستان دوپینگ و محرومیت مادام العمر که خیلی ها آن را بی ارتباط با درگیری های همیشگی او و رئیس وقت فیفا نمی دانستند، گریبانش را گرفت. مارادونای مربی چه در تیم ملی آرژانتین و چه در ریسین کلاب و چه در امارات هیچگاه مثل مارادونای فوتبالیست موفق نبود.
 
ولی او در سال 2002 میلادی در یک رای گیری اینترنتی از سوی فیفا، مرد قرن 20 لقب گرفت تا یک شماره 10 واقعی در جهان فوتبال الگوی بسیاری از جوانان لقب گیرد البته فقط به لحاظ فنی.
 
انتهای پیام/