به گزارش خبرنگار ادبیات باشگاه خبرنگاران، محمدرضا عبدالملکیان از شاعران معاصر ایرانی است که در سال 1336 در نهاوند دیده به جهان گشود وی شاعری نوگو و نو جوی در عصر انقلاب به شمار می‌رود.

عبدالملکیان ابتدا در قالب چهار پاره پیوسته شعر می‌سرود بیشتر اشعار وی در قالب‌های نوی نیمایی و سپید سروده شده است اغلب شعرهای وی رنگ و بویی عاشقانه با درون مایه اجتماعی دارد که با لحنی ساده و خوش آهنگ، به دور از ابهام بیان شده‌اند.

عبدالملکیان تحصیلات ابتدایی و متوسطه را درنهاوند گذراند و پس از ادامه تحصیل در رشته کشاورزی و اخذ لیسانس در این رشته در سال 57 در موسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی دانشگاه تهران به کار مشغول شد. وی نخستین مجموعه شعرش را در سال 1354منتشر کرد.

عبدالملکیان در طول 20 سال فعالیت شعری‌اش علاوه بر انتشار چندین عنوان مجموعه شعر، مسئولیت‌های گوناگون فرهنگی و ادبی را نیز بر عهده داشت از جمله مسئولیت‌های فرهنگی وی می‌توان به مدیرعاملی دفتر شعر جوان، عضویت در هیئت مدیره انجمن شاعران ایران و همچنین عضویت در شورای عالی خانه هنرمندان اشاره کرد.

عبدالملکیان مجموعه‌های شعری چون" ساده با تو حرف می‌زنم"، " مه در مه"،"ریشه در ابر مهربانی" ،" ردپای روشن باران"،"گل چه پایان قشنگی دارد"،" حالا که آمده‌ای"،" حالا که رفته‌ای"،"آوازهای آبادی"،" پل خواب" را منتشر کرده است.


انتهای‌پیام/ اس