یک «قنوت» عاشقانه
رسالت «قنوت» آن است که دست ما را با دامن دوست پیوند بزند؛ همچنانکه انسان دست‌ها را به سوی خدا بالا می‌برد، زمان بالا بردن خواسته‌ها تا حد طلب کردن جمال حضرت جمیل و رستن از پستی خود خواهی به سوی آسمان خدا خواهی است.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران،وبلاگ
سرباز صفر نوشت: نماز در معنای کلی ابراز نیاز به درگاه خداست و تصویر
قنوت یکی از جذاب‌ترین تصاویر در این عبادت بزرگ و دارای تمام معنای آن
است، آنجا که بنده عاشق، دست نیاز به سوی رب بی‌نیاز بلند می‌کند و او این
دست را از رحمت خویش پر می‌کند.
*تفاوت انسان‌ها با توجه به خواسته‌هایشان
اما برای فهم مقام قنوت باید به بیان یک تقسیم بپردازیم، شاید در یک نگاه کلی بتوان افراد را با توجه به خواسته های آنان به سه گروه زیر تقسیم کرد: اول افرادی که اصلاً سر و کاری با خدای آسمان و زمین ندارند به این معنا که سرشان به تمامه گرم لذات دنیا است و تمام هم و غم و همتشان در رسیدن به همین دنیای فانی خلاصه می‌شود.
دسته دوم کسانی هستند که کمی سر خود را بالاتر آورده‌اند و خدایی قادر ورای این عالم می‌شناسند اما چه شناختی که باز انتهای همتشان رسیدن به همان خواسته‌های دسته اول است و تنها از خداوند به عنوان وسیله‌ای برای رسیدن به همان خواسته‌ها مدد می‌جویند.
اما دسته سوم شناختشان از خدا یک شناخت سطحی نیست بلکه با نزدیک شدن به او، عظمت و زیبایی خدای عزیز چشم آنها را خیره کرده است و به تمام معنا طالب آن یار حقیقی هستند، کسی که رهرو قرب خداوند شود، دنیا با ذلت به او رو می‌کند و چونکه صد آمد نود هم پیش ماست.
*قنوت؛ رستن از پستی خودخواهی
اگرچه خداوند مهربان تمام زیبایی‌ها را برای بنده خود خلق کرده است برای او نمی‌پسندد که جز یار و وصل او را در این مقام طلب کند، در قنوت همچنانکه انسان دست‌ها را به سوی خدا بالا می‌برد، زمان بالا بردن خواسته‌ها تا حد طلب کردن جمال حضرت جمیل و رستن از پستی خود خواهی به سوی آسمان خدا خواهی است؛ رسالت قنوت آن است که دست ما را با دامن دوست پیوند بزند و ما را از آنچه هستیم تا آسمان‌های جمال و جلال الهی بالا ببرد.
*قنوت عاشقانه
اما دنیای عاشق و معشوق دنیای دیگری است که گاهی لذت هم صحبت شدن با دلدار و گفتن ذکر یار چندان آنان را مست می‌کند که خود و خواسته‌های خود فراموش می‌کنند درحالی که او بی‌شک رسیدگی و سرازیر کردن باران نعمات خود را بر چنین یارانی فراموش نمی‌کند.
گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم
چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی
*تفاوت انسان‌ها با توجه به خواسته‌هایشان
اما برای فهم مقام قنوت باید به بیان یک تقسیم بپردازیم، شاید در یک نگاه کلی بتوان افراد را با توجه به خواسته های آنان به سه گروه زیر تقسیم کرد: اول افرادی که اصلاً سر و کاری با خدای آسمان و زمین ندارند به این معنا که سرشان به تمامه گرم لذات دنیا است و تمام هم و غم و همتشان در رسیدن به همین دنیای فانی خلاصه می‌شود.
دسته دوم کسانی هستند که کمی سر خود را بالاتر آورده‌اند و خدایی قادر ورای این عالم می‌شناسند اما چه شناختی که باز انتهای همتشان رسیدن به همان خواسته‌های دسته اول است و تنها از خداوند به عنوان وسیله‌ای برای رسیدن به همان خواسته‌ها مدد می‌جویند.
اما دسته سوم شناختشان از خدا یک شناخت سطحی نیست بلکه با نزدیک شدن به او، عظمت و زیبایی خدای عزیز چشم آنها را خیره کرده است و به تمام معنا طالب آن یار حقیقی هستند، کسی که رهرو قرب خداوند شود، دنیا با ذلت به او رو می‌کند و چونکه صد آمد نود هم پیش ماست.
*قنوت؛ رستن از پستی خودخواهی
اگرچه خداوند مهربان تمام زیبایی‌ها را برای بنده خود خلق کرده است برای او نمی‌پسندد که جز یار و وصل او را در این مقام طلب کند، در قنوت همچنانکه انسان دست‌ها را به سوی خدا بالا می‌برد، زمان بالا بردن خواسته‌ها تا حد طلب کردن جمال حضرت جمیل و رستن از پستی خود خواهی به سوی آسمان خدا خواهی است؛ رسالت قنوت آن است که دست ما را با دامن دوست پیوند بزند و ما را از آنچه هستیم تا آسمان‌های جمال و جلال الهی بالا ببرد.
*قنوت عاشقانه
اما دنیای عاشق و معشوق دنیای دیگری است که گاهی لذت هم صحبت شدن با دلدار و گفتن ذکر یار چندان آنان را مست می‌کند که خود و خواسته‌های خود فراموش می‌کنند درحالی که او بی‌شک رسیدگی و سرازیر کردن باران نعمات خود را بر چنین یارانی فراموش نمی‌کند.
گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم
چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی
