به گزارش
خبرنگار حوادث باشگاه خبرنگاران، فرزانه اقبال 3 روز پیش مقابل دادگاه عالی شهر لاهور به انتظار باز شدن درهای دادگاه ایستاده بود که حدود 12 مرد او را احاطه و شروع به پرتاب تکه های آجر به سمتش کردند.
به گفته پلیس، پدر این زن، دو برادر و نامزد سابقش جزو مهاجمان بودند. فرزانه که از ناحیه سر به شدت آسیب دیده بود، در بیمارستان درگذشت اما همسرش توانست بگریزد.
تمام مظنونان این حمله، به جز پدر فرزانه، متواری شدند. پدر وی، قتل دخترش را تایید کرد و گفت که هدف آنها، دفاع از شرف و آبروی خود بوده است.
نزد بسیاری از خانواده های پاکستانی این فرهنگ مرسوم است که ازدواج خودخواسته یک زن با مردی غیر از آن که مورد نظر خانواده است، شرافت خانوادگی را خدشه دار می کند.
فرزانه اقبال، پیشتر با پسرخاله خود نامزد شده بود اما با مرد دیگری ازدواج کرده بود. خانواده او، علیه شوهرش به جرم "آدم ربایی" شکایت کردند اما فرزانه به دادگاه عالی لاهور مراجعه کرده بود تا توضیح دهد او به خواسته خود با این مرد ازدواج کرده و آدم ربایی در کار نبوده است.
**پلیس شاهد سنگسار زن جوان بوده است 3 روز پس از سنگسار یک زن پاکستانی به دست اعضای خانواده اش در مقابل ساختمان دادگاه عالی شهر لاهور، انتشار خبری مبنی بر حضور نیروی پلیس در صحنه قتل و تماشای رویداد، ابعاد جدیدی به این حادثه افزود.
به گزارش رویترز، نواز شریف نخست وزیر پاکستان از مقامات مربوطه خواسته تا درباره حضور منفعلانه پلیس در محل حادثه تحقیق کنند.
به گفته شوهر این زن، پلیس در تمام 15 دقیقه ای که فرزانه زیر رگبار سنگ و آجر قرار داشت، نظاره گر ماجرا بود و هیچ اقدامی نکرد.
محمد اقبال در تماس تلفنی با رویترز گفت: "من به آنها التماس کردم که کمک کنند، اما آنها گفتند این وظیفه آنها نیست."
در بسیاری از مناطق پاکستان، مرسوم است که زن با مرد مورد تایید خانواده خود ازدواج کند. امتناع زن از این عرف، به منزله امضای حکم سنگسار اوست.
دفتر رسانه ای نواز شریف اعلام کرد نخست وزیر پاکستان در بیانیه ای این "قتل بی رحمانه" را محکوم کرده و خواستار مجازات عاملان این جنایت در چارچوب قانون شده است.
قتل های ناموسی در پاکستان سالانه به صدها مورد می رسد و بسیاری از آنها گزارش نمی شود
در تصاویر همسر و مادر همسر و وکیل این زن که مکان قتل و همچنین مدارک ازدواج قانونی او را نشان می دهد می بینید.
انتهای پیام/
واقعا آدم تاسف میخوره که هنوز تو برخی از کشورها انسانها از داشتن حقوق اولیه خودشون محرومن. واقعا من خوشحالم که من تو همچین کشوری نیستم و تو کشور من از 6 هزار سال پیش هر انسان از آزادی های خودش برخورداره. واقعا درود بر ایران.