به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران، پایگاه تحلیلی "گلوبال ریسرچ" در مقاله‌ای به قلم «استفن گوانز» می‌نویسد: عبدالفتاح السیسی، رئیس سابق ارتش مصر که در سال 2013، طی کودتایی محمد مرسی، رئیس‌جمهور منتخب و قانونی این کشور را سرنگون کرد، تقریبا مطمئن است که در انتخابات ریاست‌جمهوری مصر با اکثریت آراء به پیروزی می رسد. با این همه، پیروزی سیسی در انتخابات مصر به خاطر موج بزرگ حمایت‌های مردمی نخواهد بود. در واقع، موسسه "پیو" در ماه آوریل طی یک نظرسنجی اعلام کرد که تنها اکثریت ناچیزی از مردم مصر از سیسی حمایت می‌کنند.
*** پیروزی سیسی در انتخابات، هیچ مشروعیتی به دیکتاتوری وی نمی‌بخشد
به عبارتی، پیروزی سیسی از آن جهت خواهد بود که وی اخوان المسلمین، مخالفان اصلی خود را از شرکت در انتخابات محروم کرده است و علاوه براین، حامیان مرسی انتخابات را تحریم کرده‌اند و اصرار دارند که کشور مصر در حال حاضر دارای رئیس‌جمهور قانونی و مشروع است و بااینکه مرسی به طور غیرقانونی در زندان‌های رژیم زندانی شده است، طرفداران وی، او را رئیس‌جمهور خود می‌دانند. بنابراین، در نتیجه سرکوب بی‌رحمانه شمار زیادی از مخالفان و خودداری حامیان مرسی از رفتن به پای صندوق‌های رای، پیروزی سیسی تقریبا قطعی است. اما باید توجه داشت که این پیروزی، هیچ مشروعیتی به دیکتاتور مصر نمی‌بخشد.
دولت نظامی مصر، به رهبری عبدالفتاح السیسی، هزاران تن از تظاهرکنندگانی را که در اعتراض به کودتا به خیابان‌ها ریختند، قتل عام کرده است. وی همچنین ده‌ها هزار نفر از دیگر حامیان مرسی را زندانی، برپایی تظاهرات را ممنوع و مخالفان را با زندانی کردن روزنامه‌نگارانی که مخالف خود را از کودتای نظامی وی ابراز کرده بودند، مایوس و دلسرد کرده است.
*** نیروهای امنیتی مصر برای سرکوب معترضان هیچ محدودیتی نداشتند
اگر فراموش کرده‌اید که سیسی چگونه به مدل دیکتاتور مستبد و خودکامه‌ای که دولت‌ها و رسانه‌های غربی از آن بیزار هستند، تبدیل شد، به حوادثی که در تابستان گذشته اتفاق افتاد، فکر کنید. «کریم فهیم» و «مای الشیخ»، یکی از کشتارهای جمعی مردم مصر را که به رهبری سیسی صورت گرفت، اینگونه توصیف کردند: «مقامات مصر، در اوایل روز شنبه حمله وحشیانه‌ای را علیه معترضان اسلامی به راه انداختند که به کشته شدن دست کم 72 نفر انجامید. این اتفاق دومین قتل عام تظاهرکنندگان در سه هفته اخیر و مرگبارترین حمله سرویس‌های امنیتی از اوایل سال 2011 و از زمان شروع قیام مصر به شمار می‌رود. روش‌هایی که سرویس‌های امنیتی مصر برای قتل عام مردم این کشور ــ بسیاری از آن‌ها با شلیک گلوله به سر و یا سینه کشته شدند ــ استفاده می‌کنند نشان می‌دهد که آن‌ها هیچگونه محدودیتی در حمله به معترضان ندارند.»
*** کمرنگ جلوه دادن اقدامات وحشیانه سیسی توسط رسانه‌های غربی
در حمله روز شنبه، در حالیکه معترضان به سمت پلی بر روی رود نیل گام برمی‌داشتند، مردم غیرنظامی به افسران پلیس ضدشورش پیوستند و آن‌ها را به گلوله بستند. تا نزدیکی صبح، شمار زیاد افراد مجروح، پزشکان حاضر در بیمارستان صحرایی نزدیک محل این درگیری را از توان انداخت.
کافی بود که معمر قذافی، به سرکوب وحشیانه‌ای در این مقیاس دست بزند تا زنگ خطر‌ها از یک قتل‌عام قریب الوقوع و درخواست برای مداخله انسان‌دوستانه به صدا درآید. اما وقتی این اتفاق رخ داد، خبر این قتل عام به دست سیسی، تنها در صفحات آخر برخی از روزنامه‌ها عنوان شد و این ماجرا روز بعد فراموش شد.
در ماه اکتبر، در حالیکه حامیان محمد مرسی، رئیس‌جمهور معزول مصر برای بازگرداندن وی اقدام به راهپیمایی کرده بودند، درگیری بین معترضان و نیروهای امنیتی، دست کم 51 کشته و بیش از 246 زخمی برجای گذاشت. فعالان اخوان المسلمین گفتند که پلیس برای سرکوب حامیان مرسی از مهمات جنگی استفاده کرد. تا پایان ماه اکتبر، نزدیک به 1000 تن از هواداران محمد مرسی به دست نیروهای امنیتی کشته و 6000 نفر نیز روانه زندان شدند.
*** کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل، حکم وقیحانه دادگاه مصری را محکوم کرد
متاسفانه سرکوب مردم مصر به شلیک گلوله‌های جنگی به جمجمه طرفداران رئیس‌جمهور معزول مصر محدود نشد. در ماه مارس، یک دادگاه مصری، صدها تن از طرفداران محمد مرسی را به خاطر کشته شدن یک مامور پلیس در تظاهرات، گناهکار شناخته و به مرگ محکوم کرد. این حکم آن چنان وقیحانه و سیاسی بود که «ناوی پیلای»، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد آن را محکوم کرد. «پیلای»، صدور این حکم را نشان دهنده پایمال شدن روزافزون عدالت در مصر و نقض آشکار حقوق بشر دانست. این سرکوب آشکار هواداران مرسی، توسط برخی از رسانه‌های غربی گزارش شد اما هرگز به عنوان یک کار خشونت‌آمیز و ظالمانه، مورد نکوهش قرار نگرفت و به سرعت ، به دست فراموشی سپرده شد.
*** برخورد شدید سیسی با روزنامه‌نگاران
علاوه براین، دولت نظامی مصر با روزنامه‌نگارانی که در برخورد با اخوان المسلمین از خطوط رژیم تبعیت نکردند، به شدت برخورد کرده است. برای مثال، 20 خبرنگار و کارمند دفتر شبکه تلویزیونی الجزیره به اتهام دست داشتن در اقدامات تروریستی محکوم شدند. اگر یکی از دولت‌هایی که جزو متحدان واشنگتن به شمار نمی‌رود، خبرنگاران را به خاطر گزارش حقایق زندانی کند، مقامات و رسانه‌های غربی آن را به شدت محکوم می‌کنند. اما وقتی این اقدام توسط حاکمان نظامی مصر صورت گرفت، آن‌ها بی‌سر و صدا از کنار آن گذشتند و آن را نادیده گرفتند.
*** استانداردهای دوگانه مقامات و رسانه‌های غربی
سوال اینجاست که مقامات و رسانه‌های غربی برای این استانداردهای دوگانه آشکار خود چه توضیحی دارند؟
همانطور که «آدام انتوس»، خبرنگار روزنامه «وال استریت ژورنال» توضیح می‌دهد، «واشنگتن از مدت‌ها پیش روابط نظامی خود را با قاهره حفظ کرده است. از سال 1948 تاکنون، در کنار برگزاری مانورهای نظامی سالانه و مبادله گسترده افسران نظامی، 40 میلیارد دلار کمک نظامی به ارتش مصر اعطا کرده است که گفته می‌شود مصر ــ یا به طور واضح‌تر، ارتش این کشور ــ در ازای این کمک‌ها، خواسته‌های واشنگتن را انجام می‌دهد. این درحالی است که کشورهایی چون سوریه، کره شمالی، ونزوئلا و زیمباوه، زیر سلطه آمریکا نرفتند و استقلال خود را حفظ کردند. نکته جالب توجه این است که اگر رهبران این کشورها دست به اقدامات مشابه علیه مخالفان خود بزنند، به شدت از سوی دولت‌های غربی محکوم می‌شوند.
*** مالیات دهندگان آمریکایی پول گلوله‌های سربازان سیسی را پرداخت می‌کنند
جدا از نقش زیربنایی مصر به عنوان عامل نفوذ آمریکا در جهان عرب، برنامه کمک نظامی واشنتن به این کشور، برای پیمانکاران نظامی آمریکا یک منبع سود هنگفت به شمار می‌رود. مالیات‌دهندگان آمریکایی هر سال بیش از 1.3 میلیارد دلار به ارتش مصر پرداخت می‌کنند تا سفارش‌های بزرگ اسلحه و تجهیزات را از آن سازندگان تسلیحات آمریکایی کنند. به بیان واقعی‌تر، پول گلوله‌هایی که سربازان مصری برای قتل عام حامیان محمد مرسی استفاده می‌کنند، از جیب مالیات‌دهندگان آمریکایی پرداخت شده است.
حقیقت این است که علاوه بر ارزشی که قاهره به عنوان یکی از متحدان آمریکا دارد، پنتاگون برای دسترسی به قلمروی مصر، اختیار تام دارد.
*** جنگنده‌های آمریکایی برای پرواز بر فراز آسمان مصر به هیچ مجوزی احتیاج ندارند
جنگنده‌های آمریکایی برای عبور از خاک بسیاری از کشورها از جمله اغلب متحدان نزدیک آمریکا باید از یک هفته قبل اطلاع دهند. اما این موضوع در مورد مصر صادق نیست و جنگنده‌های آمریکایی برای پرواز بر فراز آسمان مصر به هیچ مجوزی احتیاج ندارند. علاوه براین، کشتی‌های جنگی آمریکایی نیز می‌توانند در مواقع بحران، حتی وقتی که تعداد بسیاری از نفت‌کش‌ها در این کانال در حال تردد هستند، از کانال سوئز عبور کنند.
در نتیجه، اقدامات وحشیانه سیسی برای دستیابی به قدرت، از سوی دولت‌های غربی قابل تحمل است و روش‌های غیردموکراتیک و نامشروع وی، از سوی رسانه‌های غربی تقریبا نادیده گرفته می‌شود. چرا که غرب برای حفظ مصر به عنوان نماینده‌ای قابل اعتماد برای نفوذ آمریکا در جهان عرب، و ارائه خدمات ارزشمند به ارتش آمریکا، روی وی حساب می‌کند. اما هدف از گفتن این مسائل این نیست که مرسی چنین خدمات ارزشمندی را به آمریکا ارائه نمی‌کرد. واقعیت این است که سلطه آمریکا، فضای تصمیم‌گیری را برای مرسی نیز محدود ساخته بود اما در مورد این مسئله که آیا وی به اندازه سیسی که در دانشکده جنگ ارتش آمریکا تعلیم دیده و ارتباط گسترده‌ای با ارتش آمریکا داشت، قابل اطمینان بود، تردید وجود دارد. بنابراین، سیساتمداران و رسانه‌های غربی به جای محکوم کردن سیسی، انرژی مدافعان عدالت اجتماعی را علیه کشورهایی بسیج می‌کنند که رهبرانشان دیکتاتوری بین المللی آمریکا را نپذیرفته و از اراده خدمات ارزشمند به پنتاگون خودداری کرده‌اند.
*** رسانه‌های غربی از اهریمن جلوه دادن سیسی خودداری می‌کنند
رسانه‌های غربی در حالی که به آرامی و با طمانینه، بی‌حرمتی سیسی علیه آرمان‌های لیبرال دموکرات‌ها را مستند می‌کنند، از اهریمن جلوه دادن وی، یعنی همان کاری که با رهبران دولت‌هایی که مانند یک نماینده مطیع و رام قدرت آمریکا عمل نکرده‌اند، انجام می‌دهند، خودداری می‌کنند. اقدامات وحشیانه سیسی ــ اعم از نقض دموکراسی، کشتار معترضان، اعدام مخالفان سیاسی و زندانی کردن روزنامه نگاران ـــ سیاست خارجی آمریکا و رسانه‌های غربی حامی وی را بیش از پیش افشا می‌کند.
انتهای پیام/
