به گزارش خبرنگار حوادث باشگاه خبرنگاران، دكتر مره صدق با بيان اينكه آموزش را بايد از دبستان‌ها شروع كنيم، ادامه داد: مضرات سيگار، مواد الكلي و حتي غذاهاي ناسالم بايد در تمامي مقاطع تحصيلي به دانش‌آموزان، آموزش داده شود. در مورد دخانيات بايد از سال‌هاي اول محصلان آموزش ببينند. چون دروازه ورود به موادمخدر سيگار و در برخي موارد مشروبات الكلي است. مهم‌ترين اقدام مدارس در زمينه مبارزه با موادمخدر شناسايي افراد پرخطر (يعني افرادي در خانواده‌هاي با دعوا و تنش زياد، كساني كه اعتياد به موادمخدر در خانواده‌شان وجود دارد، كودكان طلاق هستند و...) است. اين دانش‌آموزان بايد در مدرسه مورد مراقبت بيشتري قرار گيرند.
 
وي با انتقاد از تصاويري كه در سازمان صدا و سيما از افراد معتاد نشان مي‌دهد، بيان كرد: در برخي برنامه‌هاي تلويزيوني معتادان طوري به تصوير كشيده مي‌شوند كه تبليغي براي اعتياد است. متاسفانه گاهي مي‌بينيم معتادان افراد موفقي در تجارت هستند و از شرايط خوب رفاه برخورداند و اعتياد آنها چندان روي كاركردشان اثر نگذاشته. اين تصويري منفي از يك معتاد است. مشكل ديگر اين است كه گاهي در برنامه‌ها به ويژه فيلم و سريال‌ها مي‌بينيم يك آدم معتاد بعد از يكي دو هفته تلاش مي‌تواند ترك كند. اين جوان را تحريك مي‌كند كه لذت موادمخدر را امتحان كرده و طي دو هفته از شر اعتياد خلاص شود. در صورتي كه در واقعيت كسي كه آلوده مي‌شود شانس تركش زير 10 درصد است و هر جاي دنيا كه آمار ترك اعتياد طولاني مدت بالاي 8-9 درصد داده‌اند آمار اشتباهي است.
 
مره صدق تصريح كرد: به عنوان مثال شانس ترك هروئين 1 تا 2 درصد است، آنهم با استفاده مادام‌العمر از داروي متادون. هر چه اين آلودگي به انواع پيچيده و خطرناك‌تر (مواد صنعتي، محرك‌ها، و روانگردان‌ها) باشد، شانس توانايي ترك كمتر مي‌شود. بنابراين ترك راه حل نيست. جامعه سالم نبايد به ترك اعتياد فكر كند و بايد از گرايش افراد سالم پيشگيري شود. نبايد اين فكر باطل وجود داشته باشد كه فرد مي‌تواند آلوده موادمخدر شود و بعد ترك كند بلكه هميشه بايد تاكيد روي سخت بودن ترك موادمخدر باشد.
 
عضو كميسيون بهداشت و درمان مجلس بيان داشت: اطلاع‌رساني در حامر مبارزه با مواد مخدر ممكن است مانند يك تيغ دولبه عمل كند، اگر آگاهي‌بخشي در حوزه موادمخدر به صورت غيرعلمي صورت بگيرد، باعث افزايش كنجكاوي و اشتياق استفاده نوجوانان و جوانان از اين مواد مي‌شود، پس به هيچ وجه نبايد روي اثرات كوتاه مدت و لذت‌آور موادمخدر در مقابل جوانان تاكيد كرد، بلكه بايد به ضررها و عوارض طولاني مدت آن تاكيد داشت.
 
دكتر مره صدق با بيان اينكه باور فرآيند كاهش آسيب‌ها مشكل است، افزود: در خيلي از كشورهاي دنيا خانه‌ها امني كه فرد معتاد در محل بهداشتي با سرنگ استريل و قاشق تميز هروئين خود را حل و تزريق كند توصيه مي‌شود. اين بهتر راه است تا فرد معتاد به خيابان نرود و پس از دست و پا كردن كراك، يك سرنگ از سطل زباله پيدا كند و در شرايطي كاملا آلوده تزريق موادمخدر را انجام دهد. چون هرچقدر استريل‌تر باشد، شانس درگيري‌هاي عفوني و اندوكارديت قلبي در كل كشور كمتر مي‌شود و مدت زمان زنده‌ مانده معتادان و در برخي شرايط حل مشكلات خانواده توسط آنها بيشتر مي‌شود. در گذشته موجي براي پيشگيري از ايدز و خطرات اعتياد راه افتاد و طي آن دستگاه‌هايي اقدام به فروش سرنگ كردند اما پس از گذشت مدتي به دليل وجود مشكلات زياد اين دستگاهها برچيده شدند. همچنين چند خانه پاك هم در جنوب تهران تاسيس شد كه متاسفانه آنها هم بامشكلاتي روبرو شدند. وجود چنين مواردي مي‌توانند به كاهش آسيب‌هاي اجتماع كمك كنند. منتهي بايد در نظر گرفت كه به هيچ وجه نبايد جنبه تبليغاتي داشته باشد و نباد در مناطق سالم شهر كه اعتياد كمتر‌ است از آنها استفاده شود.
 
وي بر پيشگيري تاكيد كرد و گفت: از نظر علمي ثابت شده كه اگر يك نفر در مجلس استفاده از موادمخدر شركت كند حتي در صورت عدم مصرف، 50 درصد احتمال دارد، به اعتياد روي آورد. ميزان آلودگي در اين وادي بسيار بالاست. اعتياد يك بيماري است كه وقتي فردي به آن مبتلا شد براي تمام عمر با آن درگير خواهد بود. ممكن است ظاهرا مصرف موادمخدر را كنار بگذارد اما از نظر علمي چيزي به نام ترك موادمخدر وجود ندارد. در واقع بايد طوري برنامه‌ريزي كرد كه فرد معتاد ديگر به سوي مصرف موادمخدر نرود. وسوسه استفاده از مواد مخدر در بسياري از افرادي كه ترك كرده‌اند شايد تا آخر عمر وجود داشته باشد.
 
مره صدق در پايان يادآور شد: بر فرض محال تمام معتادان ايران تصميم بگيرند كه اعتياد را كنار بگذارند، نه داروهاي ترك اعتياد و نه تعداد تخت لازم را داريم. ضمن اينكه امكان بكارگيري اين افراد را بعد از ترك اعتياد هم نداريم. اگر كسي را ترك دهيم و بعد دوباره به همان شرايطي كه قبلا بوده بازگردد يعني هيچ كاري انجام نداده‌ايم. استرس‌هاي شغلي، عدم ثبات شغلي، استرس‌هاي خانوادگي، عدم ثبات روان و... اعتياد كنترل نمي‌شود.

انتهای پیام/