به گزارش خبرنگار اقتصادی باشگاه خبرنگاران؛اگراز چالوس، تقریبا ۵۰ کیلومتر به سمت شرق بروید،با از گذر از نوشهر و پارک جنگلی سی سنگان به شهری به نام رویان ،که نام قدیم آن علمده بود می رسید.

آبشار آب پری با تمام زیبایی هایش و مناظر دل انگیزی که برای گردشگران داشت در حال حاضر آبی در آن وجود ندارد و خشک شده است.

 این شهر به دلیل بازار فصلی بزرگش همیشه شلوغ است،فضای بازار، شبیه فضای بازارچه های آستارا است و به قول معروف از شیر مرغ تا جان آدمیزاد در آن پیدا می شود.


 اما در سمت مقابل بازار پارچه نوشته کوچکی روی میله نصب شده است که روی آن نوشته است: "آب پری رویان”.
 
آبشار آب پری در ارتفاعات قرار دارد و جاده به سمت جنگل می رود،جنگلی که جاده از میان آن می گذرد بسیار دلچسب و جذاب است.

 درختان با فاصله نه چندان زیاد از یکدیگر رشد کرده اند و بیشتر مناطق بکر و دست نخورده می نماید.

 انتهای این جاده جنگلی-کوهستانی به کجور ختم می شود،که از طریق کجور نیز دسترسی به "کندلوس”، "دوآب” و "مرزن آباد” و … فراهم است.

 در طول مسیر همچنین یک خروجی برای اتصال به یوش ،زادگاه نیما یوشیج و "بلده وجود دارد، اما پیش از اینها پارک جنگلی رویان و آبشار آب پری قرار گرفته اند.

جاده آب پری هم عرض جاده چالوس است، اما اطراف جاده آنقدر فضای صاف و باز برای اطراق کردن وجود دارد، که هر گردشگری به راحتی می توانند گوشه دنجی برای خود پیدا کنند.

 
در طول مسیر ابتدا به پارک جنگلی رویان می رسید،که این پارک، فاصله زیادی از شهر رویان ندارد، تقریبا از تمامی امکانات بهداشتی اولیه از قبیل آب آشامیدنی و سرویس های بهداشتی برخوردار است و آلاچیق هایی برای استراحت تدارک دیده شده است و وسایل بازی برای کودکان نیز وجود دارد.

 امنیت پارک نیز توسط واحد نیروی انتظامی مستقر در پارک برقرار است و اگر بتوانید شب های سرد جنگل را تحمل کنید محل مناسبی برای اقامت چند روزه است.
 
در ادامه جاده، از پارک که بگذریدو حدود ۵ کیلومتر بالاتر بروید، به آبشار آب پری می رسید،این آبشار درست در کناره جاده قرار گرفته است.

البته آنچه که آبشار آب پری نامیده اند شباهت چندانی به آبشار ندارد،بخشی از سنگهای کوه در اثر رانش زمین در شیب تند کوه جمع شده است و آب بسیار اندکی از لابلای این سنگ ها جاری است.

 با این حال گردشگران زیادی در ایام تعطیل و تعطیلات آخر هفته به این مکان می آیند، به طوریکه کناره جاده مملو از ماشین و گردشگر می شود،در حقیقت این آبشار بهانه ای برای لذت بردن از هوای کوهستان و مناظر زیبای این منطقه است.
 
 
جاده را ادامه دهید و از آبشار آب پری بالاتر بروید،هر چه در طول جاده بالاتر روید، مناظر زیباتر، هوا خنک تر و از تعداد ماشین های جاده کمتر می شودو هر چه از شهرک ها نیز بالاتر روید. مناظر بکر بیشتر می شوند.

 
 شاید اگر چند دقیقه با دقت گوش دهید، صدای واقعی جنگل را بتوانید بشنوید،چهچه پرندگان، صدای دارکوب و گله ای که در دشت های دورتر مشغول چرا هستند.

  اختلاف درجه حرارت این منطقه با هوای شهر رویان تقریبا ۱۰ درجه سانتیگراد است.

پوشش گیاهی نیز در این منطقه جالب توجه است،درختان جنگلی در مناطق کم ارتفاع تر و درختان کاج در نقاط مرتفع، نمایش متفاوتی را از چهره جاده به نمایش می گذارند.

در فصل بهار، در نقاط مرتفع به دلیل برودت هوا، درختان نسبت به ابتدای جاده کمتر سبز شده اند، اما با این حال از زیبایی های جنگل در فصل بهار کم نشده است.

انتهای پیام/