به گزارش خبرنگار  سیاست خارجی باشگاه خبرنگاران؛ "سید داوود صالحی" سفیر سابق ایران در اسپانیا و کوبا، مدیر سابق آمریکایی لاتین وزارت خارجه طی یادداشتی به بررسی وضعیت اقدام جمهوری‌خواهان برای دادن اختیار به کنگره برای تصمیم‌گیری در مورد توافق با ایران، بر سر مذاکرات هسته‌ای پرداخت.

متن این یادداشت به شرح ذیل است:

مشاهده می‌کنیم که مذاکرات هسته‌ای بین جمهوری‌ اسلامی‌ ایران و 1+5 در کنگره آمریکایی شکاف ایجاد کرده است.

در همین راستا همانطور که خبرگزاری‌های دنیا این خبر را منعکس کرده‌اند، سناتور "باب منندز" رئیس کمیته روابط‌ خارجی آمریکا که سابقه طولانی‌ای در حمایت از رژیم صهیونیستی داشته از جمله دموکرات‌های حامی تقابل با ایران است.

اقدامی که تعجب بسیاری را در کنگره آمریکا برانگیخت این بود که لایحه‌ همکاری‌های راهبردی آمریکا و اسرائیل را از بیم تضعیف مذاکرات هسته‌ای از دستور کار خارج کرد.

به خاطر دارم این خبر را نشریه‌ فارین پالیسی روز سه شنبه گذشته منتشر کرده و سناتور باب مندز این اقدام را زمانی انجام داد که اطلاع یافته بود سناتور باب کراکر قصد دارد بین تصویب این لایحه یک متممی را به آن بیافزاید که دولت باراک اوباما را ملزم می‌کند در مورد توافق هسته‌ای نهایی با ایران با کنگره رایزنی کرده و نظرات نمایندگان را جویا شود.

این متمم همچنین به نمایندگان اجازه می‌دهد تا از ناظر نمایندگان دولت بخواهد برای ادای توضیحات در مورد توافق در جلسات به استماع حضور یابند. 

سناتور کراکر در این مورد گفته است؛ کنگره از همان ابتدای این موضوع، کنار گذاشته شده است و فکر نمی‌کنم موضوعی مهم‌تر از مذاکره با ایران برای رژیم صهیونیستی وجود داشته باشد و امیدوارم که بسیاری از دموکرات‌ها موافق باشند که ما دست‌کم باید فرصت ارزیابی توافق نهایی را بعد از مذاکرات انجام شده داشته باشیم.

این متمم از سوی کمیته‌ی امور عمومی آمریکا و رژیم صهیونیستی تحت عنوان آیپک که اصلی‌ترین لابی آمریکا به شمار می‌‌رود مورد حمایت قرار گرفته است با این وجود واکنش‌ها و تحرکاتی که در کنگره آمریکا و سنای این کشور در هر رده‌ای انجام می‌شود نشان می‌دهد که  آمریکایی‌ها در بسیاری از زمان‌های مختلف از جمله امروز پشت توافق‌ها را خالی می‌کنند و همواره فرصت‌ها را از دست می‌دهند.

برای اثبات این مطلب باید به اظهار نظر "جان کری" توجه کنیم که وی تاکید داشتکه اگر در طول سال‌های 2003 تا 2005 توافق با ایران در این سال‌ها صورت می‌گرفت هزینه کمتری پرداخت می‌شد و ایران غنی سازی 20 درصد به دست نمی‌آورد زیرا امروز ایران در پیشرفت‌های تکنولوژی در زمینه‌های مختلف صنعت هسته‌ای نزدیک به 19 هزار سانتریفیوژ دارد.

به نظر من اگر غربی‌ها بخواهند سرنوشت مذاکرات را در شش ماهه اول با اصرار و پافشاری‌های واهی بیش از حد چانه‌زنی و گزافه‌گویی نمایند روند مذاکرات هسته‌ای ما دچار رکورد و التهاب می‌شود و این به ضرر خود آنها تمام می‌شود.

هر چند نباید خوش‌بینی را از دست داد و تناقضات در سیاست‌های اعلامی و اعمالی آمریکا را نیز نباید نادیده گرفت چرا که اجماع داخلی در مذاکرات با ایران در بحث 1+5 وجود دارد.

این نکته را نیز باید مورد توجه قرار داد که اقدام جمهوری‌خواهان ناظر بر رقابت‌های انتخابی آمریکا در رابطه با دموکرات‌ها و دقیقا بحث سیاست‌خارجی در آمریکا تقریبا به صورت اجماع عمل می‌شود و نظر وزارت خارجه آمریکا و کمیته‌ سیاست‌خارجی در کنگره و سنا حائز اهمیت است.

انتهای پیام/