به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، بازهم مستطیل سبز چشم‌ میلیون‌ها نفر را در سراسر دنیا به سوی خود معطوف کرده و علاقه مندان به فوتبال در انتظار جادوی توپ گرد در سرزمین قهوه و کشور صادرکننده فوتبالیست هستند.

بیستمین دوره جام جهانی فوتبال از 12 ژوئن 2014 (22 خرداد 93) در برزیل آغاز خواهد شد و 32 تیم راه یافته به این تورنمنت بسیار مهم، برگی دیگر از تاریخ پرماجرا و پرهیجان فوتبال را خواهند نوشت.

 بوسنی و هرزگوین (Bosnia and Herzegovina)

سرمربی: سافت سوسیچ

ستاره: ادین ژکو

کاپیتان: امیر سپاهیچ

رده بندی فیفا: 21

حضور در جام جهانی: تاکنون حضور نداشته

بهترین عنوان: -

بیشترین بازی ملی: زویزدان میسیمویچ (80 بازی)

بهترین گلزن ملی: ادین ژکو (33 گل)

شعار تیم در جام جهانی: اژدها در قلب، اژدها در زمین

همگروه‌های بوسنی در جام جهانی برزیل: آرژانتین، ایران و نیجریه در گروه F

آشنایی کلی با کشور بوسنی و هرزگوین
به گزارش مشرق، پس از پایان جنگ جهانی دوم و ایجاد جمهوری سوسیالیستی یوگسلاوی، بوسنی با نام جمهوری سوسیالیستی بوسنی و هرزگوین یکی از جمهوری‌های یوگسلاوی سوسیالیستی بود. پس از فروپاشی یوگسلاوی، جمهوری بوسنی و هرزگوین، در پی همه‌پرسی استقلالی که انجام‌ گرفت در سال ۱۹۹۲، اعلام موجودیت کرد. این اتفاق، آغازگر جنگ‌های بوسنی بود. همه‌پرسی استقلال، توسط صرب‌های بوسنی تحریم شده بود و با مشارکت ۶۷٪ مردم، ۹۸٪ رأی‌دهندگان به استقلال بوسنی و هرزگوین رأی دادند.

صربهای بوسنی، که از جانب صربستان و مونته‌نگروی همسایه حمایت می‌شدند، جمهوری صرب بوسنی را تشکیل داده و به قصد تجزیه جمهوری در طول خطوط قومیتی و پیوند دادن نواحی صرب‌نشین برای تشکیل «صربستان بزرگ»، به مقاومت مسلحانه پرداختند. همچنین کرواتهای بوسنی با حمایت کرواسی، جمهوری کروات بوسنی و هرزگوین را تشکیل دادند.

در مارس ۱۹۹۴، در پی موافقت‌نامه واشینگتن، جمهوری کروات بوسنی و هرزگوین و جمهوری بوسنی و هرزگوین با هم ادغام شده و فدراسیون بوسنی و هرزگوین را ایجاد کردند. بر طبق این موافقت‌نامه، بوسنیایی‌ها و کروات‌ها تعداد دسته‌های رزمنده را در بوسنی و هرزگوین از سه به دو تقلیل دادند.

در ۲۱ نوامبر ۱۹۹۵ گروه‌های درگیر جنگ، موافقت‌نامهٔ صلح دیتون را امضا کردند که جنگ سه ساله داخلی بین قومیتی را متوقف کرد (توافقنامه نهایی در ۱۴ دسامبر ۱۹۹۵ در پاریس امضا شد). توافق صلح دیتون مرزهای بین‌المللی بوسنی و هرزگوین را ابقا کرد و یک دولت مشترک چند قومیتی دموکراتیک ایجاد کرد که با در دست داشتن هدایت سیاست خارجی، روابط دیپلماتیک و امور مالی تقویت می‌شد.

همچنین لایه دومی از حکومت، تشکیل شد. از دو بخش تقریباً مساوی از لحاظ اندازه، درنظر گرفته شد: فدراسیون بوسنیایی/کروات بوسنی و هرزگوین و جمهوری صربی بوسنی تحت رهبری صرب‌ها (RS). دولت‌های فدراسیون و RS با امکان نظارت بر اکثر فعالیت‌های دولت تقویت شدند. همچنین دفتر نمایندگان بلندپایه (OHR) برای نظارت بر اجرای جنبه‌های مدنی موافقتنامه تأسیس شد.

در سال ۱۹۹۵-۱۹۹۶، یک نیروی ۶۰٫۰۰۰ نفری حافظ صلح به رهبری ناتو (IFOR) برای اعمالِ نظارت بر اجرای جنبه‌های نظامی موافقتنامه در بوسنی خدمت می‌کردند. سپس نیروی حافظ صلح ناتو با یک نیروی کوچکتر ایجاد پایداری به رهبری ناتو (SFOR) جایگزین شد که مأموریت آن ممانعت از تجدید دشمنی‌ها بود. در دسامبر ۲۰۰۴ نیروهای حافظ صلح اتحادیه اروپا (EUFOR) جایگزین نیروی ایجاد پایداریِ ناتو شد؛ مأموریت آنها حفظ صلح و پایداری در سرتاسر کشور بود.

سیاست در بوسنی
«علی عزت بگوویچ» که طی سال‌های جنگ در این کشور، رهبری مسلمانان بوسنی و هرزگوین را به عهده داشت، به عنوان نخستین رئیس جمهور این کشور تا سال ۲۰۰۰ میلادی براین جمهوری حکومت کرد. در حال حاضر ریاست جمهوری هر ۸ ماه یک بار بین یک صرب، یک بوسنیایی و یک کروات در گردش است. نخست‌وزیر این کشور نیکولا اسپیریک است. او در سال ۲۰۰۷ برای نخستین بار به این سمت انتخاب شد. مجلس مسئولیت قانون‌گذاری در بوسنی و هرزگوین را به عهده دارد. احزاب «راه راستِ بوسنی»، «دمکرات»، «اتحاد دمکراسی کروات» و چند حزب دیگر در این کشور فعالیت سیاسی دارند.

تیم ملی فوتبال بوسنی و هرزگوین نماینده کشور بوسنی و هرزگوین در مسابقات بین‌المللی و اروپایی است که زیر نظر فدراسیون فوتبال بوسنی و هرزگوین فعالیت می‌کند. اولین بازی رسمی این تیم در ۳۰ نوامبر ۱۹۹۵ میلادی در برابر تیم ملی فوتبال آلبانی برگزار شده است.

تیم ملی بوسنی تاکنون در هیچ یک از مسابقات جام جهانی فوتبال و جام ملت‌های اروپا حضور نداشته و بهترین رتبه این تیم در رده‌بندی فیفا رتبه ۱۹ در جهان و ۱۴ در اروپا بوده است.

نحوه صعود به جام جهانی 2014
بوسنی و هرزگوین در مرحله مقدماتی جام جهانی 2014 در گروه هفتم و در کنار یونان، اسلوواکی، لیتوانی، لتونی و لیختن‌اشتاین قرار داشت. مهم‌ترین رقیب بوسنی برای صعود از این گروه تیم ملی یونان بود. بوسنیایی‌ها با کسب یک برد و یک تساوی از دو بازی مقابل یونان 3 امتیاز از این تیم پیش افتادند و با وجود باخت خانگی مقابل اسلوواکی، با 25 امتیاز از 10 بازی، به‌خاطر تفاضل گل بهتر نسبت به یونان در صدر جدول گروه قرار گرفتند و بطور مستقیم جواز حضور در برزیل 2014 را کسب کردند. بوسنی تاکنون به‌عنوان کشوری مستقل در جام‌های جهانی حضور نداشته، و در برزیل برای اولین بار در این مسابقات شرکت می‌کند.

بوسنی در جام جهانی ترس دارد
«ما به عنوان گردشگر و یا اینکه بخواهیم چیزی یاد بگیریم راهی برزیل نمی‌شویم. می‌خواهیم موفق باشیم و راهی مرحله بعد شویم.» این حرف‌های سافت سوسیچ، سرمربی تیم ملی فوتبال بوسنی است. از آنجایی که بازیکنان تیم ملی بوسنی در کشورشان بسیار محبوب‌اند و مانند دیپلمات‌ها و قهرمان‌ها با آنها رفتار می‌شود، بدون شک می‌خواهند در نخستین حضورشان در جام جهانی عملکردی مثبت از خود به جا بگذارند. خط دفاعی آنها بسیار خوب و کیفیت خط حمله این تیم هم عالی ارزیابی شده، دراگون‌ها هم شانس‌هایی برای خودشان دست و پا خواهند کرد.

پیشتر خط دفاعی بوسنی به عنوان یکی از نقاط ضعف آنها بود که تیم‌های حریف از این راه به سادگی می‌توانستند به آنها ضربه بزنند. سمت چپ خط دفاعی جایی بود که بوسنی هیچ بازیکنی برای قرار دادن در آن نداشت و به شکل متناوب از هافبک‌هایی چون سجاد سلیهوویچ و سناد لولیچ در این پست استفاده می‌کرد. آنجا بود که سئاد کولاسیناچ که در زمان جنگ به همراه والدینش به آلمان مهاجرت کرده بود اعلام کرد می‌تواند در تیم ملی بوسنی به میدان برود تا سرانجام دردسرهای سافت سوسیچ به پایان برسد. به علاوه ارمین بیکاکچیچ و امیر اسپاهیچ هم زوج قابل اتکایی در خط دفاعی ایجاد کرده‌اند. مقابله با مهاجمان آرژانتین که بازیکنانی مانند لیونل مسی، سرخیو آگوئرو و گونسالو ایگواین را در اختیار دارد کاری بسیار سخت است اما خط دفاع بوسنی در مقدماتی جام جهانی در 10 دیدار تنها 6 گل خورده است.

بازیکنان سرشناس بوسنی
بوسنی در سال‌های اخیر به دنبال کشف بازیکنان جدید بوده است. زمانی که میروسلاو بلازویچ در ابتدای مسابقه‌های جام جهانی 2010 هدایت بوسنی را به دست گرفت، این تیم در فقر بازیکن با استعداد به سر می‌برد اما به تدریج بازیکنانی از سراسر دنیا به تیم ملی بوسنی آمدند. یکی از آنها آسمیر بگوویچ، دروازه‌بان کنونی استوک سیتی انگلیس بود که از تیم ملی کانادا بود.

بازیکنانی مانند ادین ژکو (منچسترسیتی)، میرالم پیانیچ (رم)، وداد ایبیشویچ (اشتوتگارت) و سناد لولیچ (لاتزیو) به همراه ژزدان میسیموویچ (گوانژو) کهنه کار در کنار یکدیگر خط میانی با کیفیتی را تشکیل داده‌اند.

بازیکنان کهنه کاری مانند امیر اسپاهیچ 33، ژزدان میسیموویچ 31، سجاد سلیهوویچ 30 و منصور موژا 30 کسانی هستند که بیشترین سن و سال در ترکیب تیم سوسیچ را دارند. آنها علاوه بر داشتن تجربه، بازیکنانی هستند که قدرت هدایتگری بالایی هم دارند.

ژکو، ایبیشویچ، اسپاهیچ، میسیموویچ، ایبریچیچ، لوچیچ، مدونیانین، سلیهوویچ، بگوویچ و حتا پیانیچ جوان روی هم رفته 487 بازی برای بوسنی انجام داده‌اند. درست است که این میزان تجربه ممکن است نتیجه‌‌ای در بر نداشته باشد اما نشان از آن دارد که بوسنی تیمی نوپا و کم تجربه نیست.

سوسیچ تیمش را با سیستم 2-4-4 به میدان می‌فرستند که در آن ادین ژکو (منچسترسیتی) و وداد ایبیشویچ (اشتوتگارت) زوج خط حمله را تشکیل می‌دهند. آنها در دور مقدماتی روی هم رفته 18 گل زدند که بهترین آمار در اروپا است. ژکو هم تنها یک گل با گل‌های رابین فان پرسی (11) که موفق شد عنوان آقای گلی را از آن خود کند فاصله داشت.

خط میانی که پشت سر خط حمله قرار می‌گیرد نیز بازیکنان گلزنی دارد، در این پست سناد لولیچ (لاتزیو) و میرالم پیانیج (رم) قرار می‌گیرند که می‌توانند بیشترین استفاده از فرصت‌هایشان را داشته باشند. باید صبر کرد و دید خط حمله بوسنی در جام جهانی چه خواهد کرد.

معرفی سرمربی و بازیکنان کلیدی

سرمربی: سافِت سوسیچ (Safet Sušić)
به‌عنوان بازیکن در اواخر دهه ۱۹۷۰ و سراسر دهه ۱۹۸۰ یکی از برجسته‌ترین ستاره‌های تیم ملی یوگسلاوی سابق بود. سوسیچ که در پست‌های هافبک هجومی و مهاجم دوم بازی می‌کرد، در ۵۴ بازی ملی ۲۱ گل برای یوگسلاوی سابق زد. او در جام‌های جهانی ۱۹۸۲ و ۱۹۹۰ با پیراهن یوگسلاوی به میدان رفت. سوسیچ در سال ۱۹۸۲ به پاری سن‌ژرمن فرانسه پیوست و ۹ سال در این تیم ماند و به یکی از مهره‌های کلیدی تیم تبدیل شد. سوسیچ در پاریس بیش از هر چیز به‌خاطر پاس‌های گل پرشمارش و حضور مستمر در همه بازی‌ها معروف بود. او تقریبا در همه بازی‌های تیمش در میدان حاضر بود و هیچگاه محروم یا بطور جدی مصدوم نشد.
سوسیچ مجموعا ۳۴۳ بازی برای پاری سن‌ژرمن انجام داد. بسیاری از هواداران پاری سن‌ژرمن او را بهترین بازیکن تاریخ این باشگاه می‌دانند. سوسیچ در فصل ۸۳-۱۹۸۲ جایزه بهترین بازیکن خارجی لیگ فرانسه را هم کسب کرد. سوسیچ در سال ۱۹۹۲ کفش‌هایش را آویخت.

ستاره: ادین ژکو (Edin Džeko)
این مهاجم ۲۷ ساله که در منچسترسیتی انگلستان بازی می‌کند، با ۳۳ گل زده در ۵۹ بازی ملی بهترین گلزن تاریخ تیم ملی بوسنی و هرزگوین است. ژکو که تاکنون ۳ بار به‌عنوان مرد سال فوتبال بوسنی انتخاب شده، در باشگاه ولفسبورگ آلمان به شهرت رسید و در سال ۲۰۰۹ با این تیم قهرمان بوندس‌لیگا شد. او بعد از این که در سال ۲۰۱۰ آقای گل آلمان شد، در ابتدای سال ۲۰۱۱ به منچسترسیتی پیوست.


وی همچنان یکی از تأثیرگذارترین بازیکنان تیم ملی بوسنی است و در کنار وداد ایبیسویچ، مهاجم اشتوتگارت، خط حمله خطرناکی را تشکیل می‌دهد. تیم ملی بوسنی با حضور این دو مهاجم گلزن، هافبک قدرتمندی مثل میرالم پیانیچ (آ اس رم) و دروازه‌بان مسلطی مثل آسمیر بگوویچ (استوک سیتی) حریف آسانی برای هیچیک از رقبایش نخواهد بود.

کاپیتان بوسنی هم امیر اسپاهیچ 33 ساله است که با 70 بازی ملی و 3 گل زده یکی از ارکان تیم بوسنی در جام جهانی به شمار خواهد رفت.

بازیکن کلیدی بوسنی و هرزگوین کیست؟

اگر بوسنی گل می‌خواهد می‌تواند روی ادین ژکو تمرکز کند. اگر به دنبال کیفیت بازی یک هافبک تهاجمی باشد، می‌تواند از میرالم پیانیچ انتظار داشته باشد. اگر یک دروازه‌بان با ثبات می‌خواهد، می‌تواند به آسمیر بگوویچ تکیه کند. بیشتر بازیکنان این تیم در پُست‌هایی که دارند کیفیت لازم را ارائه می‌کنند اما بازیکنان با کیفیتی هم هستند که به اندازه کافی مورد توجه قرار نمی‌گیرند. در ترکیب بوسنی و هرزگووین بازیکنی به نام هریس مدونیانین است که همواره سافت سوسیچ، سرمربی بوسنی به دلایل زیادی از وی تمجید می‌کند.

سوسیچ همواره روی این موضوع که اگر همه بازیکنان بزرگ تیمش در سلامت و آمادگی کاملی باشند این تیم می‌تواند بسیار قوی عمل کند و اگر یکی از آنها در زمین حضور نداشته باشد، تیمش دچار مشکل خواهد شد، تاکید دارد. مدونیانین تنها هافبک دفاعی این تیم است که به شکلی عجیب می‌تواند در کارهای حمله تیمش نیز بسیار عالی عمل کند.

او در تیم‌های آلکمار و اسپارتا روتردام هلند، رئال وایادولید و گازیان اسپور پیشینه حضور داشته و بیشتر نقشی تهاجمی به عهده داشته است اما در تیم ملی کشورش بیشتر در کارهای دفاعی نقش پررنگی داشته که او را در این پست هم به بازیکنی قابل اتکا بدل کرده است.

ممکن است مدونیانین سرعت کمی داشته و در بازی او نتوان چالاکی زیادی مشاهده کرد اما توانایی او در فرستادن پاس‌های بدون نقص و قدرت حفظ توپ او چیزی نیست که بتوان ساده از کنارش گذشت.

سوسیچ در ترکیب تیمش به مدونیانین نقش بزرگتری داده است. او نه تنها این بازیکن را به عنوان یک انسان بزرگ و با کلاس قبول دارد بلکه باید بدانیم که سوسیچ در تفکرات خود بیشتر به بازیکنان خلاقی مانند مدونیانین بها می‌دهد. بازیکنی که بلافاصله می‌تواند از حالت تدافعی به شکل تهاجمی درآید و دروازه‌بان حریف را با قدرت مثال‌زدنی پای چپ خود به واهمه بیندازد.

سوسیچ در جام جهانی چاره‌ای جز بازی دادن به مدونیانین ندارد. این بازیکن باید مقابل نیجریه و ایران در دو نقش به میدان برود و در مقابل آرژانتین هم بهتر است همان نقش تدافعی خود را به عهده بگیرد. مدونیانین از مسئولیتی که سرمربی تیم به عهده او گذاشته آگاهی کامل دارد. سوسیچ هم باید تلاش کند تا بازیکنی بیابد که در کنار او به بازی بگیرد. مقابل حریفان قوی‌تری مانند آرژانتین، سوسیچ اما باید به فکر استفاده از یک هافبک تدافعی باشد. مدونیانین همواره بازیکن خوبی بوده است اما حضور در جام جهانی برزیل می‌تواند برای او چالش بزرگی باشد.

بازیکنان تیم ملی بوسنی و هرزگوین در جام جهانی:


دروازه بان: آسمیر بگوویچ، آسمیر آدووکیچ، جزمین فژیچ

دفاع:محمد بسیچ، ارمین بیکاچیچ، سئاد کولاسیناچ، امیر اسپاهیچ، تونی شونییچ، اوگنین ورانچس، اروین زوکانوویچ

هافبک: انل هادزیچ، ایزت هاجروویچ، سنیچاد ایبریچیچ، سناد لولیچ، هریس مدانچانین، زویزدان میسیمویچ، منصور مویژا، میرالم پیانیچ، سجاد سالیهویچ، تینو سوشیچ، آدویا ورشایوویچ

مهاجم: ادین ژکو، ادین ویشچا، وداد ایبیسویچ