هر شب با قرآن/ «عُرْوَةِ الْوُثْقَی» و چنگ زدن به آن یعنی چه!؟
بر آنیم تا در این مجال، قطعاتی کوتاه و بلند از کتاب وحی را با نگاهی گزیده، پیشکش طالبان حق و جوینگان حقیقت کنیم.
مجله شبانه باشگاه خبرنگاران؛
و هر کس روی خود را (به حقیقت) به سوی خدا کند، در حالی که نیکوکار باشد، پس بی تردید به دستگیره (و رشته‌ی) محکمی چنگ زده، و پایان همه‌ی کارها به سوی اوست.
* در قرآن یکصد و چهل مرتبه، کلماتی از ریشه‌ی «سِلْم» بکار رفته و واژه‌هایی همچون سلام، اسلام و مسلم از این مادّه است.
* در آیه قبل خواندیم که گروهی از مردم به نیاکان منحرف خود دل‌بسته وبه آنان رومی‌کنند؛ در این آیه می‌خوانیم: نیکان و پاکان، به خدای متعال دل می‌بندند و به سوی او رو می‌کنند.
* در آیه قبل، دعوت شیطان از مردم و کشاندن آنان به سوی دوزخ مطرح شد؛ این آیه راه نجات از وسوسه‌های شیطان را تسلیم خدا شدن و انجام کار نیک می‌داند.
* تسلیم غیر خدا بودن، بردگی و اسارت است، ولی تسلیم خدا بودن، آزادی و رشد است. چنانکه قرآن می‌فرماید: «فمَن اَسلم فاولئک تَحَرَّوا رَشَداً»(جنّ، 14) راستی اگر تمام هستی تسلیم خدایند، چرا ما نباید تسلیم او باشیم؟! قرآن می‌فرماید: «أ فغیر دین اللّه یبغون و له اسلم مَن فی السّموات و الارض»(آل‌عمران، 83) آیا به سراغ غیر خدا می‌روید در حالی که هر کس در آسمان‌ها و زمین است، تسلیم اوست.
* خداوند، فرمانِ تسلیمِ بشر را صادر فرموده است، «فله اَسلِموا»(حج، 34) پیامبر نیز باید تسلیم خدا باشد، «اُمرت أن أکون أوّل من أسلم»(انعام، 14) در این آیه نیز می‌فرماید: «و مَن یسلم وجهه الی اللّه و هو محسن فقد استمسک بالعروة الوثقی» هر نیکوکاری که خالصانه جهت‌گیری الهی داشته باشد، به ریسمان محکمی چنگ زده است. در آیه‌ای دیگر می‌خوانیم: «مَن اَسلم وجهه للّه و هو محسن فله أجره عند ربّه»(بقره، 112) نیکوکاری که خالصانه، تسلیم خدا باشد، پاداشی تضمین شده دارد. یا می‌خوانیم: «و مَن أحسن دیناً ممّن اَسلم وجهه للّه»(نساء، 125) چه کسی بهتر است از آنکه خود را تسلیم خدا کرده است.
* انسان برای نجات و پیروزی خود، تکیه‌گاه‌های متعدّدی انتخاب می‌کند و به ریسمان‌های گوناگونی چنگ می‌زند، مانند: قدرت، ثروت، مقام، فامیل، دوست، نَسَب و... ولی همه‌ی این طناب‌ها روزی پاره می‌شوند و این تکیه‌گاه‌ها کارایی خود را از دست می‌دهند. تنها چیزی که پایدار، ماندگار و عامل نجات است، چنگ‌زدن به ریسمان محکم الهی و تسلیم بودن در برابر او و انجام اعمال صالح است.
* در روایات می‌خوانیم: رهبران معصوم و اهل‌بیت پیامبرعلیهم السلام و علاقه و مودّت آنان، ریسمان محکم الهی و عروةالوثقی می‌باشند. «نحن العروة الوثقی»، «العروة الوثقی المودّة لآل محمّد»
* تسلیم خدا شدن، یک امر اختیاری است و اکراه و اجباری وجود ندارد. «مَن یسلم وجهه»
* تسلیم خدا بودن، باید با عمل همراه باشد. «یسلم... و هو محسن»
* نیکوکار بودن، به تنهایی کافی نیست، اخلاص در عمل هم لازم است. «یسلم وجهه... و هو محسن»
* معنویات را با تمثیل و تشبیه به محسوسات و مادیات بیان کنیم. (عملِ خالصانه، به ریسمانی محکم تشبیه شده است). «عروة الوثقی»
* با توجّه به معاد و تفّکر درباره‌ی آینده، راه خود را انتخاب کنیم. «و الی اللّه عاقبة الامور»
* آفرینش، همه به یک سوی و یک هدف روانه است. «و الی اللّه عاقبة الامور»
آیه 22 سوره‌ی لقمان
وَمَن یسْلِمْ وَجْهَهُ إِلَی اللَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَقَدِ اسْتَمْسَک بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَی وَإِلَی اللَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِو هر کس روی خود را (به حقیقت) به سوی خدا کند، در حالی که نیکوکار باشد، پس بی تردید به دستگیره (و رشته‌ی) محکمی چنگ زده، و پایان همه‌ی کارها به سوی اوست.
* در قرآن یکصد و چهل مرتبه، کلماتی از ریشه‌ی «سِلْم» بکار رفته و واژه‌هایی همچون سلام، اسلام و مسلم از این مادّه است.
* در آیه قبل خواندیم که گروهی از مردم به نیاکان منحرف خود دل‌بسته وبه آنان رومی‌کنند؛ در این آیه می‌خوانیم: نیکان و پاکان، به خدای متعال دل می‌بندند و به سوی او رو می‌کنند.
* در آیه قبل، دعوت شیطان از مردم و کشاندن آنان به سوی دوزخ مطرح شد؛ این آیه راه نجات از وسوسه‌های شیطان را تسلیم خدا شدن و انجام کار نیک می‌داند.
* تسلیم غیر خدا بودن، بردگی و اسارت است، ولی تسلیم خدا بودن، آزادی و رشد است. چنانکه قرآن می‌فرماید: «فمَن اَسلم فاولئک تَحَرَّوا رَشَداً»(جنّ، 14) راستی اگر تمام هستی تسلیم خدایند، چرا ما نباید تسلیم او باشیم؟! قرآن می‌فرماید: «أ فغیر دین اللّه یبغون و له اسلم مَن فی السّموات و الارض»(آل‌عمران، 83) آیا به سراغ غیر خدا می‌روید در حالی که هر کس در آسمان‌ها و زمین است، تسلیم اوست.
* خداوند، فرمانِ تسلیمِ بشر را صادر فرموده است، «فله اَسلِموا»(حج، 34) پیامبر نیز باید تسلیم خدا باشد، «اُمرت أن أکون أوّل من أسلم»(انعام، 14) در این آیه نیز می‌فرماید: «و مَن یسلم وجهه الی اللّه و هو محسن فقد استمسک بالعروة الوثقی» هر نیکوکاری که خالصانه جهت‌گیری الهی داشته باشد، به ریسمان محکمی چنگ زده است. در آیه‌ای دیگر می‌خوانیم: «مَن اَسلم وجهه للّه و هو محسن فله أجره عند ربّه»(بقره، 112) نیکوکاری که خالصانه، تسلیم خدا باشد، پاداشی تضمین شده دارد. یا می‌خوانیم: «و مَن أحسن دیناً ممّن اَسلم وجهه للّه»(نساء، 125) چه کسی بهتر است از آنکه خود را تسلیم خدا کرده است.
* انسان برای نجات و پیروزی خود، تکیه‌گاه‌های متعدّدی انتخاب می‌کند و به ریسمان‌های گوناگونی چنگ می‌زند، مانند: قدرت، ثروت، مقام، فامیل، دوست، نَسَب و... ولی همه‌ی این طناب‌ها روزی پاره می‌شوند و این تکیه‌گاه‌ها کارایی خود را از دست می‌دهند. تنها چیزی که پایدار، ماندگار و عامل نجات است، چنگ‌زدن به ریسمان محکم الهی و تسلیم بودن در برابر او و انجام اعمال صالح است.
* در روایات می‌خوانیم: رهبران معصوم و اهل‌بیت پیامبرعلیهم السلام و علاقه و مودّت آنان، ریسمان محکم الهی و عروةالوثقی می‌باشند. «نحن العروة الوثقی»، «العروة الوثقی المودّة لآل محمّد»
* تسلیم خدا شدن، یک امر اختیاری است و اکراه و اجباری وجود ندارد. «مَن یسلم وجهه»
* نیکوکار بودن، به تنهایی کافی نیست، اخلاص در عمل هم لازم است. «یسلم وجهه... و هو محسن»
* معنویات را با تمثیل و تشبیه به محسوسات و مادیات بیان کنیم. (عملِ خالصانه، به ریسمانی محکم تشبیه شده است). «عروة الوثقی»
* با توجّه به معاد و تفّکر درباره‌ی آینده، راه خود را انتخاب کنیم. «و الی اللّه عاقبة الامور»
* آفرینش، همه به یک سوی و یک هدف روانه است. «و الی اللّه عاقبة الامور»
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید
