به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از روزنامه النهار لبنان، فردا رئیس جمهور، میشل سلیمان با افتخار و خیالی آسوده کاخ ریاست جمهوری را ترک خواهد گفت و به خانه خود باز خواهد گشت؛ چرا که او لبنان را بهتر از رؤسای پیشین به رئیس آتی تحویل میدهد بدون آنکه برخلاف قانون مدت ریاست خود را تمدید و یا تجدید کرده باشد.اما آن چیزی که از شادمانی او می کاهد و موجب نگرانی او شده است، تعطیلی جلسات مجلس برای انتخاب رئیس جمهور جدید می باشد تا فرایند انتقال دولت به صورت طبیعی انجام شود و ثابت شود که این فرآیند در لبنان به آسانی و در چارچوب دموکراسی صورت می پذیرد؛ او خدا را شاکر است که مسؤولیت خلأ ریاست جمهوری متوجه ی او نیست، بلکه مسؤولیت آن برعهده ی نمایندگانی است که جلسات مجلس را به تعطیلی کشاندند و به وظیفه ملی خود عمل نکردند.
میشل سلیمان، بعد از شش سال خدمت به لبنان در مقام ریاست جمهوری و نه سال در مقام فرماندهی ارتش، کاخ ریاست جمهوری را ترک می کند؛ او در زمان فرماندهی ارتش نماد وفا و فداکاری و در زمان ریاست جمهوری، پاسداری امانت دار و حافظ امنیت و ثبات مردم بوده است؛ چرا که با صبر و دانش و بدون نقص به اداره دولت پرداخت و می دانست که هرگونه نقصان و عدم هماهنگی در امور، بحران های فراوانی بوجود میآورد.
شاید برخی سرزنشگرانه از دستاوردهای او در مدت ریاست جهموری سوال کنند؛ پاسخ روشن است: او نیز خیلی مشتاق بود که دستاوردهای بیشتری حاصل شود، ولی اختلاف شدید میان گروه های 8 و 14 مارس مانع از آن شد و بحران تشکیل دولت نیمی از فرصت او را تلف کرد و حتی نتایج انتخابات مجلس بر خلاف گذشته که براساس نظام دموکراسی، هر گروهی که اکثریت آرا را کسب می کرد حق تعیین رئیس جمهور و مجلس با آن بود نیز نتوانست به اختلافات این دو گروه پایان دهد. گروه 8 مارس جایگزینی برای آن با «عنوان دموکراسی توافقی» انتخاب کرد که به صورت انتخابی و سلیقه ای و با توجه به شرایط اجرا می شد؛ چرا که اساس و مبنای دقیقی نداشت تا بر پایه آن اجرا شود که این امر مانع از تحقق دستاوردهای اصلاحی، سیاسی، اداری و اقتصادی شد. اختلاف میان گروه 8 و 14 مارس سبب شد تا روند تشکیل کابینه به کندی صورت گیرد و نیز مانع از تصویب طرح قانون انتخابات مجلس که حق را به اکثریت می داد، شد. همه اینها باعث حضور گروهای مخالف یکدیگر در دولت سلیمان شد که به ندرت برسر مسئله ای هر چند مهم و ضروری، به توافق میرسیدند.
با وجود این همه مشکلات و موانع، رئیس جمهور سلیمان، دستاوردهای مهمی داشت که تاریخ آن را به ثبت رسانده و آن عبارت است از: طرح عدم تمرکز اداری که مشکل تمرکز قدرت در یک نقطه و عدم توسعه متوازن را برطرف می کند ، طرح قانون انتخابات براساس حق اکثریت که نماد کامل دموکراسی بود و نیز اعلامیه ی کاخ ریاست جمهوری که می توان آن را نقشه ی راه تمام رؤسای جمهور آینده به حساب آورد؛ چرا که این تنها راه خروج لبنان از نزاعهای منطقهای و بینالمللی است.
سوال قابل طرح این است که آیا رئیس جمهور آینده، مسیر میشل سلیمان را ادامه خواهد داد یا خیر؟ ادامه اختلاف میان گروه 8 و 14 مارس اجازه نخواهد داد تا رئیس بعدی آنچه را که میشل سلیمان نتوانست محقق سازد، او بدست اورد. این تاریخ است که در مورد دوره ریاست سلیمان قضاوت خواهد کرد و خواهد گفت که او فردی نظامی بود که کاملا به اصول دموکراسی و قانون پایبند بوده است و حکومتی عاقلانه، معتدل و آرام داشته است.
انتهای پیام/