به گزارش خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران به نقل سایت بلیچر‌ ریپورت، در بررسی تیم ملی ایران کافی است به این نکته اشاره کنیم که کارلوس کی روش سرمربی سابق باشگاه رئال مادرید هدایت این تیم را برعهده دارد و اشکان دژاگه مهاجم فولام در این تیم حضور دارد.
 
 **مرحله مقدماتی جام جهانی
 
مسیر راه یابی ایران به جام جهانی در قاره آسیا سخت و طاقت فرسا بود.

ایران دومین کشوری بودکه با قرار  گرفتن به عنوان تیم نخست پس از ژاپن جواز حضور در برزیل را کسب کرد.
 
 ایران تنها دو بار در این دوره از رقابت ها شکست خورد و از هشت دیدار پایانی اش تنها دو گل در یافت کرد متوسط گلزنی این تیم در هر مسابقه نیز یک گل بود.
 
 چهار نفر از بازیکنان این تیم که موفق به گلزنی شدند هر چند رضا قوچان نژاد تا  مسابقه پایانی در ترکیب اصلی قرار نگرفت.
 
** شیوه بازی
 
 ایران از سیستم 4-2-3-1  یکی از دفاعی ترین سیستم‌های دنیا در این دوره از رقابت ها استفاده کرد، چهار بازیکن خط دفاع ایران نابغه هستند چرا که تنها در زمان ضربات ایستگاهی اقدام به شرکت در حملات می‌کنند به جز مالکیت توپ تا جائیکه می توانند بدون هیچ گونه تنوعی کار می کنند.
 
 هافبک‌ها با دفاع تک به تک روبرو می شوند و بازیکنان خط میانی حریف را از دست می‌کنند ستاره های ایرانی از این مسئله خوشحال هستند که وقتی حریف توپ را در زمین خود در اختیار دارد محافظه کارانه بازی کند.
 
 ایرانی ها فاصله زیادی با تاکتیک پرسینگ‌ دارند، مدافعان میانی حریف به اندازه کافی برای پاسکاری زمان دارند، آنها به ندرت بازیکنانی را که مالک توپ هستند تحت فشار قرار می دهند و تصمیم می‌گیرند راه حلی برای تیم مقابل باقی نگذارند، و این مسئله اجتناب ناپذیر است که بازیکنان در نهایت خسته می‌شوند و روی پاس‌های بلندتر تاکید می‌کنند.

اگر تیم حریف بتواند از طریق این پاس به جلو بکشد، ایران در شکار توپ جنگنده و سرزنده به نظر می‌رسد و مرز باریکی بین تلاش برای تصاحب توپ و خطا وجود خواهد داشت.

ایران اغلب به صورت غیرقابل پادری باری تصاحب توپ تلاش می‌کند اما وقتی توپ را بدست می‌آورد تازه مشکل آغاز می‌شود چراکه آنها در خط حمله از حریف عقب می‌مانند و وقتی تمام کارها را برای جلو رفتن انجام می‌دهند،‌پاس دادن به نکونام و انتظار پاس بلند و فوق‌العاده از او داشتن اتفاق خاصی نیست.


نکونام همیشه ابتدا به گوشه‌ها نگاه می‌کند و در درجه نخست یکی از بازیکنان دونده را آزاد می‌کند و مسعود شجاعی در سمت چپ تاثیرگذار است، دژاگه نیز با دوندگی قدرتی اش فرصت طلب و با انگیزه نشان می‌دهد.

رضا قوچان‌نژاد به عنوان تمام کننده ظاهر شده و در یازده بازی ملی، 9گل به ثمر رسانده است، اما باید دید مقابل مدافعان بوسنی، آرژانتین و نیجریه چه عملکردی خواهد داشت.

**نقاط امیدبخش تیم ملی ایران

تیم فعلی ایران به خوبی نظم داده شده است، هر بازیکنی به وظایفش آشناست و از شیوه تفکر کارلوس کی‌روش تبعیت می‌کنند، او بار دیگر خود را به عنوان سرمربی با تفکرات دفاعی به جهان نشان داد که برای پرتغال سال 2010 گزینه مناسبی به نظر نمی‌رسید، اما این بار شرایط فرق می‌کند و هماهنگی بیشتری به چشم می‌خورد.

خط دفاعی ایران که سید جلال حسینی هدایت آن را بر عهده دارد بسیار با ثبات و یا صلابت به نظر می‌رسد. وی برای خط دفاعی منسجم دستوراتی را هم تیم‌هایش نمی‌دهد.

آندرانیک تیموریان، هافبک تدافعی که در کنار نکونام بازی می‌کند، هر چند بسیار کم اما تجربه بازی در لیگ برتر دارد.

دژاگه روحیه تهاجمی دارد که ایران در اکثر مسابقه مرحله مقدماتی جام جهانی کم داشت، به تیم تزریق می‌کند، اما او خود باید موقعیت‌سازی کند و آن را به گل تبدیل کند. نکونام دومین پاس را می‌دهد اما باز همه چیز بر عهده خودش است.

** دلایلی برای نگرانی
 
 سطح آمادگی تیم ملی ایران همیشه در تردید و نگرانی بوده است چرا که اکثر با استانداردهای پایانی بازی می کنند و ما در سال 2014 چیزی در این خصوص ندیدیم.
 
 به جز قوچان نژاد، نکونام و دژاگه باید نگران دوام آوردن بازیکنان در طول 90 دقیقه بازی مقابل بازیکنانی چون مسی و ژکو شد.
 
نگرانی در خصوص عدم آمادگی با راهکارهای کی روش برطرف نشده است و تعجبی ندارد که مردان کی روش در شرایط  مهم خسته خواهند شد زیرا توپ را در اختیار نخواهد داشت.
 
فلسفه تیکی تاکایا مالکیت توپ که تعلق به باشگاه بارسلونا است در بسیاری از تیم‌ها جدی گرفته نمی شود اما ستاره های ایرانی با اندکی تحمل می توانند این مشکل را برطرف کنند.
 
آیا قوچان نژاد، نکونام، دژاگه می توانند بوسنی ، آرژانتین و نیجریه را شکست دهند جواب این سوال به صورت صادقانه و بر روی کاغذ خیر است.
 
** نتیجه گیری و پیش بینی
 
 این مسئله غیر قابل باور است اگر روی صعود ایران از گروه F  فکر کنید، اما نباید این کشور را دست کم گرفت و آنها را تنها یک توریست دانست.
 
 آنها به خط دفاعی نزدیک نمی شوند و مانند کره شمالی در جام جهانی 2010 تنها در حال  ضربه زدن به پاهای بازیکنان نیستند، کی روش این تیم را به مرحله ای رسانده که بدون توپ عملکرد خوبی داشته باشند.
 
 در شرایطی که انتظار می رود  ایران نتیجه کارش را در برزیل ببیند اما نمی توانید متصور شوید در پایان این دوره از رقابت ها با تفاضل 10+ گل ایران مواجه شوید.

انتهای پیام/