به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از پایگاه خبری ایران ریویو، همانطور که ایران و گروه شش قدرت جهانی در وین برای انجام دور دیگری از مذاکرات بر سر برنامه هسته ای تهران گرد هم آمدند ، به نظر می رسد مطالعه جنبه های مختلف مناقشه ده ساله ای که روابط ایران با ایالات متحده و اتحادیه اروپا را تیره ساخته مهم تر باشد.
نشانه هایی وجود دارد که روابط ایران با غرب در حال بازسازی است ، به ویژه پس از اینکه ایران روز 24 نوامبر 2013، توافقی را با گروه 1+5 ( پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد بعلاوه آلمان ) تحت عنوان طرح اقدام مشترک، امضا کرد.
پس از انتخاب حسن روحانی به عنوان رئیس جمهور ایران در ماه ژوئن سال 2013، هفت تن از وزرای امور خارجه اروپا ، رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا و هیئت های پارلمانی کشورهای مختلف به ایران سفر و اشتیاق خود را برای گسترش روابط کشورهای متبوع خود با ایران ابراز کردند.
ایران ریویو در مورد چرخش جدید در روابط خارجی ایران و اهمیت مذاکرات هسته ای با دکتر جیم والش مصاحبه ای انجام داده است. دکتر والش عضو محقق در برنامه مطالعات امنیت موسسه فن آوری ماساچوست ((MITاست. نوشته ها و تحلیل های او در چندین نشریه برجسته از جمله نیویورک تایمز، واشنگتن پست، وال استریت ژورنال، یو اس تو دی ، لس آنجلس تایمز، فایننشال تایمز ، اسوشیتد پرس، رویترز ، مجله تایم و اکونومیست منتشر شده است . دکتر والش قبل از پیوستن به MIT ، مدیر اجرایی "مدیریت پروژه اتم" در دانشکده دولت جان اف کندی دانشگاه هاروارد، و محقق مهمان در مرکز تحقیقات امنیت جهانی در آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور بود .
جیم والش معتقد است که اگر چه ایران و ایالات متحده نارضایتی تاریخی نسبت به یکدیگر دارند ، آنها می توانند اختلافات را کنار گذاشته و به سوی عادی سازی کامل روابط دو جانبه حرکت کنند. او معتقد است که اگر چه مسائلی وجود دارد که این دو کشور را از یکدیگر دور نگه می دارد ، مصالحه و تنش‌زدایی از طریق گفتگوهای مستمر و مذاکرات ممکن خواهد بود. در مورد مسئله هسته ای هم ، او می گوید که او با برنامه های هسته‌ای نظامی کشورهایی مانند اسرائیل ، پاکستان و هند مخالف است و معتقد است که به نفع کل جامعه بین المللی است که تمام دولت های دارای سلاح‌های هسته ای زرادخانه های خود را از بین ببرند.
ایران ریویو با دکتر والش در مورد دور جدید مذاکرات ایران و شش قدرت جهانی ، چشم‌انداز آینده حل بن‌بست هسته ای و راه های بهبودی روابط ایران و آمریکا مصاحبه اختصاصی انجام داده است. آنچه در پی می آید متن این مصاحبه است:
سئوال : پس از انتخاب آقای روحانی ، دوره جدیدی در روابط ایران با جامعه بین المللی آغاز شد و برای حل و فصل بن بست هسته ای ایران بار دیگر مذاکرات شروع شد و در نهایت دو طرف به توافق موقتی تحت عنوان طرح مشترک اقدام رسیدند. چه موانعی بر سر راه دستیابی به توافق در سال های گذشته وجود داشته است ؟ و به نظر شما ، پس از انتخابات ریاست جمهوری در ایران چه ظرفیتی برای تغییر در مسیر مذاکرات بین دو طرف پدید آمده است ؟
پاسخ: در گذشته و در طول سال‌های گذشته لحظاتی وجود داشته است که یک طرف ، آمریکا یا ایران به طور جدی آماده مذاکره بوده است. اما طرف دیگر به هر دلیل، دلایل داخلی و یا به هر دلیل دیگر، بر اساس نگرش دولت، آماده مذاکره نبود. و به این ترتیب در سال 2003 تا 2005 ایران در مورد مذاکره جدی بود اما ایالات متحده در دولت جورج بوش علاقه ای به مذاکره نداشت؛ آنها مذاکره نکردند. بنابراین یک طرف آماده بود و طرف دیگر آماده نبود. بعدها در پاییز سال 2009، مذاکرات حول مسئله راکتور تحقیقاتی تهران دوباره آغاز شد ، و1+5 آماده مذاکره جدی بود اما ایران آماده نبود، و به همین ترتیب بود هرگز جلساتی برگزار نشد . بنابراین تاریخچه ای از فرصت های از دست رفته که در آن یک طرف آماده بود و طرف دیگرآماده نبود، وجود دارد.
وی افزود: این اولین بار در بیش از یک دهه است که هر دو طرف همان زمان آماده و جدی هستند. بخشی از آن، یکی از دلایل آن، انتخاب رئیس جمهور روحانی است. در پایان دوره ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد ، او از لحاظ سیاسی در موقعیت ضعیف تر بود؛ او به دلیل اظهارنظرات تند خود به لحاظ سیاسی شخصیتی آسیب دیده در ایالات متحده بود. بنابراین به دلیل خشمی که او در ایالات متحده ایجاد کرد جدی با او دشوار بود. این وضعیتی بود که در آن رئیس جمهور روحانی انتخاب شد ،دولت ایران متحد و یکپارچه است و مقام معظم رهبری از رئیس جمهور روحانی و روند مذاکرات پشتیبانی می کند. و به این ترتیب هیچ اختلافی که مذاکرات را سخت تر کند و هیچ اصطکاک داخلی که باعث می شود مذاکره پیچیده تر شود وجود ندارد.
و به این ترتیب با پایان دوره احمدی نژاد ، یک پنجره جدید و فرصت جدیدی برای کسی که بیاید و شروع دوباره ای داشته باشد به وجود آمد و البته رئیس جمهور روحانی یک متخصص فوق‌العاده‌ای در این مسائل است زیرا او در 2005- 2003 رئیس تیم مذاکره کننده ایران بوده است. بنابراین او انسانی کامل و بی نقص، و تیم او بسیار ماهر است و بنابراین من فکر می کنم انتخاب او واقعا یک فرصت جدید ایجاد کرده است؛ زیرا به همه امکان می‌دهد وقتی که هر دو طرف همزمان علاقمند به مذاکره هستند صفحه جدیدی باز کنند و درگیر مذاکرات جدی شوند. این اولین بار است که همه طرف ها ، همان زمان علاقه مند هستند .
سئوال: در ایران برخی از سیاستمداران عنوان می کنند که در طول مذاکرات بین ایران و سه کشور اروپایی در دوران ریاست جمهوری خاتمى ، طرف غربی به تعهدات خود پایبند نبودو پیمان شکنی کرد. بنابراین ایران میز مذاکره را ترک کرد و نباید در مذاکرات آینده مصالحه کند و به غرب اعتماد کند. نظر شما در این خصوص چیست؟ آیا تضمینی وجود دارد که غرب بر سر حرف خود می ماند؟
پاسخ: خب، من فکر می کنم این کاملا درست است که در سال 2003 ، ایران و سه کشور اروپایی امیدوار بودند که این مذاکرات موفق شود و ایران از نتایج به دست آمده دلسرد شد. اما من فکر نمی کنم آن رفتارفریبکارانه بود. منظورم چیست؟ واضح بود که دولت بوش در آن مقطع قطعا با هر گونه مذاکره مخالف بود و اروپایی ها امیدوار بودند که بتوانند دولت بوش را همراه کنند تا پیشرفت در مذاکرات را نشان دهند اما دولت بوش به شدت ایدئولوژیک بود ، به خصوص خود رئيس جمهور ، و پس از آن آنها ازابتدا به صراحت گفته بودند در روند مذاکرات اتحادیه اروپا را پشتیبانی نمی کنند . اما اینطور نیست که ایالات متحده در آن مقطع به ایران بگوید، ما از مذاکرات حمایت می کنیم ، ما می خواهیم این مذاکرات موفقیت آمیز باشد، و پس از آن موضع خود را تغییر داده باشند . ایالات متحده ، متاسفانه، موضع بسیار روشنی در آن مقطع داشت، که آنها از مذاکرات حمایت نمی کنند.
وی افزود: امروز این مورد نیست؛ بین گروه1+5 اتحاد وجود دارد؛ همه آنها طرفدار مذاکرات هستند . بنابراین من فکر می کنم وضعیت امروز با سال 2003 که طرف های مذاکره و متحدان مذاکره بر روی ارزش مذاکرات توافق نداشتند بسیار متفاوت است.
سئوال : پس از امضای توافق موقت ژنو در تاریخ 24 نوامبر 2013، مقامات آمریکایی به ویژه اوباما و جان کری وزیر امور خارجه به طور مداوم اظهارات تهدید آمیزی علیه ایران داشتند ، آنها گفتند در نتیجه این توافقنامه برنامه هسته ای ایران برچیده شده است ، ساختار تحریم ها دست نخورده باقی می ماند و همه تحریمهای لغو شده در 24عرض ساعت قابل برگشت خواهد بود . من فکر می کنم در حالی که دو طرف در حال مذاکره برای دستیابی به راه حل نهایی هستند، نظر می رسد چنین اظهاراتی سودی ندارد. چرا مقامات ایالات متحده چنین اظهاراتی می کنند در حالی که آنها می دانند که توافق نهایی برای کل جامعه بین المللی سازنده و مفید خواهد بود ؟
پاسخ : مردم ایالات متحده ، به ویژه در کنگره که ایران را دوست ندارند و نمی خواهند مذاکره ای وجود داشته باشد. پس رئيس جمهور اوباما مجبور است کنگره بدبین را متقاعد کند است که این توافقنامه بسیار دشوار است و این توافق کار ساز خواهد بود و اگر جواب نداد ، شما هنوز هم رژیم تحریم ها را دارید . برخی از اظهارات مقامات سازمان انرژی اتمی ایران که گفته اند ما می توانیم توافقنامه را کنار بگذاریم و فورا اورانیوم 20 درصد را تولید کنیم درست مشابه این است که (امریکایی ها) ما می گوییم هر وقت بخواهیم می توانیم تحریم ها را تحمیل کنیم . بنابراین، توصیه من این است ، و من این مطلب را به آمریکایی ها و به دوستان ایرانی خود می گویم، که وقتی رهبران کشور شما و یا رهبران کشورهای دیگر چنین چیزهایی می گویند ناراحت نشوید . حقیقت این است همینطور که ما به سوی طریق توافق جامع میرویم، شرایط دیگری وجود خواهد داشت و رهبران چیزهایی می گویند که مردم کشور دیگر ناراحت می کند. سیاست اینطور است. پس چیزی که من میگویم این است که به آنچه در میز مذاکره اتفاق می افتد توجه کنید.
سئوال: مردم ایران با انتخاب حسن روحانی مسیر و رویکرد جدید ی در سیاست خارجی خود انتخاب کردند. در این راستا، می توان گفت که حداقل قدرت های اروپایی این پیام مردم ایران را دریافت کرده اند . تا کنون، تعدادی از وزرای خارجه اروپا و کاترین اشتون مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا به ایران سفر کردند. آیا شما فکر می کنید که دولت ایالات متحده نیز این پیام را به رسمیت شناخته است ؟ آیا دولت اوباما در رویکرد و نگرش خود نسبت به ایران پس از انتخاب رئیس جمهور روحانی تغییری داده است ؟ و اگر پاسخ مثبت است ، پس ما چگونه می توانیم بیانیه ای که در مورد برنامه هسته ای ایران همه گزینه ها همچنان بر روی میز است را تفسیر کنیم ؟
پاسخ: خب، من فکر می کنم قطعا دولت اوباما نظر خود را بعد از انتخاب رئیس جمهور روحانی تغییر داده است چرا که اکنون ما این مذاکرات را داریم. اگر تا به حال این دیدگاه تغییر نکرده بود، ما مذاکرات را نداشتیم ، ما طرح اقدام مشترک نداشتیم. پس قطعا انتخاب روحانی تفاوت زیادی دردیدگاه های اوباما ایجاد کرده است . و نه تنها ما مذاکرات را داریم ، بلکه برای اولین بار بحث های دو جانبه ای بین دیپلمات های آمریکا و دیپلمات های ایران داشته ایم و البته ما تماس تلفنی بین رئیس جمهور اوباما و رئیس جمهور روحانی را داشتیم . بنابراین من فکر می‌کنم که انتخاب او اکنون تفاوت عمده ای به وجود آورده است. من فکر می‌کنم مقطعی که ما شاهد تغییرات قابل توجهی در رفتار امریکا باشیم پس از پیشرفت در توافق نهایی خواهد بود. از نظر سیاسی برای رئيس جمهور اوباما کار سختی است که زمانی که ما هنوز به توافقی نرسیده ایم تمام سیاست خود نسبت به ایران را تغییر دهد ویا چیزهای فوق العاده ای در مورد ایران بگوید. مهم ترین چیز این است که توافقی حاصل شود و به لحاظ سیاسی بتوان آن را در داخل مطرح کرد. هنگامی که ما به یک توافق نهایی برسیم ، من فکر می کنم ما حتی شاهد تغییرات بیشتر در سیاست آمریکا و مبادلات بین ایران و ایالات متحده باشیم. اما من فکر می کنم ما باید این کار را در خفا انجام دهیم . به لحاظ سیاسی مطرح کردن تغییر سیاست در قبال ایران خطرناک است تا زمانی که ما اول بتوانیم به توافق برسیم. پس از آن انجام این کار برای او بسیار ساده تر خواهد شد.
سئوال : آیا شما فکر می کنید لابی اسرائیل قادراست در روند مذاکرات بین ایران و شش قدرت جهانی اخلال ایجاد کند ، با بر دولت اوباما فشاربیاوردکه از انعقاد قرارداد نهایی با ایران خودداری کند و یا امتیازی بخواهد که ایران قبول نکند و در نتیجه، مذاکرات در نهایت شکست بخورد ؟
پاسخ: نه، من فکر می کنم در پایان این اتفاق رخ نمی‌دهد. لابی اسرائیل همواره منتقد ایران و منتقد مذاکره و منتقد طرح اقدام مشترک بوده است . این کار آمریکا را از حرکت رو به جلو در مذاکرات بازنداشته است. و همچنین دیگر بازیگران منطقه ای- عربستان سعودی -هستند که بنا به دلایلی مخالف روند مذاکرات هستند. و قطعا ایالات متحده به دلیل این که باید روابط خوبی با همه در منطقه داشته باشد باید به آنچه که این دولت می گوید گوش کند و سعی کند و آن را لحاظ کند. اما در پایان ، این تصمیم توسط شرکای مذاکره باید اتخاذ شود و کشورهای دیگر تعیین کننده نیستند، بلکه منافع ملی ایالات متحده است که تعیین می کند و به همین دلیل ما در حال حاضر طرح اقدام مشترک را داریم. به این دلیل که ایران و دیگر شرکای مذاکره می خواهند رو به جلو حرکت کنند اگرچه ممکن است دیگران در منطقه مخالف باشند . من فکر می کنم لابی اسرائیل آن را پیچیده تر می سازد اما همچنان مذاکرات همچنان به جلو حرکت می کند.
سئوال : پس شما بر این باورید که لابی اسرائیل به اعمال فشار بر دولت اوباما ادامه خواهد داد اما در عین حال ، دولت اوباما میز مذاکره را ترک نمی کند و همچنان در مذاکرات برای یک توافق سازنده و جامع شرکت می‌کند؟
پاسخ: بله ، درست است . من فکر می کنم دوباره انتقادهای مداومی ازسوی اسرائیل وعربستان سعودی وجود خواهد داشت. از آن خواهد شد ادامه انتقاد از اعضای کنگره در کاپیتول هیل ، اما من فکر نمی کنم که آنها بتواند مذاکرات را متوقف کند.
سئوال: ما در برخی موارد دیده ایم که دولت ایالات متحده ، به منظور دلجویی از لابی اسرائیل و یا اعضای کنگره طرفدار اسرائیل، تلاش کرده است برخی از رویکردهای خود را تغییر دهد و یا به عنوان مثال قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل متحد که منتقد دولت اسرائیل هستند را وتو کرده است. آیا شما فکر می کنید که در این مورد خاص، منظورم برنامه هسته ای ایران است ، ایالات متحده در برابر اسرائیل ایستاده و از تحت تاثیر قرارگرفتن توسط لابی اسرائیل پرهیز خواهد کرد؟
پاسخ: من فکر می کنم این توافقنامه فراتر از موضوع هسته ای خواهد بود . من فکر می‌کنم زمانی که ما در مورد موضوع هسته ای و لغو تحریم ها به توافق برسیم ،این مسئله فرصتی برای همکاری در بسیاری از مسائل در آینده مانند افغانستان و عراق و حتی سوریه به وجود می آورد. بنابراین من فکر می کنم مسئله هسته ای دری برای سایر انواع همکاری ها در زمینه های دیگر خواهد بود ، اما برای رسیدن به نقطه نظر شما ، نظر خود من این است که اسرائیل و ایالات متحده و عربستان سعودی و تمامی کشورهای جهان در اینجا منافع مشترکی دارند. ایران می گوید که خواهان سلاح هسته ای نیست و اگر ایران سلاح هسته ای بدست آورد این امر می تواند برای اسرائیل و ایالات متحده و عربستان سعودی و کشورهای دیگر در منطقه و جاهای دیگر بد باشد. و بنابراین توافق نامه ای که اطمینان در جامعه بین المللی را افزایش دهد ، یک پیروزی برای همه طرف ها است . این یک پیروزی برای همه است؛ اگر همه تشخیص دهند و بپذیرند که ایران نمی خواهد سلاح هسته ای به دست آورد و نمی خواهد در این مسیر حرکت می کند این یک پیروزی برای ایران است، این یک پیروزی برای اسرائیل است ، یک پیروزی برای عربستان سعودی است، یک پیروزی برای ایالات متحده است. بنابراین این چیزی است که من سعی می کنم به همکاران خودم در اسرائیل ، عربستان سعودی و جاهای دیگر تاکید کنم که همه ما منافع مشترکی داریم ، و ایران هم دارای منافع مشترکی است، و اگر ما مطمئن شویم که همه می دانند که ایران قصد دستیابی به سلاح هسته ای را ندارد ، آن وقت همه از آن بهره می برند. به همین دلیل من فکر می کنم اسرائیل و نخست وزیر آن ،نتانیاهو، باید اهمیت این مذاکرات را تشخیص دهد. در اسرائیل اختلاف نظر وجود دارد؛ به نظر می‌رسد نتانیاهو خیلی مخالف این مذاکرات است ، اما من فکر می‌کنم اگر شما در جهت منافع گسترده تر نگاه کنید، سلاح های هسته ای بد هستند، هیچ کس سلاح هسته‌ای نمی خواهد ، هیچ کس نمی خواهد کشوری سلاح هسته ای داشته باشد . این چیزی است که همه ما می توانیم بر سر آن توافق کنیم و ایران این را چند بار گفته است. و بنابراین باید کانون توجه باشد . من فکرمی کنم یک توافق هسته ای موفق وضعیت را برای همه از جمله نقش آفرینان منطقه بهبود می بخشد .
سئوال : آیا شما فکر می کنید که به دنبال توافق جامع ونهایی احتمالی که ایران می گوید: می تواند در کمتر از یک سال حاصل شود و منجر به افزایش روابط سیاسی و اقتصادی بین دو طرف شود ، روابط بین ایران و غرب بهبود خواهد یافت ؟ در این زمینه ، آیا شما فکر می کنید که روابط ایران با ایالات متحده می تواند همزمان با روابط ایران با اتحادیه اروپا بهبود یابد ، و یا شما فکر می کنید که بهبودی روابط ایران و آمریکا مستلزم عوامل بیشتر و وابسته به عناصر دیگری است ؟
پاسخ : من پیش بینی می‌کنم که پس از یک توافق جامع ، روابط بین ایالات متحده و ایران بهبود خواهد یافت ، اما این به آن معنا نیست که ایالات متحده و ایران در همه موضوع ها به توافق برسند. به عنوان مثال قرار نیست ایران و آمریکا در سوریه به توافق برسند. ممکن است مسائل دیگری هم باشد که در آن ما اختلاف نظر داریم. اما این سیاست معمول بین المللی است. ایالات متحده و چین در همه موضوع ها با هم توافق ندارند و ایالات متحده و روسیه ، در تمام موضوع ها مانند کشور اوکراین توافق ندارند . و به احتمال زیاد ایالات متحده و انگلیس هم در تمام موضوع ها با هم توافق ندارند. اما من فکر می کنم که اختلافات میان دو کشور همچنان وجود خواهد داشت، اما همچنین زمینه های منافع مشترکی هم وجود دارد که در آنها ما می توانیم با هم همکاری کنیم. در گذشته هم ما این زمینه های منافع مشترک را داشتیم اما همکاری نمی کردیم زیرا روابط بسیار ضعیف بوده است. من فکر می کنم که پس از توافق ، رابطه ما در حوزه هایی که منافع مشترک داریم عادی می شود. به عنوان مثال، من فکر می کنم ایران به وضوح سلاح شیمیایی را دوست ندارد و احتمالا مایل است کمک کند سوریه سلاح های شیمیایی خود را تسلیم کند.
وی افزود: در حال حاضر ایران از سوریه پشتیبانی می کند و ایالات متحده از تروریست‌ها اما ما هر دو ما موافقیم که سلاح های شیمیایی بد هستند. و مسائلی وجود دارند -مانند بحرین و یا برخی موضوع های دیگر- که در آن ایالات متحده و ایران اختلاف نظر دارند.. اما حوزه های دیگری هم وجود دارد که در آن ما منافع مشترک داریم. هر دو ما می خواهیم دولت عراق به موفقیت برسد. ما هر دو خواهان خروج موفق آمریکا از افغانستان هستیم ، و این که افغانستان در خشونت به ورطه تجزیه نیفتد. بنابراین من فکر می کنم اگر یک توافقنامه ما را به بهترین دوستان تبدیل نکند باعث خواهد شد ما متوجه شویم می توانیم روابط عادی داشته باشیم که در آن در بعضی زمینه ها باهم مخالف باشیم و در زمینه های دیگر باهم همکاری کنیم.
سئوال: در یکی از مصاحبه های خود شما اشاره کرده بودید که این منطقی نیست که انتظار یک تحول یک شبه در روابط ایران و ایالات متحده داشته باشیم و سالها رنجش بین دو طرف نمی تواند ناگهان به دوستی تبدیل شود . ممکن است لطفا در مورد موانعی که پیش روی روابط ایران- امریکا وجود دارد بیشتر بگویید ؟ آیا میتوان درروند مذاکرات بر این موانع غلبه کرد؟
جواب: پاسخ مثبت است . برخی از مسائل زمان می برد و همانطور که گفتم یک‌شبه اتفاق نمی افتد . مسائلی در هر دو کشور وجود دارد. ایران یک جمهوری اسلامی انقلابی است و بسیاری از مردم هنوز هم از دست آمریکا به دلیل نقشش در سرنگونی مصدق و مسائل دیگر خشمگین هستند . و برخی از مردم ایالات متحده به دلیل بحران گروگانگیری در سال 1979 دیدگاه بدی نسبت به ایران دارند. بنابراین برخی از نارضایتی های تاریخی وجود دارد که هنوز هم برای مردم دو کشور دردناک است . اما من فکر می کنم در طول زمان ، همین که ما یک رابطه عادی داشته باشیم این رنجش محو خواهد شد . شما می دانید ، ما در بهشت زندگی نمی کنیم ؛ هیچ کمالی بر روی زمین وجود ندارد . پس طبیعی است کشورهایی که در نقاط مختلف جهان هستند دیدگاه های متفاوتی داشته باشند.بنابراین من انتظار ندارم که ایران همیشه با ایالات متحده به توافق برسد و آمریکا همیشه با ایران به توافق برسد. اما من انتظار دارم که در طول زمان ، ما راه هایی را برای همکاری بیشتر پیدا کنیم و پس از آن در مناطقی که اختلاف نظر داریم، می توانیم مذاکره و بحث و سازش کنیم.
بسیاری از مردم ایالات متحده وجود دارند که عاشق ایران هستند و بسیاری از ایرانیانی هستند که شیفته ایالات متحده آمریکا هستند. ایران کشوری بزرگ با جمعیت زیاد و تعداد زیادی نظرات است . این هم در مورد ایالات متحده صدق می کند . بعضی از مردم هرگز ایران را دوست نخواهند داشت و برخی از مردم هرگز ایالات متحده را دوست نخواهند داشت، اما من فکر می کنم که در طول زمان این مسائل و بعضی از این خاطرات را محو خواهد شد . و هرچه ما بیشتر همدیگر را بشناسیم و مبادلات اقتصادی و فرهنگی بیشتری داشته باشیم، من انتظار دارم که روابط ما بهتر خواهد شد ، اما این اتفاق یک شبه نمی افتد.
سئوال: و آخرین سوال ، ایالات متحده آمریکا و قدرتهای اروپایی می خواهند مطمئن شوند که ایران به سلاح هسته ای دست پیدا نمی کند . و ایران می خواهد همه تحریمها،تحریم های شورای امنیت سازمان ملل متحد ، اتحادیه اروپا و تحریم های ایالات متحده حذف شوند. آیا شما فکر می کنید اگر ایران با مصالحه و انجام اقدامات اعتماد ساز موافقت کند ایالات متحده و شرکای اروپایی اش، دارای آمادگی و عزم و اراده و تصمیم به حذف همه تحریمها هستند ؟آیا آنها آماده اند برای رسیدن به یک مصالحه همه تحریم ها را لغو کنند ؟
پاسخ: بله، من فکر می کنم . اما من فکر نمی کنم همه چیز در 24 ساعت انجام شود. حذف برخی از تحریم های ساده تر خواهد بود و می تواند سریع تر رخ دهد ؛ اما برای حذف بعضی دیگر به زمان بیشتری نیاز است . اما بله . افرادی در دولت آمریکا هستند که مسئول این مسائل هستند و به طور کامل درک می کنند که به منظور به وجود آمدن یک مذاکره جدی ، ایالات متحده و اتحادیه اروپا و دیگر طرف ها باید مایل به لغو تحریم ها باشند.
وی مدعی شد اگر لغو تحریم وجود نداشته باشد، ایران هرگز با تعهدات خود موافقت نخواهد کرد . بنابراین من فکر می کنم دولت به طور کامل به آن متعهد است. بله ، افرادی در کنگره هستند که هنوز هم خواستار اعمال تحریم و یا مقاومت در برابر حذف تحریم ها هستند . اما این تا حد زیادی مربوط به قوه مجریه است ،نه کنگره. و من معتقدم که اگر توافقی وجود داشته باشد ، آن وقت ایالات متحده و اروپایی ها کاملا آن را رعایت کرده و تحریم ها را لغو خواهند کرد. . آنها کاملا آگاه هستند که این کار را بکنند، زیرا تا وقتی که 1+5، در مورد لغو تحریم ها جدی نباشند مذاکره ای وجود نخواهد داشت. همانطور که همه ما می دانیم که این چیزی است که ایران می خواهد و همه می دانند که اگر ایران آن را به عنوان بخشی از توافق پیگیری کند و 1+5 نتواند تحریم ها را حذف کند، توافق از هم می پاشد.
انتهای پیام/
