حمید سبزواری، شاعر پیشکسوت انقلاب، به عنوان اولین شاعر در این مراسم شعرخوانی کرد.

این شاعر در این مراسم با اشاره به دلتنگی اش برای زادگاهش گفت: سالهاست از سبزوار دورم، نه به آن علت که از سبزوار بیزار شدم؛ من سبزوار را از جان خودم بیشتر دوست دارم، اما گرفتاری های زندگی موجب جدا شدنم از سبزوار و دادن میدان به دیگر مدعیان شده است.

وی افزود: شعری را که می خوانم مربوط به زمانی است که افرادی چشم به این مملکت دوخته بودند و این شعر را از این جهت ساختم که سعی داشتند نفاقی ایجاد کنند و جوان ها را به سویی ببرند که زیان آور بود که من این شعر را با این عنوان که نفاق چرا، سرودم.

سبزورای اظهار داشت: این شعر را در جمعی خواندم که افراد ناباب بودند و به من اهانت کردند اما من پاسخی ندادم و به خانه رفتم.

این شاعر پیشکسوت بیان کرد: دشمنان چشم به ما دوخته اند چون ما چیزهایی داریم که آنها ندارند، به ویژه ما اعتقادی داریم که آنها ندارند.  خداوند آنچه را که موجب پیروزی ماست، نگه دارد. از خداوند می خواهم که روزگار بسیار بسیار روشنی برای فرد فردمان مخصوصا سبزورای ها میسر کند، اگر چه همه جای ایران برای من سبزوار است.

سبزواری در پایان تصریح کرد: الان روزگار پیری من است من متولد 1304 هستم. خدا هنوز می خواهد که من راه بروم.هنگامیکه می‌شنوم کسی رفته داغدار می‌شوم. از خدا می خواهم که کمک به اسلام و اسلامیان را فراهم کنند تا بتوانند در این راه گام بگذارند و از آنچه که در راه خدا هست، بهره ببرنند.

گفتنی است؛ این سخنان در جمعی مطرح شد که در این جمع صحبت‌های کنایه‌آمیزی از سوی حامیان فتنه بیان شده بود.

انتهای پیام/رس