به گزارش خبرنگار معارف باشگاه خبرنگاران، حضرت زینب (س) روز پنجم جمادی‌الاول سال پنجم یا ششم هجری قمری دیده به جهان گشود.
 
پدر بزرگوار ایشان حضرت امیرالمؤمنان علی (ع) و مادر گرامی‌شان حضرت فاطمه زهرا (س) است.
 
** سفیر نبوت تا ولایت در اسلام

حضرت زینب (س) در سن چهار سالگی شاهد رحلت پیامبر اکرم (ص) و پس از مدت زمانی نه چندان دور شاهد بی‌حرمتی به شخصیت والای مادر گرامی‌شان حضرت فاطمه (س) و شهادت ایشان بود.
 
حضرت زینب (س) تنها سفیر نبوت و ولایت از کودکی تا زمان رحلت، نظاره‌گر رشادت‌های اهل‌بیت (ع) و شکیبایی آنها در ترویج اسلام بود.
 
حضرت زینب (س) در سن 30 سالگی شاهد شهادت امام علی (ع)،‌ در 44 سالگی شاهد شهادت امام حسن مجتبی (ع) و در سن 55 سالگی شاهد واقعه عاشورا شهادت شهدای کربلا و اسارت اهل بیت (ع) بود.
 
حضرت زینب (س) راوی زنده واقعه عاشورا و وقایع مهم اسلام نقش بسیار مهمی در سرکوب حکومت طاغوت و یزید بن معاویه ملعون را دارد.
 
صدیقه کبری، عصمة‌الصغری، ولیه‌الله العظمی، ناموس کبری، راضیه بالقدر و الاقضا، امنیة‌الله، عالمه غیرمعلمه، ضهمه غیرمضهمه، محبوبه‌المصطفی، قره عین المرتضی، نائبه الزهرا، شقیقه الحسن المجتبی، شریکه ‌الحسین سیدالشهدا، زاهره، فاضله ، عاقله، کامله، عامله، عابده، محدثه، مخبره موثقه، مظلومه وحیده، عقیله القریش،‌ الباکیه الفصیحه والبلیغه والشجاعه، عقیله خدا الرساله، رضیه ثربی الولایه از القاب حضرت زینب (س) است.
 
** ازدواج حضرت زینب (س)

اشعث بن قسیل از بزرگان طایفه کنده حضرت زینب (س) را از امیرالمؤمنین (ع) خواستگاری کرد. امام علی (ع) متغیر و دگرگون شد.
 
امام علی (ع) پس از مدتی حضرت زینب (س) را به عقد پسر برادرش عبدالله‌ بن‌ جعفر درآورد.
 
ثمره ازدواج حضرت زینب (س) و عبدالله‌بن جعفر پنج فرزند به نام‌های محمد، علی، عباس، عون اکبر و ام‌الکلثوم است.
 
عبدالله‌بن جعفر انسانی با ایمان و شیفته امام حسین (ع) بود و زمانی که امام (ع) قصد کوفه کرد، از عمر و بن سعید اشرق والی مکه برای امام حسین(ع) امان‌نامه گرفت، ولی امام (ع) آن امان نامه را نپذیرفت.
 
عبدالله‌بن جعفر به حضرت زینب (س) اذن داد تا همراه امام حسین (ع) باشد و به فرزندانش محمد و عون سفارش کرد تا یار و یاور دایی خود امام حسین (ع) باشند. آنها در کربلا روز عاشورا در رکاب امام (ع) به شهادت رسیدند.

زمانی که عبدالله‌بن جعفر خبر شهادت فرزندانش را شنید، رو به اطرافیان خود کرد و گفت: خدا عزوجل را در هر مصیبتی حتی بر قتل حسین (ع) حمد و سپاس می‌گویم. اگر با دست‌هایم یا حسین (ع) مواسات و همدردی و یاری نکرده‌ام، لااقل دو فرزندم با او مواسات و یاری نموده‌اند. والله اگر نزدش حاضر بودم دوست داشتم از او جدا نشوم تا در رکابش کشته شوم، به خدا چیزی که مرا وادار کند از دو فرزندم دست کشیده،‌ مصیبت‌شان را با خود آسان سازم این است که آن دو در حال پایداری و یاری برادر و عموزاده‌ام امام حسین (ع) از دست رفته‌اند.
 
سرانجام حضرت زینب (س) در 15 رجب سال 65 هجری قمری وفات نمود و پیکر مبارکش در شهر شام و دمشق به خاک سپرده شد.

گزارش از: زهره کلهر
 
انتهای پیام/