این پژوهشگر رسانه ای افزود: «بهبود و تیرگی روابط بین سه کشور در طول تاریخ بارها تکرار شده؛ اما سوال پیش آمده این است که آیا مسئله روابط بین سه کشور مذکور، به خاطر ساختار درونی این کشورهاست و یا نقشه و طراحی قدرت های خارجی است که در منطقه به ایفای نقش می پردازند؟»

این تحلیلگر ترک تبار در پاسخ به سوال می نویسد: «آنچه از تحقیقات پژوهشگران روابط بین الملل در کشورهای عربی و غربی بدست می آید، قدرت های امپریالیستی همیشه سعی داشته اند جلوی ظهور این کشورها را بگیرند.

همچنانکه سمیر امین (از پژوهشگران روابط بین الملل) دراین باره می گوید: "کشورهای امپریالیستی برای ضعیف نگه داشتن هر کدام از این سه کشور  روش های مختلفی را بکار بسته اند. در مورد ایران با ابزار تحریم، در مورد مصر با ضعیف کردن و از پا درآوردن قابلیت ها و منابع بوسیله وام های سنگین خارجی، و در مورد ترکیه از روش جدا کردن این کشور از همسایگان خود استفاده کرده اند."

جالب است بدانید کارشناسان، همیشه کشورهای منطقه را به بزرگ، کوچک و ریز قدرت تقسیم می کردند و ایران، ترکیه و مصر همیشه به عنوان مهمترین کشورهای منطقه به حساب آمده اند. در این میان، سه کشور یاد شده تشکیل دهنده "دایره بزرگ قدرت" بشمار می روند و از کشورهایی مانند عربستان، سوریه و عراق، به عنوان "دایره کوچک قدرت" و از سایر کشورها که در مدار این ها می چرخند "ریز قدرت" یاد می شود.

فیدا ال حسینی با اشاره به حلقه تشکیل دهنده دایره بزرگ قدرت اضافه می کند: «در واقع اهمیت این سه کشور باعث شده است، هرگز قدرت آنها به مرزهایشان محدود نشود به طوری که برخی از محققان پا را فراتر گذاشته و این سه کشو را دروازه های منطقه نامیده اند و بنابر نظریه برخی پژوهشگران بین المللی، این سه دروازه در واقع سه قطب را تشکیل می دهند. اگر این سه قطب با هم متحد شوند می توانند دروازه های منطقه را ببندند و از ورود خارجی ها جلوگیری کنند.»

تحلیلگر کانتر پانچ با بیان اینکه "چنین مسئله ای غیر ممکن به نظر می رسد" می افزاید: «روابط حسنه همزمان میان این سه کشور امکان پذیر نیست و واضح است که هر قدرت خارجی که به خواهد در منطقه ایفای نقش کند، باید حد اقل یکی از این سه کشور را از بقیه دور نگه دارد.»

این نویسنده با اشاره به روابط مصر و ایران می نویسد: «برای مثال در عصر ما زمانی که روابط ایران و ترکیه به هم نزدیک تر شد، به دلیل وجود "حسنی مبارک" در مصر، یخ روابط ایران و مصر هیچگاه آب نشد و هیچ پیشرفتی نکرد.

با قدرت گرفتن "محمد مرسی" در مصر روابط سه کشور به سرعت به هم نزدیک شد و "محمود احمدی نژاد" و رئیس جمهور "اخوانی" مصر سعی داشتند با کنار گذاشتن 35 سال اختلاف روابط دیپلماتیک حسنه ای را ایجاد کنند.

اما با کمال تعجب، با اتفاقات 30 ژوئن، تمام مسیرها عوض شد به طوری که روابط مصر و ترکیه رو به وخامت گذاشت و به حداقل روابط دیپلماتیک تنزل پیدا کرد و همین طور مصر و ایران نیز راه آمده را بازگشتند.»

فیدا ال حسینی با ذکر مطلب نشریه "مانیتور" می افزاید: «به گفته این نشریه معتبر مطالعات بین الملل، با برکناری مرسی به غیر از ایران و ترکیه، همه منطقه خوشحال شدند؛ اما چه منطقی برای دور نگه داشتن حداقل یکی از این سه کشور از این محور وجود دارد؟

به اعتقاد این تحلیلگر «اختلاف میان دایره بزرگ قدرت در منطقه باعث خواهد شد تا آنها مجبور شوند به کشورهایی خارج از منطقه تکیه کنند و در مناقشات داخلی و منطقه ای از دوستان خارج از محدوده کمک بگیرند.

از سوی دیگر دوری این سه کشور از هم پای قدرت های خارجی را نیز به منطقه باز می کند.»