مفسر گران قدر قرآن کریم، علامه طباطبایی میفرماید: «ان آ... یغفر الذنوب جمیعاً...» خدا همه گناهان را میآمرزد؛ این جمله نهی از ناامیدی را تعلیل نموده و نیز اعلام میدارد که تمامی گناهان قابل آمرزشاند پس مغفرت خدا عام است، لیکن آمرزش گناهان هر کسی سبب میخواهد و به طور گزاف نمیباشد و آن چه که قرآن سبب مغفرت معرفی فرموده دو چیز است: یکی شفاعت... و یکی هم توبه. حال ببینیم در جمله مورد بحث که گفتیم خطاب در آن به عموم بندگان خدا اعم از مشرک و مؤمن است، کدام یک از این دو سبب آمرزش است؟ به طور مسلم شفاعت نمیتواند باشد، چون شفاعت به نص قرآن کریم در آیاتی چند شامل شرک نمیگردد... یعنی (قرآن) میفرماید کمتر از شرک را برای کسانی که شفیع داشته باشند میآمرزد. ناگزیر از آن دو سبب فقط توبه میماند و کلام خدای تعالی هم صریح در این است که خدا همه گناهان حتی شرک را هم با توبه میآمرزد.»
تفسیر المیزان
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید